Ημέρα γιορτής των ερωτευμένων του Αγίου Βαλεντίνου 14 Φεβρουαρίου αρχικά στην Ιταλία χώρα καταγωγής του και στη συνέχεια Πανευρωπαϊκά, στη χώρα μας καθιερώθηκε στη δεκαετία του ογδόντα.
Για την ακρίβεια η 15η Φεβρουαρίου ήταν γιορτή της γονιμότητας στους Ρωμαίους ή εποχή που ζευγαρώνουν τα πουλιά. Επομένως λόγοι περισσότεροι του ενός συνηγορούν για να γιορτάζουν μια ημέρα ξεχωριστή οι νέοι, ιδιαίτερα οι νεαροί, που αγαπιούνται ερωτικά.
Οι ερωτευμένοι αν και είναι «ηλεκτρικά φορτισμένοι» συναισθηματικά ο καθένας για το «έτερον ήμισυ» εν παντί τόπω και χρόνω, την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου διακατέχονται ενσυνείδητα από μια πλημμυρίδα-ξεχείλισμα ερωτικής έλξης που μοιάζει σχεδόν με «ηλεκτρική εκκένωση» ως δύναμη πάθους να συναντήσουν οπωσδήποτε το πρόσωπο που αγαπούν μοναδικά, ολόψυχα.
Για μια μερίδα νεαρών προοδευτικών-προωθημένων που δεν είναι οπαδοί ένθερμοι του ενός ή της-μιας ερωτικής σχέσης-συντρόφου αλλά όσο το δυνατόν περισσοτέρων, απουσιάζει η συναισθηματική μαγεία της ψυχής και τη θέση της έχει η ενστικτώδης γενετήσια ορμή χωρίς ποιητικό λόγο της αγάπης, ευγένεια ανθρώπινης λογικής συμπεριφοράς, μάλλον άλογου-μη λογικού, ζωώδους τρόπου κατά προσέγγιση.
Δεν είμαστε –για να ξεδιαλύνουμε τη θέση μας- ούτε υπέρ του Πλατωνικού έρωτα-θεωρητικής αγάπης με τα μάτια μόνο ούτε μόνο υπέρ του έρωτα της σωματικής απόλαυσης, αλλά συνδυαστικά του έρωτα ψυχής και σώματος για μια ολοκληρωμένη σχέση με στέρεα θεμέλια που αντέχει στο χρόνο και στους πειρασμούς, συγκροτημένα χωρίς κραδασμούς-σεισμούς.
Η θέση στον έρωτα της μιας άποψης, μόνο λατρείας της ψυχής ή μόνο του σώματος, έχει στην εποχή μας απορριφθεί με συντριπτική πλειοψηφία σε όλες τις νεότερες σύγχρονες κοινωνίες από τους νέους και ο συγκερασμός-ένωση, ως μέση οδός των δύο απόψεων είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού θα λέγαμε, αν θέλουμε να μην εθελοτυφλούμε.
Η χειραφέτηση-ανεξαρτησία, η κοινωνική απελευθέρωση και η πρόοδος των ηθών επέφεραν την αλλαγή της συμπεριφοράς ιδίως των νέων που είναι φορείς πάντοτε κάθε νεωτερισμού-συρμού-μόδας λόγω της επαναστατικότητας της ηλικίας τους.
Οι σημερινοί εραστές είναι πιο δυναμικοί και πιο αποφασιστικοί για να επιβάλλουν τη νοοτροπία τους στις σχέσεις αμοιβαιότητας και ισότητας στον έρωτα σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και στις κοινωνικές τους σχέσεις σε συλλογικό επίπεδο, εθνικό και διεθνικό, για ένα καλύτερο μέλλον ειρηνικής συμπόρευσης και συνύπαρξης. Όσοι αντιστέκονται αντιδραστικοί στην εξέλιξη-πρόοδο μένουν στα μετόπισθεν των παρωχημένων αντιλήψεων.
Η λαχτάρα και η άφατη- απερίγραπτη χαρά των νεαρών κοριτσιών και αγοριών ερωτευμένων, όταν συναντιούνται σε καφετέριες ή απόκρυφα άλλα σημεία της πόλης της Φλώρινας ή του Αμυνταίου και των περιχώρων, συγκλονίζει τον εσωτερικό-ψυχικό τους κόσμο και νιώθουν σαν να πετάνε στα ουράνια. Οι λίγο μεγαλύτεροι, πάντως νέοι χωρίς χρονικό όριο-φραγμό ερωτευμένοι, ως πιο έμπειροι διασκεδάζουν και χαίρονται το βράδυ-απόψε το συναπάντημά τους με τον πιο ωραίο-γλυκό τρόπο που εφευρίσκουν από κοινού κάθε ζευγάρι χωριστά, ευτυχείς στην κυριολεξία.
Τα γλυκόλογα και το γλυκοκοίταγμα διατρέχουν τη ζωή όλων των ερωτευμένων αληθινά ως ένα μεθυστικό άρωμα στη σχέση τους που αποτελεί την ειδοποιό διαφορά από τους άλλους που αρέσκονται στο κυνήγι όσων μπορούν περισσότερων ερωτικών συντρόφων.
Ο έρωτας συμβολίζεται ως ένας νέος φτερωτός με ή χωρίς τόξο που εξακοντίζει τα βέλη του και πληγώνει τις καρδιές, γι’ αυτό το σχήμα της καρδιάς διεθνώς σημαίνει την αγάπη-έρωτα και το τριαντάφυλλο το κόκκινο προσφέρεται ως δείγμα φλογερής αγάπης.
Η ζηλοτυπία του ενός ή και των δύο χωριστά ερωτικών συντρόφων πηγάζει από την επιθυμία για αποκλειστική κυριότητα και κατοχή, δεν εμπνέει ανησυχία, μάλλον κατοχυρώνει και δυναμώνει τον ερωτικό δεσμό σαν συννεφάκι που περνάει, ενώ η απιστία δυναμιτίζει-τινάζει στον αέρα μια σχέση όσο στέρεη και αν είναι.
Πέτρος Πρ. Γούλιος
