Οι φετινές εκλογές διεξήχθησαν παράλληλα με τις αντισυνταγματικές πρακτικές της Κυβέρνησης και την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, την άγρια καταστολή απέναντι στις προκηρυγμένες απεργίες ενάντια στην αξιολόγηση, στον απόηχο του εγκλήματος των Τεμπών, τη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης κ.α.. Η βιωμένη κοινωνική πραγματικότητα και η εφαρμοζόμενη πολιτική ήταν και είναι η βάση για την ερμηνεία της πολιτικής συμπεριφοράς.
Φυσικά οι κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις διαθλώνται μέσα από τον ιδεολογικοπολιτικό συσχετισμό, τη διαπάλη για την ερμηνεία τους, τις συλλογικές παραστάσεις των υποκειμένων, την ανάπτυξη αντιστάσεων.
Το αποτέλεσμα των εκλογών στην πόλη μας, παρότι ενέχει ψήγματα αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης βρίσκεται αρκετά πίσω από τις ανάγκες της εποχής. Συγκεκριμένα:
– Η χαμηλή συμμετοχή των συναδέλφων, λίγο πάνω από το 50%, αποτελεί δείγμα της χαμηλής πίστης στις συλλογικές διαδικασίες, στην απαξίωση της έννοιας του συνδικαλισμού και κυρίως του κυρίαρχου. Οι εφεδρείες για μια αλλαγή των συσχετισμών βρίσκονται εκεί, στην επανα-μαζικοποίηση των συλλόγων και των αγωνιστικών διεργασιών.
– Η διατήρηση της ΔΑΚΕ σε υψηλά ποσοστά αποδεικνύει την ισχυρή παρουσία της λογικής του «τίποτα δεν γίνεται», της προσαρμογής στην υπάρχουσα απαράδεκτη κατάσταση. Η επιρροή του κυβερνητικού συνδικαλισμού αντλεί δυνάμεις από την εφαρμοζόμενη πολιτική, την τοπική εξουσία, την ιεραρχία, τον ατομικό δρόμο κ.α. Κυρίως είναι μια επιλογή μετά την παραδοχή πως τα πράγματα δεν θα αλλάξουν.
Η ΔΑΚΕ συνενώνει στην πόλη μας ένα ιδιαίτερο μείγμα επαρχιωτισμού, κυβερνητισμού και ιδιοκτησιακής αντίληψης για το σύλλογό μας. Η παραταξιοποίηση και η κυριαρχία της ΝΔ στην πόλη, μαζί με τις ελάχιστες διαφορετικές φωνές τείνουν να αφυδατώσουν την πολιτική συζήτηση και μέσα στα συνδικαλιστικά όργανα. Χαρακτηριστικές υπήρξαν οι καλπονοθευτικές προσπάθειες στην καταμέτρηση των ψήφων, η προσπάθεια υφαρπαγή της έδρας του ΠΑΜΕ, σε απόλυτη σύμπλευση με τις δικαστικούς αντιπροσώπους. Η ανατροπή αυτών των λογικών θα έρθει σε ευθεία σύγκρουση μαζί τους, με μαζικές δημοκρατικές διαδικασίες στην πορεία διεκδίκησης των πραγματικών μας αναγκών.
– Η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα πολιτικό παράδοξο. Μια «ξεθυμασμένη» πολιτική αντίληψη, ανίκανη να αντιπαρατεθεί στον οδοστρωτήρα της εφαρμοζόμενης πολιτικής, από τίμιους ανθρώπους που ΔΕΝ τολμούν να διανοηθούν ότι μπορούμε να αντισταθούμε με όρους ανατροπής! Η διάψευση των λαϊκών προσδοκιών την τελευταία δεκαετία, οι βαθιές αλλαγές σε τοπικό-εθνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο μοιάζει να μην αφορούν την πρακτική αυτών των ανθρώπων. Κείμενα και τοποθετήσεις επιπέδου σχολικής έκθεσης, αγωγής του πολίτη, ηθικολογίας του αγώνα κ.α. δείχνουν τα πολιτικά αδιέξοδα επιλογών που θα ήθελαν να διαφοροποιηθούν από την κρατική πολιτική, αλλά αδυνατούν να κατανοήσουν το αναγκαίο πολιτικό βάθος μιας τέτοιας επιλογής. Οι ψήφοι στην Ενωτική Κίνηση δείχνουν μια προσπάθεια εναντίωσης στην πολιτική της κυβέρνησης, χωρίς την υιοθέτηση της αναγκαίας ρήξης.
– Το αποτέλεσμα των Παρεμβάσεων κρίνεται θετικό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί σταθερό έδαφος για την οργάνωση των αναγκαίων αγώνων. Είναι μια αρχή για τη συγκέντρωση μιας κρίσιμης μάζας αγωνιστών που μπορούν υπό όρους να κινήσουν τις αναγκαίες αγωνιστικές διεργασίες. Οι αντιλήψεις και η ιδιαίτερή μας περπατησιά κατατέθηκε με ξεκάθαρο τρόπο το προηγούμενο διάστημα και το ίδιο θα συνεχίσει να συμβαίνει σε κάθε μικρή ή μεγάλη μάχη. Όποιος στήριξε Παρεμβάσεις ξέρει καλά σε ποια λογική έδωσε την στήριξή του.
– Η στήριξη συναδέλφων στην ΑΣΕ(ΠΑΜΕ) έχει μόνο θετικό περιεχόμενο για εμάς. Αποτελεί δύναμη εντός κινήματος και οι όποιες διαφωνίες μας αφορούν το πραγματικό ενδιαφέρον για την ανάπτυξη των αγώνων.
Ως Αγωνιστικές Παρεμβάσεις δηλώνουμε πως θα εντείνουμε τις προσπάθειες για συγκρότηση προεδρείου με όρους αντιπαράθεσης στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Την έδρα στο ΔΣ θα καταλάβουν διαδοχικά και με εναλλαγή οι συναγωνιστές Τζώτζης Βασίλης και Κυριακού Γιώργος, εκπροσωπώντας την εσωτερική μας δημοκρατία και τις ιδεολογικές αρχές των Παρεμβάσεων.
Αποτελεί κόμβο η συμμετοχή μας στην Απεργία στις 17 Απριλίου μαζί με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, καθώς και ο εργατικός – απεργιακός εορτασμός της Πρωτομαγιάς σε αντιπαράθεση με τη λογική της μεταφερόμενης κρατικής αργίας.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
