Στη μνήμη του Γεώργιου Στεφανόπουλου.
Τὸν γνώρισα στὸ ἀναλόγιο τοῦ Ἅη Γιώργη στὴ Φλώρινα, λαμπαδάριο. Εὔχαρη Σύζυγο τῆς Μαρίας, πατέρα τῆς Καλλιόπης, τοῦ Δάνη καὶ τοῦ Μπάμπη πού του πρόσφεραν πέντε ἐγγόνια. Λάτρης του δάσους, τῶν βουνῶν καὶ τῆς πεζοπορείας. Ἀρκετὲς φορὲς τὸν ἄκουσα νὰ διηγεῖται ἀριστοτεχνικὰ καὶ μὲ χιούμορ τὶς περιπέτιές του στὰ βουνᾶ ὡς καὶ τὴν ἐπικὴ ὁδοιπορεία ἀπὸ τὴ Φλώρινα στὸ Ἀμύνταιο μέσα ἀπὸ τὰ βουνᾶ μὲ τὸν πατέρα Ἀθανάσιο Σιαμάκη, φίλο του ἀγαπημένο. Στιγματισμένο ὄμορφα ἀπὸ τὴν ὑπηρεσία του στὸ δασαρχεῖο. Καταγώμενος ἀπὸ τὴν Σιάτιστα Κοζάνης, βρέθηκε με μετάθεση στὴν Φλώρινα τὸ 1980 μὲ σκοπὸ νὰ μάθει βυζαντινὴ μουσικὴ, φοιτῶντας στὴ σχολὴ τῆς Μητροπόλεως καὶ συμμετέχοντας στὴ χορωδία τῆς σχολῆς. Κατεῖχε καλὰ τὰ βουνᾶ καὶ τὰ δάση κι εὐτυχῶς σώζονται στὸ ἀρχεῖο τοῦ Ναοῦ οἱ τοπογραφικὲς μετρήσεις καὶ τα καταπληκτικὰ σχέδια ποὺ ἔκανε ὁ ἴδιος ἀποτυπώνοντας τὰ οἰκόπεδα τοῦ κοιμητηρίου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καὶ τὸ ἀντίστιχο τοῦ Ἁγίου Φανουρίου, γιὰ τις ἀνάγκες τοῦ κτηματολογίου. Χαρακτηριστικὲς ἐπιγραφὲς καὶ βοηθητικὲς καρτέλες μὲ κοντάκια, ἀπολυτίκια, ψαλμοὺς που χρησημοποιοῦμε συχνὰ, ἀνήκουν στὴ συλλογὴ τὴς χειρόγραφης γραμματοσειρὰς τοῦ Γιώργη ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀποτελέσει γραμματοσειρὰ τοῦ ὑπολογιστὴ μὲ τὰ περίφημα διπλὰ κεφαλαιογράμματα. Ἔτοιμο νὰ ἐξυπηρετήσει ὅποιον ζητοῦσε βοήθεια ἀκόμη καὶ στὴν συμπλήρωση φορολογικῶν δηλώσεων. Παρῶν μὲ τὴν Μαρία σὲ ὅλες τὶς ἐξορμήσεις τῆς ἐνορίας μὲ κέφι καὶ μεράκι καὶ ἔξυπνες ἀτᾶκες.
Πραγματικὸς διακονητῆς τοῦ Ἀναλογίου. Πολλὲς φορὲς ὁμολογοῦσε τὴν παρότρυνση καὶ τὴν βοήθεια ποῦ δέχθηκε ἀπὸ τὸν Πρωτοψάλτη καὶ ζωντανὴ ἱστορία τοῦ Ναοῦ μας τὸν κυρ Νίκο Ἀρβανίτη γιὰ να αναλάβει λαμπαδάριος στὸ ἀναλόγιο τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Δεν ἔλειπε σχεδὸν ἀπὸ καμμία λειτουργία καὶ τοὺς ἐπερινοὺς τοῦ Σαββατου καὶ τῶν μεγάλων ἑορτῶν ὅπως καὶ τὶς κηδεῖες καὶ τὰ μυστήρια. Δεχόταν ἀδιαμαρτύρητα τὶς ἀγενεῖς πολλές φορες παρατηρήσεις μου σε θέματα τυπικοῦ καὶ ψαλτικῆς. Πάντα ὅμως γκρίνιαζε γιατὶ τοῦ χαμήλωνα τὰ μικρόφωνα καὶ δὲ τοῦ ἔβγαινε εὔκολα ἡ φωνή. Στὸ τέλος δε τῆς λειτουργία διασκέδαζε τὶς καταστάσεις με εὔστοχες παρατηρήσεις. Παράδειγμα: Ὁ μακαριστὸς παπα Βασίλης Ἀντωνιάδης εἶχε τοποθετήσει πάνω απὸ τὴν κολῶνα τοῦ ἀριστεροῦ ἀναλογίου ρολόι τοίχου για να μην ἀργεῖ κατα τὸ κήρυγμα. Τὶς περισσότερες φορὲς ξέφευγε και ὁ Γιώργης ἐξηγοῦσε τὸ λόγο:Τὸ ρολόι πάντα σταματοῦσε στις δέκα και τέταρτο.
Στὸ ἀναλόγιο εἶχε τὶς περισσότερες φορὲς παρέα με ἐνορίτες που θέλαν, ἰδιαίτερα σὲ κάποιες ἀκολουθίες να συμμετάσχουν, χαιρετισμοὶ κα. Πάντα παρῶν μαζὶ μὲ τον Νῖκο και στὶς συχνὲς ἀγρυπνίες ποὺ τελούσαμε στὸν Ἅη Γιώργη. Σὲ σημεῖο που χρειάζονταν να συννενοηθοῦμε σε ποιὲς ἀγρυπνίες δὲ χρειάζονταν να ρθοῦνε, τότε προσέρχονταν ὡς πιστοὶ καὶ φυσικὰ γεύονταν κι αὐτοὶ τὴν ἀπόλαυση τῆς τάξης τῶν ἀγρυπνιῶν.
Λυπᾶμαι που δὲ μπόρεσα νὰ συναντηθῶ μαζί του στὰ τελευταῖα του οὔτε κἄν να τοῦ δώσω τὸν τελευταῖο ἀσπασμὸ ἀλλὰ πιστεύω ἀκράδαντα πῶς ὁ Γιώργης θα ἔχει παρρησία ἐκεῖ πάνω ἀπὸ τὸ συννόματό του Τροπαιοφόρο Ἅγιό μας ποὺ μὲ τόσο μεράκι καὶ πᾶθος υπηρέτησε.
Ἀρχιμανδρίτης Ἰωαννίκιος Ἀθανασιάδης,
Συνδιάκονος τοῦ Γιώργη στὸν Ἅη Γιώργη τῆς Φλώρινας.
