Συνέντευξη στον Αλεξανδρινό Παπασπυρόπουλο
Παρόλο που οι κατασκευές του απαιτούν να πετάει στα σύννεφα και παρά τις διακρίσεις που έχει λάβει, ο ίδιος είναι απόλυτα προσγειωμένος και εξακολουθεί να παραμένει ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Χαμογελαστός και πρόθυμος να βοηθήσει πάντα οποιονδήποτε, όχι μόνο έχει καταφέρει να αποτελεί πρότυπο για τις κατασκευές του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αλλά αποτελεί και έναν από τους λίγους Έλληνες που έχει επισκεφθεί την ΝΑΣΑ και μας έχει κάνει διεθνώς περήφανους. Τα αεροπλάνα του είναι παραπάνω από εντυπωσιακά, και πως θα μπορούσαν να μην είναι άλλωστε; αν σκεφτεί κανείς ότι «γεννήθηκαν» από ένα παιδικό όνειρο που ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια στην ακριτική Φλώρινα.
Ας δούμε τι μας αποκάλυψε ο ίδιος:
Είναι αλήθεια ότι είσαι ο πρώτος κατασκευαστής αεροπλάνου στην Ελλάδα, μίλησε μας για αυτό;
Εξ όσων γνωρίζω είμαι ο πρώτος και ο μοναδικός κατασκευαστής αεροπλάνων στην Ελλάδα. Έχω κατασκευάσει μέχρι τώρα τρία διαφορετικά μοντέλα αεροπλάνων, τα οποία μεταξύ άλλων το καθένα ξεχωριστά εμπεριέχει κάποιες ευρεσιτεχνίες και κάποιες καινοτομίες, που τα καθιστούν μοναδικά στο είδος τους.
Πότε και πως ήταν η πρώτη σου επαφή με αεροπλάνο;
Θυμάμαι ήμουν περίπου εφτά χρονών και πήγαινα στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου όταν σε κάποιο σχολικό βιβλίο, η εικόνα ενός αεροπλάνου μου κέντρισε το παιδικό ενδιαφέρον. Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ από εκείνη την εικόνα, που για πολλά χρόνια το βιβλίο αυτό, το κουβαλούσα πάντα στην σάκα μου μέχρι και την μέρα που τελείωσα το δημοτικό.
Ήθελες από μικρός να ασχοληθείς με κάτι τέτοιο ή προέκυψε στην πορεία;
Το πρώτο σκίρτημα για κατασκευή αεροπλάνου νομίζω το ένιωσα μέσα μου στο γυμνάσιο. Αρχικά σχεδίαζα αεροπλάνα με κάθε ευκαιρία και χωρίς καν να το καταλάβω, συνειδητοποίησα ότι είχα γεμίσει όλα τα βιβλία μου με σχέδια αεροπλάνων. (…γέλια) Από την άλλη, το πρώτο αεροπλάνο το είδα να πετάει σε ηλικία δεκατεσσάρων χρόνων, δεν μπορώ να ξεχάσω ακόμη και τώρα εκείνη την μέρα, παρόλο που πέρασαν τόσα χρόνια, νομίζω με σημάδεψε και αποτέλεσε την αφετηρία για όσα ακολούθησαν μετά. Βέβαια, η πρώτη σοβαρή ενασχόληση μου ήρθε μετέπειτα, όταν άρχισα να κατασκευάζω «τα πρώτα μου μοντέλα αεροπλάνων σε κλίμακα» με φελιζόλ. Κατασκεύασα αρκετά τέτοια μοντέλα και πειραματιζόμουν συνεχώς, παρατηρούσα την συμπεριφορά τους στον αέρα και βελτίωνα συνεχώς τις επιδόσεις τους και την αντίληψη μου για την πτήση. Με μεθοδική δουλειά και με την μελέτη της σχετικής βιβλιογραφίας, «γεννήθηκε» το πρώτο αεροπλάνο μου, η επιτυχία του οποίου αποτέλεσε την «πρόβα τζενεραλε» για την είσοδο μου στον κατασκευαστικό τομέα.
Γιατί διάλεξες να το κάνεις αυτό;
Πρωτίστως επειδή μου άρεσε, αλλά και επειδή είχα αντιληφθεί ότι υπήρχε πεδίο εξέλιξης στην κατασκευή αεροπλάνων εφόσον ήταν σχετικά πρόσφατη η εμφάνιση τους και δεν ήταν διαδεδομένη στην χώρα μας. Κάτι βέβαια που εξακολουθώ να πιστεύω…
Υπήρξαν δυσκολίες;
Σίγουρα υπήρξαν, τις περισσότερες όμως τις διέγραψα από την μνήμη μου όταν είδα το πρώτο μου αεροπλάνο να πετάει…Πρέπει όμως να σταθώ στις αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετώπισα ως νέος άνθρωπος, γεμάτος όνειρα και διάθεση από μια επαρχιακή πόλη σαν τη Φλώρινα, ειδικά εκείνη την εποχή που ήταν πολύ περιορισμένος ο ορίζοντας για ένα παιδί από την επαρχία αγροτικής οικογένειας που ήθελε να ασχοληθεί με κάτι τέτοιο.
Πως γεννήθηκε η ιδέα για την πρώτη σου ολοκληρωμένη κατασκευή; Πώς πήρες την πρωτοβουλία;
Κάποτε τυχαία έπεσε στα χέρια μου ένα αμερικάνικο περιοδικό το οποίο είχε εικόνες από κατασκευές ελαφρών αεροπλάνων από ερασιτέχνες στην Αμερική. Αξίζει να αναφέρω εδώ, πως εκείνη την εποχή στις ΗΠΑ, η ιδέα για κατασκευή αεροπλάνων είχε γίνει αρκετά δημοφιλής και ήταν κάτι σαν μόδα. Αυτό μου τράβηξε την προσοχή και μου έβαλε την ιδέα να κάνω κάτι ανάλογο στην χώρα μου, οπότε άρχισα αμέσως να συλλέγω πληροφορίες από σχετική βιβλιογραφία, περιοδικά, άρθρα μα και να παρακολουθώ τις παγκόσμιες εξελίξεις στον χώρο. Στοιχειοθετούσα λοιπόν κάθε πληροφορία και σιγά σιγά έφτιαξα αρχείο ικανό να με υποστηρίξει στην προσπάθεια που θα επιχειρούσα. Όταν συγκέντρωσα τις πληροφορίες που ήθελα και αισθάνθηκα έτοιμος, αποφάσισα να προχωρήσω στην κατασκευή.
Αληθεύει ότι είναι μια φθηνή κατασκευή;
Αληθεύει, καθώς «γεννήθηκε» ως τέτοια. Μετά από ένα ταξίδι που έκανα στον Καναδά για να επισκεφθώ μια βιοτεχνία κατασκευής παρόμοιων αεροπλάνων, συνειδητοποίησα πόσο δαπανηρή είναι η εισαγωγή κομματιών από το εξωτερικό και πόσο κοστίζει η συναρμολόγηση τους. Έτσι, αποφάσισα να ακολουθήσω το παράδειγμα των αδελφών Ράιτ και να αξιοποιήσω διάφορα υλικά που έβρισκα στον τόπο μου, καθώς δεν υπήρχαν από μέρους μου οι οικονομικές δυνατότητες για κάτι διαφορετικό.
Φαντάζομαι θα έχεις προχωρήσει αρκετά από τότε, πόσα μοντέλα έχεις κατασκευάσει συνολικά;
Ναι, έχω κατασκευάσει άλλα δυο διαφορετικά μοντέλα αεροπλάνων έκτοτε, τα οποία όμως είναι κατασκευασμένα με εγκεκριμένα αεροπορικά υλικά σύμφωνα με διεθνείς προδιαγραφές.
Υπάρχει ενδιαφέρον;
Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον απ’ όλο τον κόσμο, κυρίως όμως από τις ΗΠΑ. Δυστυχώς όμως στην χώρα μας υπάρχουν ακόμη αξεπέραστα εμπόδια για την εμπορική τους εκμετάλλευση.
Η ελληνική πολιτεία σε όλο αυτό;
Δυστυχώς δεν υπήρξε το ανάλογο ενδιαφέρον.
Μίλησε μου για την εμπειρία σου με την Νασα και τους ερευνητές της.
Λοιπόν, το πρώτο μου email το έλαβα λίγο μετά την επιτυχημένη πτήση του δεύτερου μου αεροπλάνου από μια ομάδα επιστημόνων από κάποιο ίδρυμα του Τέξας που συνεργάζονταν με την ΝΑΣΑ. Η συγκεκριμένη ομάδα που είχε μελετήσει τις κατασκευές μου, μου πρότεινε εξαρχής συνεργασία και μου έστειλε αρκετό επιστημονικό υλικό από τις μελέτες τους. Ωστόσο εγώ, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων δεν θέλησα να εγκατασταθώ στις ΗΠΑ με αποτέλεσμα να αρκεστώ μόνο σε ενδιαφέρουσες ξεναγήσεις στους χώρους τους.
Άλλαξε η ζωή σου μετά απ’ αυτό;
Όχι, γιατί το κίνητρο μου ήταν καθαρά από προσωπική ευχαρίστηση και όχι για χρήματα και αναγνωρισιμότητα. Εκατομμύρια να είχα πάλι το ίδιο θα έκανα.
Ποια είναι η μέχρι τώρα καλύτερη σου στιγμή;
Όλες οι στιγμές έχουν κάτι διαφορετικό να σου προσφέρουν και να σε διδάξουν. Αν θα ξεχώριζα κάποιες, ίσως να ήταν εκείνες που είδα την υλοποίηση και την επιτυχία της προσπάθειας μου στον ουρανό. Το πέταγμα των αεροπλάνων μου. Και χρησιμοποιώ εσκεμμένα πληθυντικό, καθώς δεν ξεχωρίζω καμία από τις κατασκευές μου.
Πώς νιώθεις όταν πετάς;
Στην αρχή όταν πέταγα το διασκέδαζα, να φανταστείς και μόνο η ιδέα με συνάρπαζε…Με τα χρόνια όμως κατάλαβα, ότι αυτό που πραγματικά με συναρπάζει είναι η δημιουργία και η κατασκευή και όχι η πτήση αυτή καθ’ αυτή.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Πως όλη μου η προσπάθεια θα μείνει ανεκμετάλλευτή και κανένας συμπολίτης μου δεν θα μπορεί να ωφεληθεί απ’ αυτή.
Ποιο είναι το όνειρο σου;
Το όνειρο μου είναι να πετάξουν τα αεροπλάνα σε ξένους ουρανούς με ό,τι αυτό συνεπάγεται… και εμπορικές κατασκευαστικές πρωτοβουλίες για την περιοχή.
Πως θα ήθελες να κλείσεις αυτή τη συζήτηση; Τι θες να πεις στους αναγνώστες μας;
Να μη πάψουν να πιστεύουν στα όνειρα τους, όποιες δυσκολίες και να συναντήσουν στο δρόμο τους και να μη πάψουν ποτέ να αγωνίζονται για να καλυτερέψουν τις συνθήκες της ζωής ζωή τους και των γύρω τους.
Σ’ ευχαριστώ πολύ
Αλεξανδρινός Οικονομίδης Παπασπυρόπουλος
Είμαι απόφοιτος της Θεολογίας και της Νομικής, ενώ έχω ασχοληθεί επιστημονικά και με την Βαλκανική Ιστορία. Κατάγομαι από την Φλώρινα στην οποία έζησα μέχρι τα 18, ενώ λίγο αργότερα μετακόμισα στην Θεσσαλονίκη για να ζήσω το μεγάλο φοιτητικό όνειρο. Εκεί «γνωρίστηκα» με τον εαυτό μου και ασχολήθηκα με διάφορα κοινωνικά φόρουμ και κοινωνικές ομάδες σε τοπικό, πανελλαδικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, ωστόσο πατρίδα μου «δηλώνω» την Κω, δίχως φόβο αλλά με πάθος. Λατρεύω το ραδιόφωνο, την ζωγραφική, το θέατρο και μου αρέσει να δραπετεύω από την γκρίζα και ανιαρή καθημερινότητα αποτυπώνοντας τις σκέψεις σε μια κόλλα χαρτί και ταξιδεύοντας στις πιο απίθανες γωνίες των Βαλκανίων.
πηγή: http://kissmygrass.gr
