Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ…
«Αυτοί που μελέτησαν προσεκτικά τον τρόπο διακυβέρνησης των ανθρώπων, πρέπει να έχουν πεισθεί πως η τύχη των εθνών εξαρτάται από την εκπαίδευση των νέων» Αριστοτέλης
Επιτρέψτε μου να παραθέσω λίγες σκέψεις για την πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Παιδείας. Στον αιώνα της τεχνολογίας με την επιστήμη να κάνει θαύματα, η όποια αξιολόγησή μας για την επίσκεψη του υπουργού, ας γίνει με αναφορές τα σύγχρονα επιστημονικά επιτεύγματα. Ανοίγοντας λοιπόν την οθόνη του μυαλού μας , ας δούμε πιο καθαρά και σε βάθος ξεκινώντας με κάποια ερωτήματα.
- Η επίσκεψη ήταν προγραμματισμένη;
- Ποιος την προγραμμάτισε; Ο ίδιος ο Υπουργός; Οι τοπικοί φορείς της Παιδείας;
- Ποιες ανάγκες προέκυψαν και ποιο ήταν το έκτακτο γεγονός που επέβαλε την επίσκεψη;
- Η αυλαία της κυβερνητικής του θητείας του, ήταν ο καταλληλότερος χρόνος για να επισκεφτεί τη Φλώρινα ;
- Μήπως η επίσκεψη του Υπουργού είχε να κάνει με την προσπάθεια να μην γίνει ο καταστροφικός απολογισμός της συνεχιζόμενης οπισθοδρόμησης της παιδείας ;
- Πώς μπορεί κάποιος να θωρήσει επιτυχημένη ή αποτυχημένη μια επίσκεψη υπουργού; Μήπως επειδή έφερε ένα επιπλέον τμήμα στο Πανεπιστήμιό μας; Και αφού έφερε ένα εδώ και πήρε ένα για εκεί, ποια είναι τα μετρήσιμα στοιχεία που θα καταγράψουν την επιτυχία ή την αποτυχία;
- Πόσο μπροστά πήγε η παιδεία μας με μια επίσκεψη ενός υπουργού;
- Μπορεί μια επίσκεψη από οποιονδήποτε υπεράνθρωπο υπουργό να φέρει αποτελέσματα σε χιλιάδες προσλήψεις εκπαιδευτικών;
- Μέσα στο δήθεν φιλολαϊκό εύκρατο κλίμα παροχολογίας μέχρι τις εκλογές, μπορεί ο υπουργός να μεταμορφωθεί σε ικανότατο πρεσβευτή της ελληνικής παιδείας, αυτόν ακριβώς τον επιλεγμένο χρόνο;
- Τώρα ξεκινάμε ορμητικά προς τα εμπρός; Και αν ναι, προς τα πού πηγαίνουμε; Που αχνοφαίνεται φως και δεν το βλέπει κανείς;
Οι απαντήσεις δυστυχώς είναι κάπως άβολες.
Ο Υπουργός φυσικά ήρθε και η επίσκεψή του ήταν σίγουρα προγραμματισμένη. Μας χαμογέλασε, μας έδωσε το χέρι του, μας άκουσε με προσοχή, χάιδεψε τα κεφάλια μαθητών και γεύτηκε τοπικά εδέσματα συνοδευόμενος από όσους ήταν επιφορτισμένοι να ετοιμάσουν την « αυθόρμητη» υποδοχή του. Εμείς από την μεριά μας τον χειροκροτήσαμε, βγήκαμε φωτογραφίες μαζί του, του αναφέραμε κάποιους προβληματισμούς μας, και πράξαμε όλοι το καθήκον μας.
Επειδή όμως είπαμε πως θα μιλάμε με τη σκέψη στραμμένη στο μέλλον, ας σύρουμε λίγο το δάχτυλό μας στην οθόνη του μυαλού μας και ας πάμε στην αρχή της επόμενης « καινούριας» χρονιάς. Ολοκαίνουρια βέβαια δεν μπορείς να την πεις… Γιατί οι πηχυαίοι τίτλοι των εφημερίδων θα αναφέρουν και για την οποιαδήποτε καινούρια κυβέρνηση, ακριβώς ό,τι ανέφεραν και για την παλιά. «Δόθηκαν έγκαιρα τα κενά των σχολείων»…… «Οι αναπληρωτές με την έναρξη του έτους στα σχολεία τους»……. «Τα βιβλία στους μαθητές με την έναρξη της χρονιάς»
Είναι τα παραπάνω τα κορυφαία επιτεύγματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Του Υπουργού παιδείας; Αυτός είναι ο κορυφαίος στόχος μας ; Τα σχολεία μας να έχουν βιβλία και δασκάλους; Αυτό είναι άλλο ένα ηθικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης; Κάποιος θα μπορούσε να απαντήσει ..Ναι! Τότε λοιπόν ας αναπαυθούμε στις δάφνες μας. Τα αυτονόητα και τα απίστευτα απλά στο τόπο μας, επιχειρείται να πιστωθούν ως επιτυχίες της κυβέρνησης και υπουργικά επιτεύγματα.
Αλλά δυστυχώς μια μικρή γεύση της αλήθειας μας προσγειώνει στην πραγματικότητα. «Πάτωσε το εκπαιδευτικό μας σύστημα σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ». «Τελευταία η Ελλάδα στο σύστημα παιδείας στην ΕΕ»…….. Συμπληρώνουν βεβαίως πως «αντιδρά η ελληνική κυβέρνηση στα δημοσιεύματα που την φέρνουν στην τελευταία θέση της Ευρώπης στο εκπαιδευτικό σύστημα.» Λες και στην κατάταξη έγινε κάποιος λάθος υπολογισμός ! Λες και δεν είναι αλήθεια!
Μικρές ενδείξεις της ζοφερής πραγματικότητας τα παρακάτω: Πλήθος ελλήνων επιστημόνων που στελεχώνουν τις έδρες ξένων πανεπιστημίων, θεωρούνται ανίκανοι να προσφέρουν τις γνώσεις τους στα Ελληνικά ΑΕΙ. Τα αιτήματά τους πάντα ανικανοποίητα! Οι αναγνωρισμένοι επιστήμονες του κόσμου, μπορούν να προσφέρουν τα φώτα τους στο εύρος όλου του κόσμου. Στην πατρίδα μας όμως οι θέσεις των φωτεινών μυαλών είναι καλυμμένες! Στην καλύτερη περίπτωση οι θέσεις είναι κρατημένες για τα εκκολαπτόμενα φωτεινά μυαλά «της οικογένειας».
Η πικρή γεύση του χθες, βεβαιότητα του σήμερα και απογοήτευση του αύριο. Είτε το θέλουμε είτε όχι η ευθύνη είναι δική μας. Εμείς χειροκροτούμε, εμείς ξεχνάμε ότι μπορούμε να μιλήσουμε, να διεκδικήσουμε, να προτείνουμε και να αμφισβητήσουμε.
Γνωρίζω πως ο κάθε υποψήφιος ενός κόμματος είναι ξεκάθαρα εκτεθειμένος σε σχόλια ακόμα και σε ύβρεις που θα αφορούν τον ίδιο ή το κόμμα που εκπροσωπεί. Από την άλλη μεριά οι ψηφοφόροι και οι αντίπαλοί του μπορούν να τον εκθέσουν κάθε στιγμή, καθώς σε αυτή τη «δραστηριότητα» είμαστε σίγουρα πρώτοι στην ΕΕ.
Για όλους εμάς που τολμήσαμε όμως υπάρχει ένας δρόμος. Μπορούμε να συνεννοηθούμε στα ελάχιστα έστω για την παιδεία; Οι υποψήφιοι των κομμάτων, οι φορείς της παιδείας, η τοπική αυτοδιοίκηση, οι συνδικαλιστές, οι φοιτητές, η κοινωνία; Ποια παιδεία θέλουμε; Ποια σχολεία θέλουμε για τα παιδιά μας; Πρέπει να παρακαλούμε κάποιον να κάνει κάτι για μας; Ή πρέπει να σχεδιάσουμε μόνοι μας το δικό μας αύριο;
Η αφετηρία χρονικά είναι το τώρα.
Σε αυτή την προσπάθεια δεν περισσεύει κανείς.
Πρέπει να συμμετέχεις και εσύ… και εσύ… και εσύ .
Καλυβιάνος Μεν. Λεωνίδας
Υποψήφιος Βουλευτής ΚΙΝΑΛ ( ΠΑΣΟΚ )
