ΔΩΡΕΑ ΔΩΔΕΚΑ ΠΙΝΑΚΩΝ ΤΗΣ ΙΑΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΑΒΟΥΝΗ-ΜΗΛΩΣΗ ΣΤΟΝ Φ.Σ.Φ. «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ»
Στην αίθουσα πινακοθήκης του ΦΣΦ ΑΡΙΣΤΟΤΈΛΗΣ, παρουσιάστηκε η δωρεά 12 πινάκων από την προσωπική συλλογή της κας Αικατερίνης Καβούνη-Μηλώση, την Πέμπτη 19 Απριλίου 2012. Πρόκειται για έργα «μεγάλης συναισθηματικής, καλλιτεχνικής, ιστορικής, χρηματικής και σημειολογικής αξίας από έναν και μόνο δωρητή, καταδεικνύει τον πλούτο με τον οποίο εμπλουτίζεται η Πινακοθήκη του «Α» και τον πλούτο τον οποίο αποχωρίστηκε, χωρίς ενδοιασμούς ή κομπασμούς, η συγκεκριμένη δωρήτρια», τόνισε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του «Αριστοτέλη» Κων/νος Ραπτόπουλος-Χατζηστεφάνου.
Στον ιστορικό σύλλογο και για τους στόχους και το ρόλο του στα πολιτιστικά πράγματα της Φλώρινας και της περιοχής μίλησαν ο πρώην πρόεδρος και αδελφός της δωρήτριας Γιώργος Μηλώσης, καθώς και ο τωρινός πρόεδρος Κων/νος Ραπτόπουλος-Χατζηστεφάνου, ενώ στα έργα της δωρήτριας αναφέρθηκαν ο Νίκος Ταμουτσέλης και ο Τάκης Μπέσας.
Η ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ
ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ Φ.Σ.Φ.Α
Σας καλωσορίζουμε στην Αίθουσα Βασιλικής και Στέφανου Γώγου του Αριστοτέλη, στην Αίθουσα της Πινακοθήκης των Φλωριναίων -και όχι μόνο- Ζωγράφων και καλλιτεχνών.
Απόψε είναι μια ξεχωριστή βραδιά για τον Σύλλογό μας τον Αριστοτέλη, διότι απόψε ανακοινώνεται επίσημα, πρώτα-πρώτα σε εσάς τους εκπροσώπους του τύπου και μέσω των «μέσων» σας στο καλλιτεχνικό κοινό της Φλώρινας και κατά δεύτερο λόγο στον Αντιδήμαρχο Πολιτισμού του Δήμου Φλώρινας -προς γνώση του Δήμου- και σε εκλεκτά μέλη της μεγάλης Αριστοτελικής οικογένειας, ο εμπλουτισμός της Πινακοθήκης του Συλλόγου μας, με 12 έργα ζωγραφικής προερχόμενα από την προσωπική συλλογή της κας Αικατερίνης Καβούνη-Μηλώση, αδελφής του κ. Γεωργίου Μηλώση (τέως προέδρου του ΦΣΦΑ).
Το γεγονός της δωρεάς τόσου μεγάλου αριθμού έργων τέχνης, μεγάλης συναισθηματικής, καλλιτεχνικής, ιστορικής, χρηματικής και σημειολογικής αξίας από έναν και μόνο δωρητή, καταδεικνύει τον πλούτο με τον οποίο εμπλουτίζεται η Πινακοθήκη του «Α» και τον πλούτο τον οποίο αποχωρίστηκε, χωρίς ενδοιασμούς ή κομπασμούς, η συγκεκριμένη δωρήτρια.
Και το λέμε αυτό, με πλήρη επίγνωση των λεγομένων μας, διότι τόσο κατά την προσωπική επαφή που είχαν οι κ.κ. Παπαχαρίσης Σπύρος, μέλος του ΔΣ και υπεύθυνος επί όλων των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και Νικόλαος Ταμουτσέλης υπεύθυνος Τμηματάρχης όλων των Εικαστικών Τμημάτων του «Α», με την κα Καβούνη-Μηλώση κατά τη διάρκεια της παραλαβής των έργων τον περασμένο χειμώνα στη Θεσσαλονίκη, όσο και των τηλεφωνικών μου επικοινωνιών μαζί της, πριν και μετά τη δωρεά, μας φανερώθηκε ένας ιδιαίτερης ευαισθησίας άνθρωπος, με καλλιτεχνικές, πολιτιστικές και ανείπωτες ανθρωπιστικές ευαισθησίες.
Στα αλήθεια μας συγκλόνισε, όχι μόνο η πράξη ή το μέγεθος της δωρεάς της, αλλά η φιλοσοφία και η στάση ζωής που κρατά σε θέματα που οι περισσότεροι από εμάς «κολλάνε», «κομπιάζουν» ή «κομπάζουν». Μας εντυπωσίασε η συνεχής προσφορά της, προς Δήμους, φορείς πνεύματος, σχολεία, βιβλιοθήκες, συλλόγους γης και μέσων ανεκτίμητης αξίας. Μας παραξένεψε ευχάριστα η συγκριτική παραβολή της αγάπης της προς κάθε τι πολιτιστικό και της άλλης, της πολύ μεγαλύτερης, της ανυπέρβλητης αγάπης της προς δωρεές και χαρίσματα.
«Όταν δίνω χαίρομαι. Είμαι ευτυχισμένη. Αλίμονό μου εάν δεν χαίρομαι όταν χαρίζω. Όσο περισσότερα δίνω τόση περισσότερη αγάπη παίρνω. Πλούσιος δεν είναι εκείνος που κατέχει πολλά, αλλά εκείνος που προσφέρει πολλά, ιδίως από εκείνα που αγαπά περισσότερο». Απλά, ήρεμα, πειστικά, ανθρώπινα λόγια, αγγελικά.
Προσκρούω στην επίμονη παράκλησή της να μην αναφερθώ καθόλου στην ίδια, αν και είναι τελείως άδικο προς αυτή. Παρόλα αυτά, συμμορφώνομαι και σταματώ εδώ. Το μόνο που έχουμε να σας δείξουμε από αυτήν την υπέροχη κυρία, είναι αυτή η φωτογραφία των χεριών της κατά την υπογραφή του πρωτοκόλλου παράδοσης δωρεάς, την οποία μετά από πολλά παρακάλια μας άφησε να τραβήξουμε. Μόνο αυτό, τίποτε άλλο. Το μόνο που ζητά είναι να χαρούν και άλλοι πολλοί βλέποντας τους πίνακες του προσωπικού της αρχείου.
Οι πίνακες; Όλοι πρωτότυποι, τέλειοι. Δεν είμαι ειδικός για να τους αποτιμήσω ή να πω κάτι περισσότερο γι’ αυτούς. Υπάρχουν πολλοί καλύτεροι και ειδικότεροι φιλότεχνοι, επιστήμονες και καλλιτέχνες που θα κάνουν σε λίγο, άριστα αυτή τη δουλειά.
Θα αναφερθώ μόνο στα ονόματά των δημιουργών τους. Σαχίνης, Δραγώγιας, Κριδέρας, Φωτίου, Μούγιος, Μηλοτίδης, Ευάγγελος Ταμουτσέλης, Παντελής Τριανταφύλλου, Ηλίας Βυζάντης.
Εάν τα πρώτα 6 ονόματα λένε πολλά στους ειδικούς, τα 3 τελευταία (Ευάγγελος Ταμουτσέλης, Παντελής Τριανταφύλλου, Ηλίας Βυζάντης) λένε πολλά σε εμάς τους Αριστοτελικούς, τους Φλωρινιώτες. Έργα δικών μας ανθρώπων που προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν. Τι να πει κανείς για τον πατέρα Ταμουτσέλη (ζωγράφο, χορωδό, καλλιτέχνη, πατέρα καλλιτεχνών), τους αείμνηστους Παντελή Τριανταφύλλου (καθηγητή μουσικής και μαέστρο της Χορωδίας του ΦΣΦΑ), τον Ηλία Βυζάντη (τον πρώτο καλλιτέχνη από τη Μακεδονία με δική του έκθεση στο Ζάππειο, φυσιολάτρη, συνιδρυτή του ΦΣΦΑ)!!! Ο καθένας από τους τρεις, ιστορία του Συλλόγου.
Γι’ αυτό το λόγο τόνισα και την ιστορική αξία των πινάκων της δωρεάς.
Για τη μεγάλη της αυτή ιστορική δωρεά και για τους καλλιτεχνικούς λόγους τους οποίους υποστήριξαν στο ΔΣ και θα υποστηρίξουν και ενώπιόν σας οι αρμοδιότεροι υπεύθυνοι, το ΔΣ του ΦΣΦΑ με ομόφωνη απόφασή του ανακήρυξε την κα Αικατερίνη Καβούνη-Μηλώση «ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΕΡΓΕΤΙΔΑ» του Συλλόγου μας.
Ευχαριστούμε θερμά τον παρόντα αδελφό της κ. Γεώργιο Μηλώση, η συμβολή του οποίου στην πραγματοποίηση αυτής της δωρεάς υπήρξε καταλυτική.
Έτσι πλέον η οικογένεια Μηλώση ενισχύεται με έναν ακόμα Μεγάλο Ευεργέτη του ΦΣΦΑ. Πλάι στους Περικλή και Γεώργιο, προστίθεται και η αδελφή Αικατερίνη Καβούνη-Μηλώση.
Τους ευχαριστούμε και πάλι όλους.
Όλοι οι δωρητές, οι ευεργέτες και οι συνεργάτες του «Α» που απόψε παρευρίσκεστε εδώ, είστε το ζωντανό παράδειγμα που τροφοδοτεί τους πολλούς εθελοντές που μας πλησίασαν για συμμετοχή τους στις ενέργειες του ΔΣ (μεταφορά και ενίσχυση του λαογραφικού μουσείου, ανασχεδιασμός και εμπλουτισμός της ιστορικής βιβλιοθήκης, δημιουργία πολιτιστικού πολυχώρου, δημιουργία νέων τμημάτων).
Σας ευχαριστούμε και πάλι όλους.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΤΑΜΟΥΤΣΕΛΗ
Αξιότιμοι Προσκεκλημένοι, αγαπητοί φίλοι και φίλες.
Συγκεντρωθήκαμε σήμερα σε αυτόν τον φιλόξενο χώρο της Πινακοθήκης Φλωρινιωτών ζωγράφων για να γνωστοποιήσουμε την Συλλογή των έργων, της Αικατερίνης Μηλώση – Καβούνη.
Μια συλλογή η οποία μας προσφέρθηκε και θα πλαισιώσει την ίδια υπάρχουσα συλλογή που έχει στην κατοχή του ο ΦΣΦ.
Προτού εστιάσουμε στα έργα της συλλογής θα ήθελα να υπογραμμίσω με την ευκαιρία και να γνωστοποιήσουμε έστω και μετά από τόσα χρόνια, πως δημιουργήθηκε αυτός ο χώρος και πως λειτουργούσε η έννοια της δωρεάς των έργων μέχρι σήμερα για να δημιουργηθεί η συλλογή των Φλωρινιωτών Ζωγράφων.
Θα χρειαστεί να μεταβούμε στο παρελθόν και να ανατρέξουμε σε προηγούμενες συμπεριφορές προσώπων και χαρακτήρων, ιδιαίτερα των προέδρων και των Διοικητικών Συμβουλίων.
Συμπεριφορές οι οποίες σηματοδότησαν μια σειρά από δημιουργικά γεγονότα και χαρακτήρισαν την πορεία του Αριστοτέλη.
Η σημερινή παρουσία του Γιώργου Μηλώση μετά της συζύγου έχει και αυτόν τον χαρακτήρα, δεν βρίσκεται σήμερα εδώ μόνο για να παρακολουθήσει απλά ως επισκέπτης, ως τιμώμενο πρόσωπο, σε αυτήν την εκδήλωση προς τιμή της Αικατερίνης Μηλώση Καβούνη, αλλά και με μια επιπλέον ιδιότητα.
Αυτήν του πρώην πρόεδρου του Αριστοτέλη, η παρουσία του οποίου, λειτούργησε καταλυτικά στην ανέγερση του κτηρίου, και στη μετέπειτα παρουσία του συλλόγου στα κοινά της Φλώρινας.
Πιστεύω ότι ο ίδιος έχει να μας εκφράσει και να μας μεταφέρει πολλά στοιχεία από εκείνη την δημιουργική περίοδο.
Το νέο κτήριο σχεδιάστηκε για να φιλοξενήσει στους χώρους του όλες τις ποιότητες των Τεχνών που έμελλε να αναπτυχθούν με βάση την έννοια της τοπικότητας. Τμήματα Χορωδιών – Θεατρικό τμήμα, Χορευτικά, Μαθήματα Μουσικής, στα πρότυπα των σημερινών ωδείων κτλ. Ένα κτήριο που οικοδομήθηκε για να συνεχίζει να προσφέρει στον πολιτισμό του τόπου.
Ένας σύνθετος καλλιτεχνικός πολυχώρος, όπου δάσκαλοι και μαθητές λειτουργούσαν, σε εκπαιδευτικά πρότυπα, ενισχύοντας σε μεγάλο βαθμό τις μεταξύ τους κοινωνικές και πολιτισμικές αλληλεπιδράσεις, που για τα δεδομένα της εποχής ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα.
Είναι ενδεικτική άλλωστε η απορία πολλών φιλοξενούμενων υπουργών των προηγούμενων κυβερνήσεων, ιδιαίτερα στο τομέα του πολιτισμού, και ανθρώπων των τεχνών, όταν επισκέπτονταν την παραποτάμια περιοχή για να παρακολουθήσουν τις ετήσιες εκδηλώσεις των Πρεσπείων.
Μόλις αντίκριζαν το κτήριο, η απορία τους ήταν, τι αντιπροσωπεύει αυτός ο χώρος, τι είναι αυτό το τεράστιο κτήριο, τι στεγάζει στο εσωτερικό του, και τι λόγο έχει να φαντάζει τόσο επιβλητικό σε σχέση με την κλίμακα των άλλων κτηρίων στην ευρύτερη περιοχή.
Ήταν ένα κτήριο που δεν μπορούσε να εξαφανιστεί εκείνη τη στιγμή, ένα κτήριο που ακόμα και τότε εκείνη την χρονική περίοδο, η σκιά του ήταν μεγάλη.
Και όμως αυτός ο χώρος αρχικά σχεδιάστηκε για να συγκεντρώνει και να παρουσιάζει τις ποιότητες και τις ποσότητες των ανθρώπων μέσα από τις δημιουργικές εκφράσεις.
Γιαυτό το λόγο το κτήριο έπρεπε να στηριχθεί ακόμη περισσότερο από τους έσω χώρους. Όσο μεγάλο και εντυπωσιακό φάνταζε από έξω εάν στο εσωτερικό του δεν αναπτύσσονταν ενισχυμένες οι στήλες για να το συγκρατήσουν, το κτήριο από μόνο του θα είχε πέσει.
Μια και αναφερόμαστε μεταφορικά για τις στήλες που ενίσχυαν την δομή του κτηρίου, μια από αυτές τις στήλες αφορούν και την δημιουργία της πινακοθήκης για την προβολή των Φλωρινιωτών ζωγράφων.
Ο εκθεσιακός χώρος ξεκίνησε να λειτουργεί από τα μέσα της δεκαετίας του 80 όταν δύο Φλωρινιώτες καλλιτέχνες ο Βαγγέλης Ταμουτσέλης και ο Βαγγέλης Μπάρας για συγκεκριμένους λόγους, που δεν είναι επί του παρόντος να αναφερθούμε, θέλησαν να διαμορφώσουν το χώρο για να παρουσιάσουν τις εικαστικές τους εργασίες.
Η ανάγκη των λίγων ήταν τέτοια ώστε δημιουργήθηκε ένας λειτουργικός και φιλόξενος χώρος για να παρουσιάζουν την εικαστική τους εργασία.
Στην πορεία τα γεγονότα ήταν τέτοια ώστε κλιμακωτά αυτός ο διαμορφωμένος χώρος ξεκίνησε να στεγάζει και να φιλοξενεί και άλλους Φλωρινιώτες καλλιτέχνες, οι οποίοι έβρισκαν εδώ σε αυτήν την αίθουσα ένα λειτουργικό χώρο να παρουσιάσουν την εργασία τους.
Κάθε συνεργασία των Φλωρινιωτών καλλιτεχνών αποτυπώνονταν και με μια μικρή προσφορά απέναντι στο Σύλλογο.
Κάθε καλλιτέχνης άφηνε το δημιουργικό αποτύπωμά του από αυτό το πέρασμα.
Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε και την σημαντική συμβολή των Προέδρων και των Δ/Σ, μέσα από τις προσπάθειες να αναδείξουν και να ενισχύσουν ένα τμήμα του συλλόγου, με το οποίο έχει ιστορικά συνδεθεί ο Αριστοτέλης. Και αυτό είναι το τμήμα Εικαστικών Τεχνών. Τεράστια η συμβολή του Γεώργιου Μηλώση η παρουσία του οποίου συνδυάσθηκε με το γεγονός της ανέγερσης του κτηρίου και την διαμόρφωση – μετάβαση του χώρου σε μια άλλη χωρική διάσταση, καθώς λύθηκαν σημαντικά προβλήματα και αυτό ήταν η στέγαση του Συλλόγου.
Σημαντική η μετέπειτα συμβολή του Τάκη Στύλου στην μεταφορά και ονομασία του εκθεσιακού χώρου σε αυτήν θέση σε συνεργασία με τον Γενικό Γραμματέα του συλλόγου κ. Γιώργο Τέγα.
Εξίσου σημαντική καταγράφεται και η πολύχρονη συμβολή του Παύλου Βαφειάδη. Μια πολιτική με κατεύθυνση τα εικαστικά, σε προσπάθειες ενίσχυσης της υποδομής του χώρου και της ποσότητας των έργων της συλλογής. Το σημαντικότερο κομμάτι όσο αφορά την ποσότητα των έργων της συλλογής προέρχεται από τις προσπάθειες του ίδιου ο οποίος όμως προχώρησε και στην παραπέρα αξιοποίηση της πινακοθήκης των Φλωρινιωτών καλλιτεχνών.
Ο Παύλος Βαφειάδης συγκέντρωσε όλα τα σκόρπια έργα Γλυπτά και Ζωγραφικά και τα παρουσίασε πρώτη φορά στην Πινακοθήκη των Φλωρινιωτών Ζωγράφων.
Η μετέπειτα συμβολή του προέδρου Αριστείδη Μήτκα συνδυάσθηκε με την ήδη διαχειριστική πολιτική των προκατόχων και το άνοιγμα της Πινακοθήκης και σε άλλες συνεργασίες, ειδικά με τα τμήμα της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας, καθώς σε αυτό τον χώρο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά εικαστική εκδήλωση με έργα των φοιτητών της σχολής με το συμβολική τίτλο « Η Αρχή».
Το δε σημερινό Δ/Σ αντιλαμβάνοντος την δυναμική που του προσφέρει, η προγενέστερη δημιουργική παρακαταθήκη των προσώπων και των προέδρων που λειτούργησαν για να δημιουργηθεί η πινακοθήκη Φλωρινιωτών Ζωγράφων έχει ως πρώτο μέλημα να ενισχύσει τις λειτουργίες αυτού του τμήματος στο σύλλογο.
Οι λόγοι είναι προφανείς, δεν είναι μόνο γιατί είναι ένα από τα πρώτα τμήματα από την δημιουργία και σύσταση του συλλόγου, αλλά γιατί οι νέες διαμορφώσεις όπως η παρουσία της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας, και οι ανάγκες των ακαδημαϊκών παρουσιάσεων αλλά και των αναγκών που προκύπτουν από την παρουσία των Φλωρινιωτών καλλιτεχνών να παρουσιάσουν την εργασία τους, επιβάλλουν στον σύλλογο να λειτουργήσει κάτω από άλλες εικαστικές παραμέτρους, με αυτές που είχε μέχρι σήμερα.
Όσο αφορά τα σημερινά δεδομένα:
Η Πινακοθήκη Φλωρινιωτών καλλιτεχνών στεγάζει ένα μικρό αριθμό ενδεικτικών έργων, αλλά όμως αντιπροσωπευτικών στην πορεία των συγκεκριμένων καλλιτεχνών και για αυτό δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητη.
Περιλαμβάνει όμως έργα και από τις 3 γενιές των Φλωρινιωτών καλλιτεχνών, όπως αρχικά καταγράφτηκαν στα μέσα του 20ου αιώνα, μέχρι και σήμερα, οι οποίοι συνεισέφεραν σε αυτό που ονομάζουμε διαμόρφωση της εικαστικής και πολιτιστικής ποιότητας και ταυτότητας στην Φλώρινα.
Με πρωτοβουλία των ίδιων των καλλιτεχνών αποκτήθηκαν σταδιακά τα έργα της Συλλογής. Είναι έργα αντιπροσωπευτικά των θεματικών περιεχομένων που οι ίδιοι οι καλλιτέχνες θέλησαν και πρόσφεραν.
Η συλλογή περιλαμβάνει μικρό αριθμό γλυπτών, κάτι που δηλώνει και την μνημειακή παρουσία και πέρασμα των εν λόγω Γλυπτών – καλλιτεχνών.
Η έννοια της δωρεάς δηλώνει και το δημιουργικό πέρασμα των συγκεκριμένων καλλιτεχνών από τους χώρους του Συλλόγου.
Αυτή η συλλογή των Φλωρινιωτών καλλιτεχνών υπάρχει, και υφίσταται, λόγο της γενναιοδωρίας των Φλωρινιωτών δημιουργών, στο να αναγνωρίσουν με αυτό τον τρόπο το δημιουργικό τους πέρασμα από τους χώρους του συλλόγου, αλλά κυρίως της προσφορά του Αριστοτέλη στην διαμόρφωση και στην δημιουργία αυτού του εικαστικού φαινομένου στην πόλη της Φλώρινας.
Για το λόγο αυτό οι μεμονωμένες ενέργειες – προσφορές στο σύνολο της συλλογής πάντα θα ταυτίζεται με το γεγονός της προσωπικότητας του καλλιτέχνη δημιουργού.
Αυτή η πράξη είναι μια μορφή ενίσχυσης της μνήμης, ως ένα ανταποδοτικό κληροδότημα που επιστρέφεται με σκοπό να ενισχύσει την ιστορική μνήμη αλλά και να εκπληρώσει τους εκπαιδευτικούς και ερευνητικούς σκοπούς ιδιαίτερα για τις νέες γενιές των καλλιτεχνών που λειτουργούν μέσα από τις ακαδημαϊκές σπουδές.
Για εμάς τους Φλωρινιώτες είναι ένας επιπλέον λόγος, ένα ζήτημα με ειδικό βάρος, όπως είναι η έννοια της ταυτότητας, που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε το διαφορετικό πολιτιστικό πλαίσιο, και την φυσιογνωμία του κάθε καλλιτέχνη.
Τα έργα εκτίθενται στο χώρο της πινακοθήκης, με σκοπό να απολαύσει το κοινό της πόλης τους καλλιτέχνες.
Πρόκειται για έργα των σημαντικότερων Φλωρινιωτών καλλιτεχνών, ζωγράφων και γλυπτών, τα οποία σηματοδοτούν την εξέλιξη και την πορεία της Φλωρινιώτικης τέχνης μετά το μεσοπόλεμο και καλύπτουν μια περίοδο δημιουργικών δεκαετιών 1960 -1970 – 1980.
Η υπάρχουσα συλλογή της Πινακοθήκης, όσο αφορά την ποσότητα και την ποιότητα, είναι ενδεικτική της τάσης που είχε καλλιεργηθεί τα προηγούμενα χρόνια, ιδιαίτερα μετά την δεκαετία του 90 και αφορούσε τις προτιμήσεις των Φλωρινιωτών καλλιτεχνών στο να προσφέρουν και να δωρίσουν έργο ή έργα από την συνολική παραγωγική εργασία τους.
Και γιαυτό το λόγο η συλλεκτική πολιτική του συλλόγου ήταν προσαρμοσμένη στην προτιμήσεις των ίδιων των καλλιτεχνών
Αυτό όμως που καταγράφεται είναι οι ποιότητες των έργων και οι ποσότητες, κυρίως προέρχονται από τις ίδιες τις δωρεές των Φλωρινιωτών καλλιτεχνών μέσα από τις παρουσιάσεις και τις εικαστικές εκδηλώσεις που έλαβαν μέρος στον συγκεκριμένο χώρο.
Άρα ο χαρακτήρας της συλλογής είναι συγκεκριμένος, όσο αφορά τις θεματικές περιόδους οι οποίες καλύπτουν μέρος μιας εικαστικής πορείας.
Συνεπώς ο αριθμός και η ποσότητα των έργων ζωγραφικής και γλυπτών της συλλογής καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από δύο Βασικούς Παράγοντες:
Α) από το πέρασμα των ίδιων των δημιουργών από την ίδια την Πινακοθήκη, και από Β) , την προγενέστερη γόνιμη και δημιουργική συνεργασία μέσα στις τάξεις του Αριστοτέλη.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας για τα κλίμακα της ποσότητας των έργων που έχει η συλλογή της πινακοθήκης οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό και στην ίδια την διάθεση των Φλωρινιωτών καλλιτεχνών στο να ενισχύσουν για να καλυφθεί αυτό το ευρύ φάσμα των ποιοτήτων που ήδη έχουν διαμορφωθεί μέχρι και σήμερα.
Και αυτός ο παράγοντας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ίδια την διάθεση των καλλιτεχνών να προβληθούν μέσα από τις περιοδικές παρουσιάσεις της πινακοθήκης.
Οι καλλιτέχνες όμως που εκπροσωπούνται με τα έργα τους έχουν μια διαχρονική και ιδιαίτερα σημαντική πορεία, ξεκινώντας από αυτό που ονομάζουμε τοπικότητα, αλλά κυρίως στον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο, και στο εξωτερικό.
Θέματα που κυριαρχούν οι ανθρώπινη μορφή, το φυσικό και αστικό ή αρχιτεκτονικό περιβάλλον, και οι νεκρές φύσης.
Αυτό όμως το πάντρεμα των ποιοτήτων ανάμεσα στους καλλιτέχνες και τις γενιές που αναπτύχθηκαν, με τις διαφορετικές μορφολογικές προσεγγίσεις – παραλλαγές θεμάτων, δίνει στον παρατηρητή στοιχεία από τις αισθητικές και ιδεολογικές προτιμήσεις, από τις διάφορες καλλιτεχνικές περιόδους που οι ίδιοι οι καλλιτέχνες διαμόρφωσαν στο πέρασμα του χρόνου.
Για αυτό το λόγο η συλλογή της Πινακοθήκης έχει λίγες αναφορές σε σχέση με τις πρόσφατες προσεγγίσεις των Φλωρινιωτών καλλιτεχνών με αναφορά στην σύγχρονη τέχνη, αλλά οι κύριοι προσανατολισμοί εκφράζονται από το ιστορικό πεδίο με αφετηρία τις δεκαετίες 60 – 70 – 80.
Ο Αριστοτέλης πρέπει να νιώθει υπερήφανος για αυτήν την έκρηξη της πολιτιστικής πολυμορφίας που δημιουργήθηκε στην πόλη μας με την δημιουργία και ίδρυση και άλλων σημαντικών κέντρων καλλιτεχνικής εκπροσώπησης στην πόλη μας και ιδιαίτερα στα γεγονότα που αφορούν την καλλιτεχνική πορεία του κάθε Φλωρινιώτη δημιουργού.
Και αυτό διότι έχει συμμετοχή και πάντα ενθάρρυνε δράσεις, από την μέρα ίδρυσης του, εστιάζοντας σε αυτό το σκοπό.
Σήμερα η ανάπτυξη των τεχνών και η διαφορετική οπτική του Δ/Σ στην διαχείριση του χώρου της πινακοθήκης μπορεί να προσφέρει ένα διαφορετικό τρόπο γνωριμίας από αυτό που ήδη έχει δημιουργηθεί για την ανάδειξη του πολιτιστικού – καλλιτεχνικού πλούτου των δημιουργών της Φλώρινας.
Ο στόχος της Πινακοθήκης είναι να ενισχύσει το ρόλο της καθώς η θέση στην οποία βρίσκεται, ως χώρος και ως τόπος, και ως σχεδιασμός αίθουσας είναι ικανός να προβάλει και να αναδείξει το δυναμικό των Φλωρινιωτών Καλλιτεχνών.
Αυτοί οι στόχοι δεν σταματάν μόνο σε αυτούς τους τομείς. Μόλις πληροφορηθήκαμε την πρόσκληση απ την πλευρά της Αικατερίνης Μηλώση – Καβούνη για παραχώρηση έργων ζωγραφικής προς ενίσχυση του ρόλου της πινακοθήκης, αμέσως δημιουργήθηκε επιτροπή παραλαβής των έργων αποτελούμενη από τον Σπύρο Παπαχαρίση εκπρόσωπο του Δ/Σ του Αριστοτέλη ως υπεύθυνο των δράσεων της πινακοθήκης, και τον εικαστικό Νίκο Ταμουτσέλη. Η γνωριμία των παραπάνω προσώπων με την κα Αικατερίνη Μηλώση Καβούνη, έγινε χάρη στην πρωτοβουλία της οικογένειας του Κου Γεώργιο Μηλώση, ο οποίος θεωρώ για μια άλλη φορά λειτούργησε καταλυτικά ώστε αυτή η συλλογή να μεταφερθεί στην Φλώρινα και ειδικά στον χώρο της Πινακοθήκη Φλωρινιωτών Ζωγράφων.
Η Δωρεά της συλλογής των έργων της Αικατερίνης Μηλώση – Καβούνη με τα 12 έργα ζωγραφικής των 9 καλλιτεχνών, είναι πολύ σημαντική γιατί τα έργα ζωγραφικής προορίζονται για την ενίσχυση και την παραπέρα ανάπτυξη του χώρου. Είναι επίσης σημαντική γιατί με αυτό τον τρόπο πλουτίζεται η μικρή συλλογή της Πινακοθήκης.
Θέλω να τονίσω και μια άλλη παράμετρο.
Τα αντικείμενα – έργα ζωγραφικής που προσφέρονται, αποκτούν σε αυτόν το φιλόξενο χώρο την ίδια συναισθηματική αξία, ανάλογη με αυτή που ορίζει η μέχρι πρότινος ιδιοκτήτρια.
Με την προτροπή της Αικατερίνης Μηλώση – Καβούνη τα έργα ζωγραφικής προσφέρθηκαν με σκοπό να παρουσιαστούν ως εκθέματα με το κοινό της Φλώρινας.
Η προσφορά των έργων της δωρήτριας δεν μετριέται μόνο στο αριθμό των έργων ποσοτικά ή ποιοτικά, αλλά στην ίδια την ευγενική πράξη να επιτρέψει να αναρτηθούν τα έργα στους χώρους της Πινακοθήκης του Συλλόγου, και να αποτελέσουν μέρος της υπόλοιπης συλλογής.
Οι άνθρωποι που συνήθως δωρίζουν σε πινακοθήκες ή σε Μουσεία έργα, συνήθως παραπονιούνται ότι στους συγκεκριμένους χώρους δεν παρουσιάζεται επιμελώς ή καθόλου ή δωρεά τους, και παραμένουν τα έργα τοποθετημένοι σε σκοτεινές αποθήκες μέσα στην σκόνη.
Οι δραστηριότητες των τμήματος συλλογής και διαχείρισης της Πινακοθήκης Φλωρινιωτών Καλλιτεχνών περιλαμβάνει τη καταχώρηση του συνόλου σε ψηφιακή και ηλεκτρονική μορφή – αρχεία, και την έκδοση λευκώματος σχετικά με τα έργα της Συλλογής, με αντιπροσωπευτικές θεματικές των Φλωρινιωτών καλλιτεχνών (Βιογραφικά σημειώματα, κριτικά κείμενα, ενδεικτικές εικόνες των έργων) το οποίο λεύκωμα θα το παρουσιάσουμε στο κοινό μελλοντικά.
Οι ενδιάμεσες όμως λειτουργίες του τμήματος συλλογής έχουν να κάνουν με το γεγονός της σωστής αποθήκευσης, της ασφαλείας, της φροντίδας, και της παρουσίασης των έργων στις περιοδικές εκθέσεις.
Με απόφαση του Δ/Σ η συλλογή γίνεται μέρος της μόνιμης συλλογής και με αυτό τον τρόπο θα υπομνηματίζετε στις περιοδικές παρουσιάσεις της πινακοθήκης.
Ο σύζυγος της Αικατερίνης Καβούνη, ο Γεώργιος Καβούνης ήταν ένα άτομο με βαθιές επιθυμίες όσο αφορά την μορφές των τεχνών. Θεωρώ ότι στο κεφάλαιο των εικαστικών τεχνών, ότι η γνωριμία του με τον Τεχνοκριτικό και αρθρογράφο των εφημερίδων Μακεδονία με αναφορά τα πολιτιστικά θέματα κ Σταύρο Σπύρογλου τον ώθησε να γνωρίσει από κοντά το κύκλο των Ζωγράφων και δημιουργών, που δραστηριοποιούνταν τις δεκαετίες 70 και 80 στην Θεσσαλονίκη.
‘Ένα μικρό δείγμα αυτής της γνωριμίας – προσέγγισης είναι και η απόκτηση μια σειράς έργων που απλώς δηλώνει τις προσωπικές εντυπώσεις του συλλέκτη.
Παρουσίαση των έργων της συλλογής.
1) Ένα χαρακτικό – Ξυλογραφία του Ξενή Σαχίνη, με διαστάσεις 29Χ37 το
οποίο τιτλοφορείται: Νεκρή Φύση και είναι έργο του 1993.
Ο Ξενής Σαχίνης το 1986 εξελέγη Ε.Ε.Π. και διδάσκει χαρακτική στο
Τ.Ε.Ε.Τ. στην Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας. Σήμερα είναι
αναπληρωτής καθηγητής χαρακτικής και Δ/ντής του εργαστηρίου
χαρακτικής της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.
2) Ένα ζωγραφικό έργο με διαστάσεις 38 Χ 47 το οποίο τιτλοφορείται : Θαλασσογραφία, έργο με ημερομηνία 10 -6 -1976. Καλλιτέχνης Γιώργου Μούγιος. Γεννήθηκε στην Πάτρα και πέθανε το 1986 στην Αθήνα. Ήταν μαθητής του Ι. Ιακωβίδη, και του Σπύρου Βικάτου. Βιοποριστικοί λόγοι τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει την ΑΣΚΤ και να ασχοληθεί συστηματικά με την ζωγραφική.
Τα θέματα του κατά κύριο λόγο είναι τοπία, οι νεκρές φύσεις,
3) Δραγώγιας Μανώλης με δύο έργα Το πρώτο είναι Τιτλοφορείται : Θαλασσογραφία με διαστάσεις 60 Χ 90 και ένα μικρότερο 38Χ30 .
Ο Δραγώγιας Μανώλης γεννήθηκε στη Λευκοπηγή Κοζάνης και στην θεματολογία του έχει επηρεαστεί από τη Σχολή του Μονάχου.
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι εκπροσωπεί και μια τάση ενός ιμπρεσιονιστικού υπαιθρισμού καθώς τα θέματα του κινούνται γύρω από διάφορα λαογραφικά συμβάντα, σκηνές από την καθημερινότητα του ανθρώπου, τοπία στην θάλασσα, βάρκες, καρνάγια, ακτές.
4) Κριδέρας Νίκος, παρουσιάζεται με ένα έργο το οποίο τιτλοφορείται : Θαλασσογραφία με διαστάσεις 45 Χ55.
Γεννημένος στην Μυτιλήνη το 1933 καταγράφει στα έργα του θέματα
από νησιώτικα τοπία, βάρκες, παραλίες ακτές.
5) Μιχαηλίδης Σ. Ένα ζωγραφικό έργο διαστάσεων 50 Χ70 το οποίο τιτλοφορείται Νησιώτικο Τοπίο λάδι με την τεχνική της σπάτουλας. Εάν πρόκειται για τον Στράτο Μιχαηλίδη, πρόκειται για ένα καλλιτέχνη ο οποίος γεννήθηκε στο Κιλκίς το 1945. Σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών του Μπρνό Τσεχοσλοβακίας, στην Ανώτερη Βιομηχανική και Καλλιτεχνική Σχολή της Πράγας. Στα έργα του είναι προφανές η αναζήτηση της Ελλάδος, ως έννοια πατρίδα, ως χώρος που καταγράφεται η μνήμη.
6) Για τον/την Καλλιτέχνη Φωτίου δεν έχουμε ακόμα στοιχεία. Έχουμε ζητήσει στοιχεία από τα αρχεία της Δημοτικής Πινακοθήκης Θεσσαλονίκης, και αναμένουμε. Τα δύο έργα έχουν διαστάσεις 18Χ27 και τιτλοφορούνται : Άνω Πόλη.
Στο τέλος αφήσαμε τους καλλιτέχνες της Φλώρινας.
Ένα ταξίδι στην ιστορία και το πολιτισμό
7) Ηλίας Βυζάντης: Παρουσιάζεται στην συλλογή με ένα Ζωγραφικό έργο σε επιφάνεια κορμού, με διαστάσεις 45 Χ 27, το έτος 1949, με τίτλο : Βουκολικό. Γεννήθηκε στην Κων /πολη το 1910 και το 1922 εγκαταστάθηκε στην Φλώρινα. Ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΦΣΦ και αργότερα του Φ.Ο.Ο.Φ. Μια παρουσία πληθωρική, η οποία ανέπτυξε πλήθος πολιτιστικών δραστηριοτήτων. Οι δράσεις και το έργο του Η. Βυζάντη είναι όπως αναφέρει ο Τάκης Μπέσσας στο Βιβλίο του Εικαστική Φλώρινα, …..ανήκει σε αυτό το φαινόμενο των αυτοδίδακτων Ζωγράφων της Φλώρινας, το οποίο φαινόμενο παρουσιάζει ξέχωρα από το εικαστικό – αισθητικό, και Ιστορικό –κοινωνιολογικό ενδιαφέρον.
Αυτές οι εκδηλώσεις των αυτοδίδακτων Ζωγράφων έχουν ένα
συγκεκριμένο χρονικό και τοπογραφικό άξονα άρα τα έργα αυτής της
περιόδου αποκτούν και μια άλλη σπουδαιότητα, καθώς το έργο του είναι
σκόρπιο. Στις αναζητήσεις ο Η. Βυζάντης ασχολήθηκε και με την κοσμική
Ζωγραφική, και στο έργο είναι εμφανής τα θέματα με περιεχόμενο με
λυρικές παραστάσεις και οι τοπιογραφικές συνθέσεις.
8) Παντελής Τριανταφύλλου : Ένα έργο σε επιφάνεια κορμού 21 Χ36
Με τίτλο: Χειμερινό τοπίο. Πρόκειται για τον αείμνηστο Μαέστρο η δράση
του οποίου ξεκίνησε μέσα τις μεγαλειώδεις εκδηλώσεις στο τμήμα της
Χορωδίας του Φ.Σ.Φ. την περίοδο της Γερμανο- Βουλγαρικής Κατοχής.
Ο ίδιος Ερασιτέχνης ζωγράφος και τα έργα του που έχει αφήσει είναι πολύ
Λίγα έως ελάχιστα. Στα θέματα, περισσότερο αντιγραφές, έχουν ένα λαϊκό
περιεχόμενο, και τα αποδίδει χωρίς ιδιαίτερη εικαστική γλώσσα.
Θεωρείται σύμφωνα με τον Τάκη Μπέσσα, μαζί με τους υπόλοιπους
αυτοδίδακτους ζωγράφους τις Φλώρινας, ως ο πρόδρομος της έντεχνης
εικαστικής κίνησης που έντονα παρατηρήθηκε στα χρόνια μετά του
μεσοπόλεμου στην πόλη της Φλώρινας
Είναι χαρακτηριστικά μιας τέχνης, που επηρεάζεται από το
νεοκλασσικιστικό πνεύμα της εποχής, στο οποίο γαλουχήθηκαν, με όλες τις
αρετές και τις αδυναμίες του έργου τους.
9) Βαγγέλης Ταμουτσέλης: Με την παρουσία του Φλωρινιώτη καλλιτέχνη,
με ένα έργο του 1983 διαστάσεων 50 Χ70το οποίο τιτλοφορείται Τοπίο στη
Φύση. Αυτό που μπορούμε να προσθέσουμε για την συγκεκριμένη παρουσία
στην κατά άλλα πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή πέρα από το γεγονός της
δημιουργίας συγκεκριμένων εντυπώσεων μας μεταφέρει χρήσιμες
πληροφορίες για την περίοδο ιδιαίτερα της δεκαετίας του 80, όπου οι
Φλωρινιώτες καλλιτέχνες είχαν κατακτήσει την εικαστική αγορά της
Θεσσαλονίκης. Αυτό που μπορώ να σας μεταφέρω για τους Φλωρινιώτες
καλλιτέχνες ότι συμμετείχαν ενεργά σε εικαστικές εκδηλώσεις, και ήταν
εξίσου ανταγωνιστικοί και υπολογίσιμοι, σε σχέση με τους υπόλοιπους
καλλιτέχνες που δραστηριοποιούνταν στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Ο Grombrich αναφέρει η τέχνη θα βρίσκεται πάντα στο δεύτερο επίπεδο, εφόσον υπάρχουν μόνο καλλιτέχνες, και αυτό διότι η τέχνη εδώ στην δικιά μας πινακοθήκη ορίζεται από ένα βασικό παράγοντα και αυτός είναι η προγενέστερη δράση και η ταυτότητα των ίδιων των καλλιτεχνών.
Για το λόγο αυτό η εκτιμημένη αξία της συλλογής Α. Μηλώση Καβούνη ορίζεται ξέχωρα από το ίδιο το γεγονός της προσφοράς, από επιμέρους στοιχεία όπως:
η ποσότητα των έργων, η κατάσταση, την σπανιότητα που την διέπει, η αυθεντικότητα των θεμάτων που καταγράφει το ύφος του κάθε καλλιτέχνη και τέλος από την πλευρά της ιστορικής σημασίας.
Συνεπώς τα επιμέρους χαρακτηριστικά της υπάρχουσας συλλογής της πινακοθήκης του ΦΣΦ, με την προσθήκη των νέων έργων της συλλογής Αικατερίνης Μηλώση – Καβούνη, είναι ότι εμπλουτίζεται ο ποιοτικός χαρακτήρας της συνολικής συλλογής.
Η ένταξη νέων έργων λειτουργεί μέσα από την γενική αρχή «Λίγα και καλά» και συμπληρώνει καλύπτει ένα πεδίο με ιδιαίτερη σπουδαιότητα και διάρκεια όπως ήταν οι δημιουργικές δεκαετίες 60 και 70 και 80 οι οποίες ανέδειξαν χαρακτήρες των δημιουργών.
Ίσως μέσα από την συλλογή ένας μελλοντικός ερευνητής θα μπορέσει να κατανοήσει ακόμη περισσότερο, μελετώντας και ερευνώντας το τρόπο λειτουργίας αυτών των ιστορικών έργων, αλλά και των ίδιων των Δημιουργών.
Ως Επίλογο αυτής της παρουσίασης θα πρέπει να τονίσουμε ότι :
Μέσα από αυτές τις ενέργειες των ανθρώπων που λειτούργησαν στα πρώτα τους βήματα και μοιράσθηκαν ιδέες και εντυπώσεις, οραματίσθηκαν στα χαμηλά ταβάνια των κτηρίων, ο ΦΣΦ Αριστοτέλης δεν είναι, και ποτέ δεν ήταν περιθωριοποιημένος, από την κοινωνία, του πολιτισμού, από τους ίδιους του καλλιτέχνες, και γιαυτό δεν ανήκε στις λεγόμενες πολιτισμικές μειονότητες. Απλώς τις τελευταίες δεκαετίες ο ρόλος του ήταν προσαρμοσμένος στις εκάστοτε οικονομικές και πολιτικές προσαρμογές ή λοιπές προτιμήσεις που αναπτύχθηκαν την περίοδο εκείνη, και ακολουθούσε το δικό του δημιουργικό μονοπάτι.
Επομένως αυτές οι έννοιες της ετερότητας που επιμελώς έχουν καλλιεργηθεί στο παρελθόν, είναι καλό να επαναπροσδιοριστούν καθώς τα δείγματα που εμφανίζει η μικρή συλλογή της Πινακοθήκης ενισχύουν αυτή την έννοια της ταυτότητας του συλλόγου σε σχέση με αυτήν των καλλιτεχνών. Οι πόρτες του Συλλόγου ποτέ δεν έκλεισαν και ούτε πρόκειται να κλείσουν για κανένα από τέκνα που δραστηριοποιήθηκαν, ακόμη και για αυτούς που καταδίκασαν με το λόγο τους και τις πράξεις τους και ας ήταν οι πιο ευεργετημένοι.
Άλλωστε αυτοί που σχεδίασαν το κτήριο και θέλησαν να υλοποιήσουν αυτό το τεράστιο για τα δεδομένα της εποχής πρότζεκτ, μαζί με τα πρόσωπα που λειτούργησαν στην πορεία, αποτελούνταν από ανθρώπους με ευγενή χαρακτηριστικά, ανοικτό μυαλό, και ο μόνος σκοπός τους ήταν να συνενώσουν και να προφυλάξουν, ή να συγκεντρώσουν όλες τις δημιουργικές δυνάμεις στους χώρους του κτηρίου.
Και η σημερινή παρουσία προέδρων και μελών του συλλόγου, με αφορμή την γνωστοποίηση της συλλογής Αικ. Μηλώση – Καβούνη, έχει αυτό το σκοπό, να παρακολουθήσουμε από κοντά αυτήν την πρόοδο.
Μέσα από την σωστή διαχείριση και την ανάδειξη των ποιοτήτων, ο Αριστοτέλης ποτέ δεν σταμάτησε να παραδίδει και να παράγει ποιότητες, πάντα ο ρόλος του ήταν συνενωτικός χωρίς διακρίσεις, και το βλέμμα του στραμμένο στις μελλοντικές κατακτήσεις.
