Μητέρα του Θεού, Κυρά των Αμπελιών,
Αγαιοπελαγίτισσα Παναγιά,
Αγιορείτικη Παραμυθία,
Δικά Σου και πάλι τα αυγουστιάτικα
φεγγάρια της λαχτάρας μας.
Δικές Σου ξανά των ταπεινών
οι παρακλήσεις.
Άκου τα πάθη μας, Ζωοδόχε
αστείρευτη Πηγή,
και σβήσε την εναγώνια φλόγα
που προαιώνια καίει τα σωθικά μας
με τα άγια νάματά Σου.
Άνοιξε Πορταΐτισσα Εσύ,
την τετράφυλλη Σου αγάπη,
Και δέξου μας μέσα στην τρυφερή
Εκατονταπυλιανή Σου αγκάλη…
Διώξε τον πόνο τον βαθύ,
Πάναγνη Παυσολύπη,
Και θέριεψε άλλη μια φορά
το σθένος μας, Ελεούσα Γοργοφτέρουγη,
στις δολερές κακοτοπιές
και στου καιρού τις μπόρες.
Το δικό Σου χρυσοπλοκότατο
κάλλος, Βασίλισσα των Ουρανών
Φεγγαροπρόσωπη,
έρχεται να ομορφύνει
και πάλι την ψυχή και τη ζωή μας…
Και η αγία Κοίμησή Σου
ανθίζει χίλια τριαντάφυλλα ελπίδας
στην καρδιά, Ρόδο μου Αμάραντο.
Όλγα Μούσιου Μυλωνά
