Την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε η ετήσια γενική συνέλευση και η κοπή της βασιλόπιτας της Ευξείνου Λέσχης Φλώρινας στην αίθουσα εκδηλώσεων του Συλλόγου.
Τους παρευρισκόμενους καλωσόρισε ο πρόεδρος Αναστάσιος Αντωνιάδης και προχώρησε στην εκλογή προέδρου της γενικής συνέλευσης. Ύστερα από απόφαση του Δ.Σ. προέδρευσε της διαδικασίας ο Κώστας Σεχίδης, διευθυντής του Πειραματικού Δημοτικού Σχολείου Φλώρινας και μέλος του Συλλόγου ενώ χρέη γραμματέα εκτέλεσε η Βενετία Αντωνιάδου.
Η συνέλευση ξεκίνησε με τον απολογισμό πεπραγμένων 2023 από τον πρόεδρο του Συλλόγου ενώ ακολούθησαν τοποθετήσεις για τις δράσεις από τον πρόεδρο της ποντιακής νεολαίας και για τον οικονομικό απολογισμό από τον ταμία, ανάγνωση της έκθεσης εξελεγκτικής επιτροπής και οικονομικός προϋπολογισμός.
Μετά το πέρας της γενικής συνέλευσης και με ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου πραγματοποιήθηκε η βράβευση του δημοσιογράφου Χαράλαμπου Τριανταφυλλίδη με απόδοση τιμητικής πλακέτας για την προσφορά του στην Εύξεινο Λέσχη Φλώρινας.
Ο Μπάμπης Τριανταφυλλίδης μαζί με τον τέως βουλευτή Γιάννη Αντωνίαδη και τον Στέλιο Μωυσιάδη είχαν το όραμα να ολοκληρωθεί το κτίριο του Συλλόγου. Όπως χαρακτηριστικά είπε ο πρόεδρος Τάσος Αντωνιάδης «Σύλλογοι οι οποίοι έχουν πενταπλάσια μέλη από εμάς, όταν έρχονται και βλέπουν το κτίριο της Ευξείνου Λέσχης Φλώρινας απορούν πως μπόρεσαν τόσοι λίγοι πόντιοι να το πετύχουν».
Για τον Μπάμπη μίλησε ο τέως βουλευτής ΝΔ Π.Ε. Φλώρινας Γιάννης Αντωνιάδης ο οποίος είπε:
«Ευχαριστώ τον πρόεδρο που μου δίνει την ευκαιρία να μιλήσω για έναν στενό συνεργάτη για πράγματα τα οποία ενδεχομένως δεν είναι γνωστά στο ευρύ κοινό. Ο Μπάμπης έχει προσφέρει και στην Εύξεινο Λέσχη αλλά και ευρύτερα στην κοινωνία της Φλώρινας. Ο Μπάμπης αποτελεί μέρος της ζώσας ιστορίας του Συλλόγου. Έχω ζήσει από κοντά όλες τις προσπάθειες τις οποίες κατέβαλε, εγώ, ο Μπάμπης και ο Στέλιος, συνεπικουρούμενοι και από τον αείμνηστο Αλέκο Ανεξανδρίδη, ήμασταν η τρόικα της Λέσχης η οποία παραλάβαμε 200 τετραγωνικά κτίσματος και όλα τα υπόλοιπα ήταν στον σκελετό και αναλάβαμε να ολοκληρώσουμε αυτό το όραμα. Ο Μπάμπης ήταν από τα χαϊδεμένα παιδιά της διοίκησης, δεν τον είχαμε για τις βρώμικες δουλειές και τις αγκαρίες, αυτές τις κάναμε με τον Στέλιο, τα χτισίματα, τα νερόπατα και όλα τα υπόλοιπα αλλά ήτανε για τα πολιτικά πράγματα που εκεί η συμβολή του ήταν πολύ σημαντική. Κάποια πράγματα που σήμερα οι νεότεροι τα θεωρούν δεδομένα, εκείνες τις εποχές της δεκαετίας του ‘80 και του ‘90, δεν ήταν καθόλου δεδομένα, ήταν διεκδικήσεις και μάλιστα φαινόταν ανέφικτες για την εποχή και όσο πιο πίσω πήγαινε στις δεκαετίες, τόσες τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα. Σήμερα έχουν εξομαλυνθεί με την έλευση και των προσφύγων και όλων των αλλοδαπών πλέον, όσες διαφορές υπήρχαν στους τοπικούς πληθυσμούς σε όλη την Ελλάδα έχουν εξομαλυνθεί και τα πράγματα κοιτάζουν πάντα μπροστά – μπροστά, οπότε θεωρούνται εύκολα και δεδομένα. Δεν ήταν έτσι. Θα αναφερθώ σε δύο-τρία περιστατικά που νομίζω ότι θα δώσουν και το στίγμα. Εννοείται ότι χωρίς την πολιτική εξουσία δεν μπορούσαμε να κάνουμε αυτό το οποίο κάναμε. Οι πιέσεις της οποίες ασκούσαμε ήταν πάρα πολλές. Η τρόικα μαζί και με τον Αλέκο επισκεφθήκαμε πολλάκις τον Τριαρίδη, τότε ήταν υπουργός Μακεδονίας Θράκης και ήταν αυτός ο οποίος έδωσε το έναυσμα και τον κύριο όγκο. Όταν μετά από αλλεπάλληλες πιέσεις και επισκέψεις δεν μπορέσαμε να κάνουμε τίποτα, φτάσαμε στο σημείο στο τελευταίο ραντεβού, όταν μπαίναμε μέσα μας λένε ότι έχετε δέκα λεπτά γιατί ήθελαν κι άλλοι να μπουν, είχαμε εξαντλήσει μια ώρα και δεν φεύγαμε γιατί αυτό είχε γίνει επί έναν χρόνο με προσπάθειες, δεν φεύγουμε αν δεν υπογράψεις την ενίσχυση γιατί και όταν ακόμα τον είχαμε πείσει γιατί πηγαίναμε με επιχειρήματα, από τη μια ήταν τα επιχειρήματα και οι πιέσεις και από την άλλη ήταν η αντίδραση κάποιων υπολοίπων κύκλων από την περιοχή οι οποίες εμπόδιζαν τον υπουργό να προχωρήσει. Όταν λοιπόν είπαμε ότι δεν φεύγουμε εάν δεν υπογραφεί και όντως δεν φύγαμε και καθίσαμε μια μισή ώρα και έξω είχαν μαζευτεί 15-20 φορείς οι οποίοι είχαν δικαιολογημένο ραντεβού και φωνάζανε και μας έλεγε ότι θα φωνάξει την αστυνομία και τελικά με όσα παραθέσαμε και μέσα σε αυτά ήταν ο Μπάμπης πρωτοστάτης και ο Αλέκος και ο Στέλιος και οι υπόλοιποι, υπογράφηκε και είχαμε την πρώτη μεγάλη επιτυχία. Με τον Φίλιππο Πετσάλνικο, γιατί θέλαμε και συμπλήρωμα, δεν φτάνανε, πάλι το ίδιο, φτάσαμε και στην Αθήνα και στο γραφείο του Γιώργου Λιάνη, όχι για να βοηθήσει αλλά για να σταματήσει να βάζει εμπόδια. Το λέω πρώτη φορά. Θυμάμαι μια χαρακτηριστική φράση όταν μετά από τρεις-τέσσερις συναντήσεις προσπαθούσε να μας πει ότι είναι κάτοικος και αυτός της περιφέρειας και τα λοιπά και τα λοιπά και λέει εγώ κατοικώ στην Καστοριά σε χωριό κλπ, ο συγχωρεμένος ο Πετσάλνικος, του είχε πει ο Μπάμπης «γιατί εμείς που κατοικούμε στο κολονάκι;» ήθελε να δείξει ότι γνωρίζει τα προβλήματα της περιφέρειας. Έτσι πήραμε και τη συμπληρωματική και ήταν καθοριστικό αυτό, το ότι καταφέραμε να ολοκληρώσουμε αυτό το κτίριο και από 200 τετραγωνικά που παραβάλαμε, να παραδώσουμε 2.600 ολοκληρωμένα. Για να καταλάβετε την γραφειοκρατία και όλα τα εμπόδια, αυτό που σας ανέφερε ο πρόεδρος για την αίθουσα που είναι το τελευταίο έργο, τα χρήματα βγήκαν την τελευταία χρονιά του περιφερειάρχη Δακή, μεσολάβησαν τέσσερα χρόνια του Καρυπίδη, τέσσερα χρόνια του Κασαπίδη και ακόμα δεν έχει τελειώσει. Είχαμε και δυο χρόνια ας πούμε καθυστερημένα, δικαιολογημένα τον κορονοϊό, είχαμε και το πρόβλημα τότε επί ΣΥΡΙΖΑ που μαζέψανε όλα τα χρήματα για να καλύψουμε λόγω των μνημονίων κλπ αλλά πάντα υπάρχουν δυσκολίες. Πολύ σωστά λοιπόν θα πω και θα φωνάξω για τον Μπάμπη Τριανταφυλλίδη, άξιος και πολύ σωστά η Εύξεινος Λέσχη τον βραβεύει και έτσι πρέπει να κάνει και τον τιμάει και νομίζω Μπάμπη ότι σήμερα η συγχωρεμένη σύζυγος θα χαίρεται από ψηλά που σε τιμάμε γιατί, θα το πω και αυτό, συμπτωματικά και οι τέσσερις οι γυναίκες μας δεν ήταν πόντιες και η δική μου και του Μπάμπη και του Στέλιου και του Αλέκου, δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως είναι δυνατόν να σπαταλούμε, έτσι το θεωρούσαν, τόσες ώρες μέσα σε αυτόν τον σύλλογο. Σχολούσαμε από το σχολείο, ερχόμασταν το απόγευμα δύο-τρεις η ώρα και φεύγαμε μια το βράδυ. Δεν μπορούσαν να το διανοηθούν γιατί για εμάς αυτός ο σύλλογος δεν είναι ένας απλός πολιτικός σύλλογος, ο σύλλογος αυτός είναι ένα σύμβολο, είναι μια κιβωτός, εδώ μέσα φυλάγονται ιερά και όσια μαζί και με τις παραδόσεις και με τα ήθη και έθιμα. Ήταν παραπάνω από ένας απλός σύλλογος και η ενασχόλησή μας είναι και μια επένδυση και μια υποχρέωση και μια αποτίμηση φόρου τιμής στους προγόνους μας οι οποίοι σφαγιάστηκαν και γενοκτονήθηκαν για να μπορούμε να ζούμε εμείς αλλά είναι και μια ελπίδα. Γιατί όταν βλέπω τώρα τη Δημογεροντία, την οποία την ευχαριστώ που είναι σήμερα εδώ και τα νήπια που είναι εδώ, είναι αυτό που λέμε από 1 μέχρι 101 χρονών είμαστε εδώ και αυτό διαφυλάσσει τη συνέχεια».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μπάμπης Τριανταφυλλίδης έχει εκτελέσει Γενικός Γραμματέας στο Διοικητικό Συμβούλιο ενώ δεν σταμάτησε ποτέ να στηρίζει τον Σύλλογο.
