Ένας χρόνος πέρασε, μα μοιάζει σαν χθες,
που σ’ έσφιξα τελευταία φορά,
κι ύστερα ο άνεμος σ’ άρπαξε ψηλά,
μαζί με τα όνειρα, μαζί με τη χαρά.
Αδερφέ, σε βλέπω μες στα σύννεφα,
σε κάθε ηλιαχτίδα που χαμογελά.
Κι αν το κορμί σου το κρατάει η γη βαθιά,
η ψυχή σου θα ’ναι πάντα εδώ, ζωντανή και
η φωνή σου θα ακούγετε δυνατά.
Το βουνό σε κράτησε στην αγκαλιά του,
έγινε ο δρόμος σου, το τέλος και αρχή.
Κι αν το χιόνι σε σκέπασε,
κι αν η νύχτα σε κρατά,
η αγάπη μας δεν χάνεται—
ζει αιώνια, βαθιά.
Η αδελφή σου Βεατρίκη…
Σας ενημερώνουμε ότι το ετήσιο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου θα τελεστεί σε στενό οικογενειακό κύκλο.
Σας ευχαριστούμε θερμά για τη σκέψη και τη συμπαράστασή σας.
Με εκτίμηση,
Ιωάννης, Χριστίνα, Βεατρίκη, Adria & Ιωάννα
