Δέκα θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τον πόλεμο

1. Ο πόλεμος είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού και έχει τα «δικά του απαίσια χαρακτηριστικά». Ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης του. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος ξέσπασε 10 χρόνια μετά την κρίση των αρχών του 20^ού αιώνα και ο δεύτερος λίγα χρόνια μετά την μεγάλη ύφεση του 1929. Σήμερα, περισσότερα από 10 χρόνια μετά την κρίση του 2008, το καπιταλιστικό σύστημα φαίνεται καθαρά ότι δεν την έχει ξεπεράσει και βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στους ανταγωνισμούς και τους πολέμους.
2. Πάνω στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης οξύνονται οι αστικοί και ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, με πυρήνα τη σύγκρουση ανάμεσα στις καπιταλιστικές δυτικές δυνάμεις ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ από την μια και τον υπό διαμόρφωση ευρω-ασιατικό άξονα Κίνας-Ρωσίας και των συμμάχων τους από την άλλη, που διεκδικούν το δικό τους μερτικό στις ιμπεριαλιστικές μοιρασιές, ανάλογα με την ισχύ και τα συγκεκριμένα συμφέροντά τους.

Σήμερα τα κράτη εξοπλίζονται ως τα δόντια. Οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες ξεπέρασαν για πρώτη φορά το αστρονομικό νούμερο των 2 τρις δολαρίων   (2,11 τρισ). Οι στρατιωτικές δαπάνες στις ΗΠΑ διαμορφώθηκαν στα 800 δισ δολάρια το 2021 για να ανέβουν ακόμα περισσότερο στα 860 δισ το 2022, ενώ απαιτούν να είναι ανώτερες από το 2% του ΑΕΠ σε όλες τις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ.

Στις πολεμικές περιόδους η κάθε κυβέρνηση επιχειρεί να υποτάξει και να συντρίψει την εργατική τάξη και τον λαό, την δηλητηριάζει με το εθνικιστικό δηλητήριο, να συντρίψει τα δικαιώματά της με «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης», να ενισχύσει εκτός από την κερδοφορία και την κυριαρχία του κεφαλαίου.

Ο πόλεμος αποτελεί το εφιαλτικό μέσο για να λύνονται οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις ανάμεσα στους καπιταλιστές, τα κράτη και τις ενώσεις τους. Η κάθε αστική τάξη για να ξεπεράσει την κρίση της  επιδιώκει να εκμεταλλεύεται όχι μόνο τους δικούς της εργάτες, αλλά και τους εργάτες, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, τους δρόμους μεταφοράς.

1. Οι σημερινές αντιθέσεις και οι πόλεμοι και πρώτα απ’ όλα ο καταστροφικός πόλεμος στην Ουκρανία είναι ένας άδικος πόλεμος ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά μπλοκ.

Οι ΗΠΑ και οι δυτικές δυνάμεις οξύνουν την αντιπαράθεση με την ανερχόμενη οικονομικά δύναμη, την Κίνα και τον υπό διαμόρφωση άξονα Κίνα-Ρωσίας για να διατηρήσουν την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική τους κυριαρχία. Στην «απέναντι» πλευρά αναδύεται ένας ετερόμορφος ανερχόμενος πόλος κρατών και οικονομιών (με κέντρο Κίνα, Ρωσία, BRICS κ.λπ.).

Πρόκειται για δύο ανταγωνιστικά μπλοκ «εχθρικά» για τους λαούς, μακριά από τις ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαών. Το καθένα από αυτά τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό ακολουθούν αντιδραστική πολιτική, πολιτική σε όφελος της δικής τους αστικής τάξης. Δεν διαλέγουμε στρατόπεδο ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και την Ρωσία.

1. Το ΝΑΤΟ είναι ο μεγαλύτερος και ο πιο επιθετικός στρατιωτικός συνασπισμός του πλανήτη. Είναι υπεύθυνο για εκατοντάδες χούντες, στρατιωτικά πραξικοπήματα. Σήμερα οδηγεί την κούρσα των παγκόσμιων εξοπλισμών. Το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε περίοδο γενικευμένης πολεμικής προπαρασκευής με αύξηση των στρατιωτικών δαπανών σε 1,050 τρισ. δολάρια, από 1,031 το 2020 και 1,001 το 2019, ενώ με την πρόσφατη Σύνοδό του ανακήρυξε επίσημα την Κίνα και την Ρωσία σε εχθρικές χώρες.

Στρατηγική όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων ήταν το «ανήκουμε στην Δύση». Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εγκαινίασε τον αντιδραστικό άξονα Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου κάτω από την μπαγκέτα των ΗΠΑ την οποία συνέχισε και αναβάθμισε ακόμα περισσότερο η ΝΔ γεμίζοντας την Ελλάδα βάσεις, φορτώνοντας τον λαό με 17 δις εξοπλισμούς, στηρίζοντας την επιθετική του στάση στην Ουκρανία.

Το σύνθημα «έξω οι Βάσεις», έξω για πάντα από το ΝΑΤΟ αποτέλεσε και αποτελεί και  σήμερα, στην εποχή των πολέμων,  σύνθημα ζωής και θανάτου. 

1. Στο πλαίσιο των διεθνών ανταγωνισμών αναπτύσσεται και ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός. Η κάθε κυβέρνηση και το κάθε κράτος ρίχνει όλο το φταίξιμο και όλο το άδικο για τους ανταγωνισμούς και τους πολέμους στους «άλλους». Ποτέ δεν αναγνωρίζει δική του ευθύνη. Αυτό συμβαίνει και με τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό.

Η αλήθεια είναι ότι οι αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας ανταγωνίζονται για τον ρόλο και τα συμφέροντά τους στην Ανατολική Μεσόγειο, «αξιοποιώντας» η κάθε μια το λεγόμενο «διεθνές δίκαιο» για λογαριασμό της και ψάχνοντας πλάτες στους «συμμάχους», για την Ελλάδα το ΝΑΤΟ-ΗΠΑ.

Και οι δυο λαοί βιώνουν την φτώχεια, πληρώνουν τα δισεκατομμύρια των εξοπλισμών, ζούνε τον εφιάλτη της πολεμικής απειλής και σύγκρουσης.

Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από αυτόν τον ανταγωνισμό. Είναι ανταγωνισμός άδικος και αντιδραστικός και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Ανταγωνισμός υπέρ των μεγάλων συμφερόντων στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, τους δρόμους μεταφοράς, τον έλεγχό τους. 

Δεν πολεμάμε κάτω από ξένες σημαίες. Πάλη ενάντια στις εξορύξεις και τις ΑΟΖ. Ειρήνη-φιλία-αλληλεγγύη των λαών.

1. Η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ έχουν την ίδια εξωτερική πολιτική, η οποία καθορίζεται από τις δεσμεύσεις στο ΝΑΤΟ και στον λεγόμενο «δυτικό κόσμο», καθώς και τα συμφέροντα των ισχυρών του κεφαλαίου που θέλουν να παίζουν τον πρώτο ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Στο όνομα της «προστασίας» από την Τουρκία χτίζουν την στρατηγική σχέση Ελλάδας-ΗΠΑ, γεμίζουν την Ελλάδα βάσεις και ορμητήρια του αμερικάνικου στόλου. Με τον τρόπο αυτό «μπλεκόμαστε» όλο και πιο πολύ όλο και πιο βαθιά στους τυχοδιωκτισμούς του ιμπεριαλισμού, ο οποίος συντηρεί και οξύνει τις αντιθέσεις για να ελέγχει την περιοχή.

Για αυτό παλεύουμε για την άμεση αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, την απομάκρυνση των βάσεων, τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

1. Η ακροδεξιά, τόσο η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ όσο και οι διάφορες εκδοχές των φασιστικών μορφωμάτων, είναι κόμματα κατεξοχήν εθνικιστικά, πολεμοκάπηλα και πατριδοκάπηλα. Είναι σταθερά προσανατολισμένα στην ευρωνατοϊκή κηδεμονία. Ποντάρουν στο μίσος ανάμεσα στους λαούς, στο μίσος για τους «άλλους». Μιλάνε για την «πατρίδα» και εννοούν τα συμφέροντα των ισχυρών του πλούτου τα οποία υπηρετούν και των αμερικανονατοϊκών προστατών. Η σχετική διαφοροποίηση τμημάτων της ακροδεξιάς στο ουκρανικό γίνεται από την σκοπιά της συμμαχίας με την Ρωσία, του ελληνορθόδοξου τόξου, της απομόνωσης της Τουρκίας, όχι από την σκοπιά της ειρήνης και των δικαιωμάτων των λαών.
2. ΤΟ ΜΕΡΑ25 τοποθετείται κριτικά για τον ρόλο του ΝΑΤΟ προτάσσοντας, μια νέα «διεθνή αδέσμευτων χωρών», ακόμα και με αντιδραστικά καθεστώτα, στην οποία εντάσσει και προσκαλεί και την ΕΕ!  Σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία θεωρεί ότι μόνο η Ρωσία έχει την  ευθύνη καταγγέλλοντας  την «ουδετερότητα» ως συνενοχή με τον «εγκληματία», προτείνοντας «λύσεις» με πρωτοβουλία της… ΕΕ.   Οι όποιες, κριτικές προτάσεις για ΗΠΑ-ΝΑΤΟ γίνονται από την σκοπιά της αναβαθμισμένης παρέμβασης του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού.

Το ΚΚΕ ενώ χαρακτηρίζει, σωστά, ως ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό ΝΑΤΟ – Ρωσία τον πόλεμο στην Ουκρανία, κρατάει «πατριωτική στάση» στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό καθώς θεωρεί ότι επιθετική στάση έχει μόνο η Τουρκία, δεν βλέπει ότι και η ελληνική αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της έχουν στόχο την κυριαρχία στην περιοχή με τις πλάτες των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Δέχεται όλες τις ελληνικές επιθετικές διεκδικήσεις για τις ΑΟΖ, και έτσι δεν συμβάλλει στην δημιουργία ενός πραγματικού ταξικού και διεθνιστικού κινήματος, με πλήρη ανεξαρτησία απέναντι σε όλες τις αστικές τάξεις της περιοχής και φυσικά την δική μας.

1. Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι απαραίτητο ένα ταξικό-διεθνιστικό πρόγραμμα πάλης, που μόνο έτσι μπορούμε να προστατέψουμε την ζωή και την ειρήνη στην περιοχή. Βασικές Θέσεις είναι:

• Καμιά εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία! Όχι στις κυρώσεις, που στρέφονται αποκλειστικά ενάντια στους λαούς.
• Ακύρωση του γιγαντιαίου προγράμματος εξοπλισμών. Όχι στους εξοπλισμούς των 17 δισ (φρεγάτες, Ραφάλ, F35) και στη συνεχή κλιμάκωση του αδιέξοδου ελληνοτουρκικού στρατιωτικού ανταγωνισμού που ενισχύει τις πολυεθνικές του θανάτου και τους εγχώριους συνεργάτες τους.
•  Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και τον ευρωστρατό- Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου.
• Όχι στον άδικο και αντιδραστικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό  των αστικών τάξεων. Οι εργάτες και οι λαοί και στις δύο πλευρές του Αιγαίου είναι αδέρφια. Καμιά αλλαγή των ελληνοτουρκικών συνόρων.
• Όχι στις ΑΟΖ και στις εξορύξεις. Κοινός αντιιμπεριαλιστικός, αντικαπιταλιστικός, διεθνιστικός αγώνας των λαών, στην πορεία για την επαναστατική αλλαγή

1. Το πρόγραμμα αυτό είναι πρόγραμμα υπεράσπισης της ζωής και της ειρήνης και ως τέτοιο έρχεται σε αντίθεση με την τάση του καπιταλισμού προς τον ανταγωνισμό και τον πόλεμο, τα ιμπεριαλιστικά μπλοκ που αντιπαλεύουν μεταξύ τους (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, Ρωσία-Κίνα) και τις αστικές τάξεις που ανταγωνίζονται στην περιοχή μας (ελληνική και τουρκική).

Συμφέρον από την αντιπολεμική πάλη έχει η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα που πληρώνουν τον ανταγωνισμό και τον πόλεμο με φτώχεια, πόνο και αίμα. Η πάλη αυτή θα γίνει με τις σημαίες της κοινωνικής απελευθέρωσης, της κατάργησης του συστήματος της εκμετάλλευσης που γεννάει τους πολέμους.

Έτσι όπως ο Οκτώβρης του 17 σταμάτησε το σφαγείο του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, έτσι όπως η αντιφασιστική πάλη των λαών τσάκισε τον φασισμό και τερμάτισε τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, έτσι και τώρα ένα νέο κύμα εργατικών αγώνων, αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής πάλης μπορεί να τερματίσει το νέο σφαγείο, να μας απαλλάξει από τον εφιάλτη ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος, να εξασφαλίσει μια «δίκαιη, ειρηνική ζωή», όπως το θέλουν τα τραγούδια μας.