Οι φίλοι, συναθλητές, προπονητές και παράγοντες της χειροσφαίρισης του Νομού Φλώρινας, πληροφορούμενοι την τραγική είδηση της απώλειας του 39χρονου τεχνικού της Αναγέννησης Άρτας Σωτήρη Ντάλα, εξέδωσαν από κοινού το παρακάτω επικήδειο λόγο, καθώς λόγω των περιοριστών μέτρων κατά της πανδημίας, δεν μπορούν να παρευρίσκονται στην εξόδιο ακολουθία.
Με βαριά καρδιά και απέραντη θλίψη αποχαιρετούμε σήμερα ένα δικό μας άνθρωπο, φίλο και συναθλητή, έναν υπηρέτη της χειροσφαίρισης, ο οποίος με το έργο και τη δράση του σημάδεψε την αθλητική ζωή της πόλης της Άρτας και της Ηπείρου γενικότερα.
Το άγγελμα της είδησης του θανάτου του Σωτήρη Ντάλα γέμισε θλίψη και βαθιά συγκίνηση ολόκληρη την αθλητική κοινότητα, τους συμπολίτες του, τους φίλους και συγγενείς του, την οικογένεια του και όλους όσους είχαν την ευκαιρία να τον γνωρίσουν από κοντά.
Θρηνούμε σήμερα όλοι όσοι αγωνιστήκαμε, συνεργαστήκαμε, χαρήκαμε, συγκινηθήκαμε και πορευτήκαμε μαζί του.
Ο Σωτήρης ξεχώριζε για το ήθος του, την ευγένεια του και τον ακέραιο χαρακτήρα του. Άνθρωπος διακριτικός, συνεργάσιμος, μεστός στα λόγια και ενεργός στις πράξεις, προχώρησε με σταθερά βήματα σ΄ όλη τη διάρκεια του βίου του.
Μα πάνω απ΄ όλα μαχητής σε μικρούς και μεγάλους αγώνες, αντιμετώπισε με θάρρος και αξιοπρέπεια το πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπώρησε την τελευταία τριετία.
Αδιαμφισβήτητα η οικογένεια του χάντμπολ απο σήμερα γίνεται ακόμα φτωχότερη, καθώς έχασε έναν εραστή του αθλήματος, που με το έργο του άφησε σπουδαία παρακαταθήκη για το άθλημα, το οποίο υπηρέτησε για πολλά χρόνια, από πολλά πόστα.
Ως αθλητής φόρεσε τη φανέλα της Αναγέννηση Άρτας, του Πρωτέα Άρτας, του ΑΟ Ιωαννίνων και του Πανιωνίου.
Ως προπονητής οδήγησε την ομάδα των Νεανίδων της Αναγέννησης Άρτας στην κατάκτηση του Πανελληνίου πρωταθλήματος το 2008, που είναι και ο μοναδικός τίτλος του συλλόγου στα τμήματα υποδομών. Την ίδια χρονιά ως βοηθός προπονητή συνέβαλε τα μέγιστα στην κατάκτηση του τελευταίου τίτλου του συλλόγου, το Κύπελλο Ελλάδος γυναικών.
Για τα σωματεία της χειροσφαίρισης που δραστηριοποιούνται σε Φλώρινα και Αμύνταιο, έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη και ενδιαφέρον για την πορεία τους στον χώρο, καθώς για τον ίδιο η περιοχή παρέμενε μητρόπολη της χειροσφαίρισης και η αιτία για τη γέννηση και καλλιέργεια του αθλήματος στην Ελλάδα.
Πέρα όμως από τα επιτεύγματα και τις επιτυχίες στον επαγγελματικό, αθλητικό και δημόσιο βίο του, η μεγαλύτερη του διάκριση ήταν η δημιουργία της δική του οικογένειας, που δεν πρόλαβε χαρεί, αφήνοντας πίσω τη σύζυγο του Σοφία και τον πεντάχρονο γιό του Ευθύμιο, που θα συνεχίσουν να πορεύονται στο δρόμο του…τον δρόμο της εντιμότητας, της ανιδιοτέλειας, της ανθρωπιάς και της ταπεινότητας.
Αισθανόμαστε βαθιά οδύνη για την απώλεια του, αλλά και προνομιούχοι που είχαμε την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε, μέσα από τα γήπεδα της χειροσφαίρισης.
Ευχόμαστε ο θεός να αναπαύσει τη ψυχή του και να δώσει στην οικογένεια του υγεία και δύναμη, για να διατηρήσει τη μνήμη του ζωντανή.
Καλό σου ταξίδι φίλε Σωτήρη και μείνε ήσυχος…η μνήμη σου θα μας υπαγορεύει πως έχουμε χρέος να συνεχίσουμε την παράδοση στην περιοχή και την καλλιέργεια του αθλήματος που τόσο αγάπησες.
