Αρχιμ. Ειρηναίος Χατζηεφραιμίδης, Καθηγητής ΠΔΜ
17 Ιουνίου: Αποφράς ημέρα! Σαν σήμερα, πριν 2 χρόνια, ο κ. Τσίπρας υπέγραψε τη συμφωνία των Πρεσπών.
Όσοι αυτοβούλως ήμασταν εκεί και τους χαλούσαμε τη “γιορτή”, δικαιούμαστε και επιβάλλεται να θυμόμαστε.
Δεν ξεχνάμε την ετεροβαρή, κακή συμφωνία. Δεν λησμονούμε ότι έδωσαν την εθνικότητα (η αρχική σημασία της λ. nationality είναι εθνικότητα και όχι υπηκοότητα, όπως προσπαθούν να χρυσώσουν το πικρό χάπι).
Δεν λησμονούμε ότι τους αναγνώρισαν και τη γλώσσα, άσχετα αν προσπάθησαν να το “κολάσουν” η να το κολλήσουν κάπου. Αυτό δεν κολλάει πουθενά.
Δεν ξεχνάμε την υποτίμηση που δείχθηκε στις χιλιάδες λαού και θεωρήθηκε “όχλος”.
Δεν ξεχνάμε αυτό το γεγονός, γιατί λαός που ξεχνά, θα κάνει τα ίδια λάθη.
Με τη συμφωνία ασχολήθηκα πολλές φορές σε προηγούμενα δημοσιεύματα.
Απλώς σήμερα θέλω να θυμηθώ, ως ιερέας, γιατί το αίμα που έχυσε ο παπα-Γιώργης Παπαδόπουλος, εφημέριος Ψαράδων, στις 16 Ιουνίου 1907 ζητά δικαίωση.
Ξέρω ότι σήμερα πολλοί τηρούν αιδήμονα σιωπή. Αλλά κάποιοι δεν θα σιωπήσουν.
Μπορεί ο “Σαούλ” να λάκτισε προς τα κέντρα της Πατρίδος και να του βγήκε πολύ σκληρόν. Αλλὰ και σήμερα βλέπω ότι κάποιοι το χώνευσαν κυριολεκτικά.
Μπορώ να παραβλέψω τα λόγια του πρωθυπουργού της γείτονος, μετά από τη συνάντηση με τον δικό μας πρωτο-μινίστρο, ότι η συνάντηση ήταν παραγωγική; Ἤ ἄλλες ατυχείς δηλώσεις που πλήγωσαν και προπαντός για τον γεωγραφικό προσδιορισμό;
Αδυνατώ να παρασιωπήσω και όσα έγιναν πρόσφατα και ζήσαμε ως διωκομένη εκκλησία, εκκλησία των κατακομβών. Περί αυτών –συν Θεώ- αργότερα.
Τελειώνοντας, θα μου επιτρέψει κάθε ἀσπονδος φίλος να στερηθεί το δικαίωμα να μας κατηγορεί για ρατσισμό. Ο υπογράφων συμπαθεῖ περισσότερο πολλών ἀλλων τους Σκοπιανούς και προσεύχεται τώρα για τη δοκιμασία τους. Άλλο ο αλυτρωτισμός και άλλο οι πονεμένοι λαοί που γίνονται πιόνια στη σκακιέρα των ισχυρών.
Επιτέλους ας λέμε και κανένα No, Nein. Aυτή η ξενομανία μας, που, όπως έλεγε παλιός πολιτικός είναι ο διηθητός ιός των Ελλήνων…
