Με τίτλο «Οδός Πρεσπών» οι εκδόσεις «Μίλητος» κυκλοφόρησαν το νέο βιβλίο του δημοσιογράφου Ν. Ι. Μέρτζου. Το προλογίζει ο Ιάκωβος Μιχαηλίδης, αναπληρωτής καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Το βιβλίο εκθέτει τους λόγους και τα μακροπρόθεσμα ελληνικά συμφέροντα που επέβαλαν έναν Έντιμο Συμβιβασμό με τα Σκόπια και χαρακτηρίζει επώδυνο συμβιβασμό τη Συμφωνία των Πρεσπών αλλά, παρά ταύτα, κρίνει ότι αναβαθμίζει τη γεωπολιτική αξία της Ελλάδος, ενισχύει την οικονομική ανάπτυξη της Ελληνικής Μακεδονίας, καθιστά κεντρική πύλη των Νοτίων Βαλκανίων τη Θεσσαλονίκη και σταθεροποιεί τη ρευστή παραδοσιακή ενδοχώρα των Ελλήνων όπου σήμερα οι ελληνικές επενδύσεις σε 4 μόνον χώρες υπερβαίνουν τα 5,6 δις ευρώ. Παραθέτει τις κρίσιμες αλλαγές στο Σύνταγμα των γειτόνων που καταργούν το ιδεολόγημα του αλυτρωτισμού ο οποίος προκαλούσε αλλά ουδέποτε μετά το 1948 μπορούσε να απειλήσει την Ελλάδα. Αποτελούσε, όμως, μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια των Σκοπίων και όχημα ολοκληρωτικού καθεστώτος στο εσωτερικό του.
Με επίσημα στοιχεία αποδεικνύει ότι η υπεροχή της Ελληνικής Μακεδονίας είναι συντριπτική σε σχέση με τα Σκόπια, που τώρα πολλοί θεωρούν «απειλή»!
Εκτίθενται το γεωπολιτικό πεδίο της βαλκανικής ενδοχώρας και οι εν δυνάμει απειλές πλήρους ανατροπής του: η σημερινή κατάσταση στα Βαλκάνια και οι εκρηκτικές διαφορές μεταξύ των βαλκανικών Κρατών, ο νέο-οθωμανισμός και οι στρατηγικές θέσεις της Τουρκίας στην περιοχή, το όραμα της Μεγάλης Αλβανίας και οι Αλβανοί στην Ελλάδα, η αναμέτρηση Δύσης – Ρωσίας στους αγωγούς φυσικού αερίου και οι επισφαλείς ισορροπίες στον πολυεθνικό Λαό των Σκοπίων όπου ανέρχονται ραγδαία οι Αλβανοί και η «αδελφική» ώσμωση της Βουλγαρίας.
Δημοσιεύει γεγονότα, άγνωστα σήμερα στο ευρύ κοινό, που αποδεικνύουν ότι το Κράτος της Αθήνας (α) άφησε στην αφάνεια τον Μακεδονικό Αγώνα έως το 1984, (β) επί τριάντα χρόνια απέκλεισε τους Μακεδόνες από το Δημόσιο, (γ) αντιμετώπισε ως παρίες τους σλαβόφωνους και τους κατεδίωξε, ενώ αυτοί αγωνίσθηκαν και θυσιάσθηκαν για την Ελλάδα και (δ) έως το 1990 ονόμαζε τα Σκόπια «Δημοκρατία της Μακεδονίας» σε όλα τα διπλωματικά έγγραφα προς το Βελιγράδι, στις διμερείς συνθήκες με την ενιαία Γιουγκοσλαβία και στους νόμους που τις κύρωσαν.
Εξηγεί την ελληνική εξωτερική πολιτική και τη στροφή 180 μοιρών που οδήγησε σε συμμαχία με τη Γιουγκοσλαβία παρ’ ότι αυτή έως το 1948 επιχείρησε να ενσωματώσει την Ελληνική Μακεδονία με όργανό της τον Εμφύλιο Πόλεμο.
