Τοποθέτηση της Βουλευτή Φλώρινας και Αν. Τομεάρχη Περιβάλλοντος και Ενέργειας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Π. Πέρκα «Το υδρογόνο θα είναι κομμάτι της λύσης, όχι η λύση»
Η Πέτη Πέρκα συμμετείχε στην έκτακτη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της Δυτικής Μακεδονίας με θέμα: «Ενημέρωση από τον Περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας, κ. Γεώργιο Κασαπίδη, για την πρόταση IPCEI υδρογόνου White Dragon», που πραγματοποιήθηκε με τηλεδιάσκεψη στις 19.11.2020.
«Το έργο White Dragon για την ανάπτυξη «πράσινου» υδρογόνου αφορά τις λιγνιτικές περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι μέρος της πρωτοβουλίας της ΕΕ «EU4clima» για την κλιματική αλλαγή. Είναι ένα πολύ φιλόδοξο και καινοτόμο project για το οποίο δεν θα μπορούσαμε να είμαστε αντίθετοι. Είναι όμως οξύμωρο το γεγονός να συζητάμε για το πράσινο υδρογόνο που αποτελεί τεχνολογία αιχμής (state of the art) στον τομέα της ενέργειας και ταυτόχρονα να επιλέγεται, στο master plan της μετάβασης των λιγνιτικών περιοχών, η διακοπή του έργου της τηλεθέρμανσης για την Φλώρινα και στη θέση του να εισάγεται το φυσικό αέριο για την κάλυψη των αναγκών θέρμανσης των κατοίκων της Φλώρινας. Για ακόμα μια φορά θα επαναλάβω ότι το φυσικό αέριο είναι ορυκτό καύσιμα και ως εκ τούτου έχει ημερομηνία λήξης σύμφωνα με τις διεθνείς και ευρωπαϊκές δεσμεύσεις της χώρας.
Το έργο white dragon χαρακτηρίζεται ως IPCEl (Important Project of Common European Interest), είναι δηλαδή ένα σημαντικό σχέδιο κοινού ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος. Είναι μια ειδική δυνατότητα εξεύρεσης ενισχύσεων συμβατών με την εσωτερική αγορά. Η Ελλάδα συμμετέχει στο έργο White Dragon IPCEI, αλλά δεν συμμετείχε στο έργο HyLaw.
Κατά τη γνώμη μου, ειπώθηκε και από προηγούμενους ομιλητές, το υδρογόνο θα είναι κομμάτι της λύσης όχι η λύση. Το υδρογόνο είναι μια πολύ περιπλοκή και ακριβή τεχνολογία. Το 2002 νομίζαμε ότι είναι η μόνη λύση, αλλά με την ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών, των ανεμογεννητριών, των αντλιών θερμότητας και των έξυπνων δικτυών το ξεχάσαμε. Τώρα το ξανασυζητάμε για συγκεκριμένες εφαρμογές.
Το υδρογόνο έχει θέση σε τρεις πολύ κρίσιμες εφαρμογές:
1) στα αυτοκίνητα και τρένα και τη μετακίνηση στις πόλεις μαζί με ηλεκτροκίνηση
2) Στα τεράστια φορτία μετακίνησης που δε μπορούν να ηλεκτροποιηθούν (αεροπλάνα, πλοία)
3) Ως αποθήκευση ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αντί για μπαταρίες.
4) Ίσως (4ο) σε σημεία στο χάρτη που είναι πολύ απομακρυσμένα η έχουν άλλες ιδιαιτερότητες, δε μπορούν να συνδεθούν στο δίκτυο της ΔΕΗ κλπ.
Δηλαδή σε πολύ ακριβές εφαρμογές στις οποίες όμως δεν έχουμε άλλη επιλογή. Άρα θέλουμε το υδρογόνο και έχουμε και πολύ ωραία project. Αλλά δε το προτιμάμε σε απλές εφαρμογές όπως το να ζεσταίνουμε τα σπίτια μας, η να παράγουμε ηλεκτρισμό, γιατί έχουμε πολύ πιο απλές και φτηνές τεχνολογίες για να τα κάνουμε αυτά πλέον. Αν καταφέρουμε να παράγουμε τις απαιτούμενες ποσότητες υδρογόνου, όπως ορίζει η επιστήμη, τις χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε να έχουμε αεροπλάνα ή πλοία τα οποία δε μπορούμε να βάλουμε στη μπρίζα.
H χρήση του υδρογόνου και παραγώγων καυσίμων θα συμβάλει ιδιαιτέρως στη προσπάθεια απανθρακοποίησης του τομέα των μεταφορών, ο οποίος εξακολουθεί να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα ορυκτά καύσιμα.
Ο οποιοσδήποτε ενδοιασμός μου έγκειται στο γεγονός μήπως αυτές οι προτάσεις θέλουν να δικαιολογήσουν τις ακραίες επενδύσεις σε αγωγούς φυσικού αεριού με τη δικαιολογία πως μπορούν οι αγωγοί να γίνουν πράσινοι στο μέλλον. Άρα να χρησιμοποιηθούν τα λεφτά του ταμείου δίκαιης μετάβασης σε φυσικό αέριο, γεγονός για το οποίο είμαστε ξεκάθαρα αντίθετοι.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η πρόταση για το πράσινο υδρογόνο είναι μελλοντική, δεν αφορά το σήμερα. Είναι για 15-20 χρόνια μετά, όταν θα έχει πραγματοποιηθεί η αποαεριοποίηση.
Ένα επιπλέον πρόβλημα που εντοπίζω είναι ότι πρόκειται για μια τεχνολογία που δουλεύει αποδεδειγμένα σε μικρά πιλοτικά προγράμματα και δεν υπάρχει η βιομηχανία και οι προμηθευτές από πίσω να τη στηρίξουν η να ρίξουν τις τιμές. Αντίθετα έχουμε ένα σωρό τεχνολογίες που το κάνουν αυτό με απίστευτη εφοδιαστική αλυσίδα που τις υποστηρίζει.
Η κοινή επιχείρηση κυψελών καυσίμου και υδρογόνου (κοινή επιχείρηση FCH), σε στενή συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή – ΓΔ Ενέργειας, ανέθεσε τη διεξαγωγή μελέτης σχετικά με τον «ρόλο του υδρογόνου στα εθνικά σχέδια για την ενέργεια και το κλίμα (ΕΣΕΚ)».
Όπως αναφέρεται στο ΕΣΕΚ, το υδρογόνο είναι μια μελλοντική λύση, παρόλο που βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο ανάπτυξης. Το ΕΣΕΚ δεν παρέχει ούτε συγκεκριμένους στόχους υδρογόνου, ούτε συγκεκριμένες πολιτικές και μέτρα για το υδρογόνο. H Ελλάδα δεν έχει δημιουργήσει ακόμη ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για την ανάπτυξη και χρήση υδρογόνου.
Η ελληνική προσέγγιση για την ανάπτυξη υδρογόνου ως λύση χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα περιλαμβάνει τους ακόλουθους πυλώνες:
- παραγωγή υδρογόνου από ανανεώσιμες πηγές ηλεκτρικής ενέργειας.
2.χρήση υδρογόνου για την απανθρακοποίηση του τομέα των μεταφορών (κυρίως τη ναυτιλία).
3.μακροπρόθεσμη αποθήκευση υδρογόνου για παραγωγή ενέργειας
- χρήση υφιστάμενης υποδομής φυσικού αερίου για μεταφορά υδρογόνου ·
- Παρακινεί την έρευνα ανάπτυξη που σχετίζεται με το υδρογόνο.
Όλα αυτά δε σημαίνουν πως δεν θέλουμε έρευνα και ανάπτυξη στο υδρογόνο γιατί έτσι είναι η επιστήμη. Άρα ναι σε πιλοτικά προγράμματα, ναι σε επενδύσεις στην έρευνα, ναι σε project με υδρογόνο στη Δ. Μακεδονία αλλά πιο στοχευμένα και όχι ως δικαιολογία για ακραίες επενδύσεις σε φυσικό αέριο.
Άλλωστε εγώ επιμένω να λέω ότι η Δυτική Μακεδονία πρέπει να γίνει κέντρο καινοτομίας. Της το χρωστάει η χώρα».
