Προσφάτως ο Πρόεδρος της συντονιστικής επιτροπής για την απολιγνιτοποίηση, κ. Κ. Μουσουρούλης δήλωσε ότι «στα κυβερνητικά κλιμάκια αρχίζει να ωριμάζει η ιδέα να αναλάβει ένας ιδιώτης με τεχνογνωσία –κατά το πρότυπο του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών ή του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς- την κατασκευή και τη λειτουργία των έργων υποδομής καθώς και την αναζήτηση των επιχειρήσεων που θα εγκατασταθούν στις δύο περιοχές… Η ανάθεση σε ιδιώτη θα γίνει κατόπιν διεθνούς διαγωνισμού και θα αποτελέσει αναμφίβολα τη μεγαλύτερη σύμβαση αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας που έγινε ποτέ».
Περάσαν σχεδόν δυο χρόνια από την εξαγγελία της εμπροσθοβαρούς και βίαιης απολιγνιτοποίησης από τον κ. Μητσοτάκη, για να φτάσουμε τώρα να συζητάμε ότι θα πρέπει να αναλάβει ιδιώτης το project της απολιγνιτοποίησης, κατόπιν διεθνούς διαγωνισμού.. Να υποθέσουμε ότι ο σχεδιασμός της Κυβέρνησης απέτυχε; Αυτός δεν ήταν ο ρόλος της Κυβερνητικής Επιτροπής και της Συντονιστικής Επιτροπής για την απολιγνιτοποίηση; Οι βέλτιστες πρακτικές που μελετήθηκαν από την Κυβέρνηση και αποτέλεσαν μέρος του υποστηρικτικού υλικού του ΣΔΑΜ αυτό αναφέρουν; Την απουσία του κράτους και την ανάθεση σε ιδιώτη; Oι 16 εμβληματικές επενδύσεις και η λίστα με τα έργα που θα υλοποιηθούν, που σύμφωνα με τον κ. Χατζηδάκη είχαν προκύψει με βάσει το επενδυτικό ενδιαφέρον τι απέγιναν; Τώρα θα έρθει ιδιώτης με σκοπό την αναζήτηση των επιχειρήσεων που θα εγκατασταθούν στις λιγνιτικές περιοχές; Ακόμα και αυτό όμως παρουσιάζεται σαν να μην υπάρχουν οι προθεσμίες, που η ίδια η κυβέρνηση δεσμεύτηκε χωρίς να εξασφαλίσει επιπρόσθετους πόρους, λόγω της ταχύτητας της απολιγνιτοποίησης. Αρχίζει να ωριμάζει η ιδέα, μας ενημερώνει ο αρμόδιος συντονιστής…Και πότε προβλέπεται να ωριμάσει τελικά η ιδέα; Πότε θα γίνει ο διεθνής διαγωνισμός; Τι περιεχόμενο θα έχει η προκήρυξη του διαγωνισμού; Σύμβουλοι για το master plan της μετάβασης, σύμβουλοι για το ΕΠΔΑΜ 2021-2027 και τώρα ανακοινώνεται και η ιδέα της ανάθεσης όλου του project σε ιδιώτη. Και βέβαια η απολιγνιτοποίηση δεν είναι ούτε αεροδρόμιο ούτε λιμάνι, εδώ μιλάμε για το παρόν και το μέλλον των κατοίκων των λιγνιτικών περιοχών. Εδώ δεν χωρούν κριτήρια κέρδους, αλλά δημόσιες πολιτικές που θα αποσκοπούν στον περιορισμό των επιπτώσεων (οικονομικών, κοινωνικών κλπ.) λόγω της αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου των περιοχών.
Ακόμα και μετά την κρίση της πανδημίας, όπου έγιναν εμφανή αφενός τα όρια του νεοφιλελευθερισμού και αφετέρου αναδείχτηκε στο έπακρο η σημασία του κράτους για την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος, βλέπουμε ότι η Κυβέρνηση δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι καιροί αλλάζουν και επιμένει σε ξεπερασμένες πλέον αντιλήψεις για την αγορά και την υπεροχή του ιδιωτικού τομέα έναντι του δημοσίου. Αυτό που φαίνεται να μην γίνεται αντιληπτό από την ΝΔ είναι ότι οι αποτυχίες της αγοράς μπορεί να οδηγήσουν σε απόκλιση μεταξύ των στόχων κέρδους και πρόνοιας στις ιδιωτικές εταιρείες και σε κακή ισορροπία μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών συμφερόντων και ιδίως της προτίμησης του ιδιώτη στο κέρδος έναντι του δημόσιου συμφέροντος.
