«Πεζογέφυρα Νικολάου Μουτσόπουλου» ονομάστηκε η γέφυρα του Αγίου Αχιλλείου στις Πρέσπες σε μια σεμνή τελετή που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 24 Αυγούστου στα πλαίσια των εκδηλώσεων «Πρέσπες 2019».
Τιμώντας τη μνήμη του καθηγητή – συγγραφέα Νικολάου Μουτσόπουλου, ο οποίος απεβίωσε τον περασμένο Μάρτιο, δόθηκε η ονομασία στη γέφυρα παρουσία της συζύγου του.
Τους παρευρισκόμενους καλωσόρισε ο Αλέξης Κωστάλας ενώ στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο Δήμαρχος Πρεσπών Παναγιώτης Πασχαλίδης. Μεταξύ άλλων είπε ότι «δεν θα υπήρχε η βασιλική του Αγ. Αχιλλείου αλλά και ο Αγ. Γερμανός εάν δεν ήταν ο Νίκος Μουτσόπουλός», συμπληρώνοντας ότι η απόφαση της ονομασίας της γέφυρας που ενώνει τη στεριά με το νησί σε «πεζογέφυρα Νικολάου Μουτσόπουλου» πάρθηκε ύστερα από έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 22 Αυγούστου.
Εμφανώς συγκινημένος ο ιατρός Μιχάλης Λιάκος μίλησε για τον καθηγητή Ν. Μουτσόπουλο τονίζοντας ότι είχε χαρακτηριστικά που δύσκολα συναντάς σε άνθρωπο, αφού κατάφερε να κάνει άνοιγμα του πανεπιστημίου στην κοινωνία με τις γνώσεις και το μεγαλείο της απλότητάς του.
«Άρχοντα της λαλιάς μας» τον χαρακτήρισε ο καλλιτεχνικός διευθυντής των «Πρεσπών» Γιώργος Λιάνης αναλαμβάνοντας την ευθύνη, μέσω του Οργανισμού Πολιτιστικών Εκδηλώσεων Πρεσπών Φλώρινας , να εκδώσει βιβλίο στη μνήμη του με θέματα που αφορούν την περιοχή αλλά και να αλλάξει την όψη της εισόδου στη γέφυρας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Νίκος Μουτσόπουλος είχε εκδώσει βιβλία με τίτλους «Εκκλησίες του Νομού Φλώρινας, Βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία της Μακεδονίας» και «Η Βασιλική Του Αγίου Αχιλλείου Στην Πρέσπα».
Σύμφωνα με την «Κιβωτό της Ορθοδοξίας (http://ikivotos.gr/post/8550/o-kathhghths-nikos-moytsopoylos-kai-o-agios-axillios-prespas )» ο Νίκος Μουτσόπουλος αποκατέστησε μία ιστορική αδικία που έπληξε τη Λάρισα το 985, όταν την κατέλαβε ο Σαμουήλ αποσπώντας το λείψανο του πολιούχου αγίου Αχιλλίου, μεταφέροντας και τους κατοίκους στο νησί της Πρέσπας. Και οι μεν κάτοικοι επέστρεψαν με τη λήξη των πολέμων, το λείψανο όμως όχι.
Οταν είχε δει τον χώρο στο νησί Αγιος Αχίλλιος, ήταν πνιγμένος στη βλάστηση, αλλά οι εντόπιοι πίστευαν ότι ήταν εκεί θαμμένος ο άγιος με την πατερίτσα του. Τη δεκαετία του 1960 ζήτησε άδεια για ανασκαφή με την επίβλεψη της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και την έφερε εις πέρας μαζί με τους φοιτητές και επιμελητές του τμήματός του. Η ανασκαφή δημοσιεύτηκε στην επετηρίδα της Αρχιτεκτονικής Σχολής ΑΠΘ και σε τρίτομο έργο στο Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών (1989), ενώ μία επιτομή του εκδόθηκε το 1999 από τις εκδόσεις Παρατηρητής της Θεσσαλονίκης, η τελική δημοσίευση. Συνέγραψε και άλλα βιβλία και άρθρα, εκατοντάδες, μεταξύ των οποίων ένα τρίτομο με τίτλο «Συναισθηματική τοπογραφία»: τον άνθρωπο στην Ελλάδα, πώς δένεται ψυχικά με τον τόπο του. Πολύ επιτυχημένα οι μαθητές και συνάδελφοι του χάρισαν έναν τρίτομο τιμητικό τόμο με τον τίτλο «Αρμός» (1990). Παρείχε συναρμογές, συνδέσεις, σε πολλούς τομείς.
Οι ανασκαφές στον Αγιο Αχίλλιο έφεραν στο φως πλείστα ευρήματα, αλλά τα πιο σημαντικά ήταν ο τάφος (κτιστή λάρνακα) του αγίου Αχιλλίου, που περιείχε τα λείψανα του αγίου, εφόσον ήταν σε επίσημο και απομονωμένο μέρος του ναού, δίπλα στο Ιερό Βήμα (Ν.Α. θέση), περιείχε δε πολλά νομίσματα που έριχναν οι πιστοί ή και χοές. Επίσης πολύ σημαντικό θέμα για τη βαλκανική ιστορία είναι η αποκάλυψη στον ίδιο ναό του τάφου του Σαμουήλ, ηγεμόνα που κατέλαβε τη Λάρισα και μετέφερε το μεγαλύτερο μέρος του λειψάνου του πολιούχου αγίου της στην Πρέσπα.
Το άγιο λείψανο μετέφερε μετά στη Θεσσαλονίκη, αρχικά στη μονή Βλατάδων, και αργότερα στην Ιερά μονή Ορμύλιας Χαλκιδικής (1976). Το 1981 κατόπιν ενεργειών στις οποίες πρωτοστάτησαν, εκτός από τον αείμνηστο Ν. Μουτσόπουλο, οι μακαριστοί μητροπολίτες Λαρίσης Σεραφείμ και Θεσσαλονίκης Παντελεήμων, όπως και ο καθηγητής Λειτουργικής του ΑΠΘ αείμνηστος Ιωάννης Φουντούλης, το λείψανο μεταφέρθηκε στη Λάρισα την παραμονή της γιορτής του αγίου, 14 Μαΐου 1981, όπου παραμένει έκτοτε.
