Ντυμένη στα χρώματα η Κέλλη γιόρτασε και με το γράμμα του νόμου πια τα 112α ελευθέρια της από τον οθωμανικό ζυγό.
Περίσσιος ο ενθουσιασμός και η περηφάνια των κατοίκων για την αναγνώριση των ελευθερίων της Κέλλης ως εθνική γιορτή από το επίσημο κράτος.
Κλίμα ταπεινότητας, συγκίνησης και σεμνότητας επεκράτησε στις εκδηλώσεις στις οποίες παρέστησαν οι κάτοικοι της Κέλλης οι τοπικές και πολιτικές αρχές.
Πολυάριθμοι οι τοπικοί πολιτιστικοί σύλλογοι με τμήματα τους συμμετείχαν στις εκδηλώσεις αλλά και στην παρέλαση. Και αυτή η πολυχρωμία δημιούργησε ένα ιδιαίτερα ευχάριστο κλίμα.
Μια εξαιρετική εκδήλωση, τοπικού χαρακτήρα θα έλεγα, με μεγάλη συμμετοχή των κατοίκων της Κέλλης και των γύρω χωριών. Απλοί άνθρωποι με αρχές και ιδανικά που αγωνίστηκαν τότε για την απελευθέρωση τους από τον οθωμανικό ζυγό και σήμερα οι ίδιοι καθημερινοί άνθρωποι με τις ίδιες αρχές και αξίες, προσπάθησαν όλα αυτά τα χρόνια να ξεπεράσουν τις σημερινές αντιξοότητες, με μπροστάρηδες τους ανθρώπους του κοινοτικού συμβουλίου και του πολιτιστικού συλλόγου της Κέλλης κατόρθωσαν να τους αναγνωριστεί ως επίσημη εθνική γιορτή η προσφορά των προγόνων τους στην απελευθέρωση της Κέλλης και την ένταξη της στον εθνικό κορμό της πατρίδας μας της Ελλάδας. Δεν είναι και πολλά τα χωριά στη χώρα μας που έχουν επίσημη εθνική επέτειο.
Η εκδήλωση της απελευθέρωσης της Κέλλης, πέρα από νόμους και προεδρικά διατάγματα είναι πια καθιερωμένη εν τοις πράγμασι. Είναι χρέος τιμής των τοπικών αρχών προς όλες και όλους αυτούς που αγωνίστηκαν για ελευθερία και πατρίδα, τους ανώνυμους Κελλιώτες, ένα μνημόσυνο στο προσκλητήριο των πεσόντων του μνημείου στην πλατεία του χωριού. Είναι ο σεβασμός μας στη μνήμη αυτών που θυσιάστηκαν για να αναπνέουν ελεύθερα οι κάτοικοι της Κέλλης όπως ο Μηνάς Τσάλκος, ο Γρηγόριος Σαπουντζής, ο Ρώμας Κων/νος, ο Χριστόπουλος Κων/νος, ο Ιωάννης Τράϊκος(Χαλκίδας), ο Κων/νος Τράϊκος, ο Παπαπέτρος, ο Σταύρος Τζόγας, ο Χρήστος Σαπουντζής, ο Λάζαρος Γέσιος, ο Μέτσης Κωνσταντίνος, η Καλλιόπη Στούμπου του Παντελή, ο Γεώργιος Κύριας του Αθανασίου και τόσοι άλλοι ένοπλοι και άμαχοι. (από την ομιλία για το ιστορικό της ημέρας της Κελλιώτισσας κας Ρούντε Χρυσοβαλάντου).
Όμως δεν έλειψαν και οι παραφωνίες. Την σημαντική αυτή μέρα ήρθε να αμαυρώσει η στάση του προέδρου του χωριού ο οποίος αρνήθηκε να παραστεί στην εκδήλωση. Μάλιστα αν δεν επιστρατεύονταν μέλος του κοινοτικού συμβουλίου της Κέλλης, η κοινότητα δεν θα κατέθετε στεφάνι!!! Και μην μας πουν ότι απουσίαζε ή ότι ασθενούσε. Γιατί δεν συνέβαινε τίποτα από τα δύο.
Βέβαια, η προσβολή έγινε στους νεκρούς που τίμησε σύσσωμο το χωριό και οι τοπικές αρχές. Ο κύριος αυτός απέδειξε ότι είναι λίγος για το αξίωμα του προέδρου ενός τόσο τιμημένου και ιστορικού χωριού. Είναι βαρύ φορτίο για τους ώμους του. Είναι αδιανόητο να θυσιάζει στο βωμό των όποιων αντιλήψεων και διαθέσεων του θεσμούς και γεγονότα, να ευτελίζει τους αγώνες των συγχωριανών του. Ντροπιάστηκαν ακόμα και οι πέτρες της Κέλλης και του Καϊμακτσαλάν.
Κρίμα.
Εβελίνα Ι. Αριστείδου
Μπάμπης Θ. Τριανταφυλλίδης
