Έχεις μάτια, έχεις αυτιά
Έχεις χέρια, έχεις πόδια
Μυαλό σου δόθηκε
Άραγε σε κάνουν αυτά άνθρωπο;
Δεν ξέρεις να τα χρησιμοποιείς
Βλέπεις με τα μάτια των άλλων
Ακούς με τα αυτιά των άλλων
Γνώμη δική σου δεν έχεις
Σκέφτεσαι με το μυαλό των άλλων
Καταπίνεις ό,τι σου σερβίρουν
Άβουλος είσαι
Χωρίς δική σου θέληση
Χωρίς δικές σου ιδέες
Έρμαιο των άλλων γίνεσαι
Ξεχνάς να σκέφτεσαι
Οι ιδέες των άλλων
Πιστεύεις ότι δικές σου είναι
Σου λένε τί θα κάνεις
Πώς θα το κάνεις
Επαναλαμβάνεις ό,τι ακούς
Σαν χαλασμένη πλάκα γραμμοφώνου
Δεν καταλαβαίνεις πολλά
Τα παπαγαλίζεις
Σου κάνει αυτό, σε βολεύει
Είναι εύκολο, απλό
Σε δέχονται και σε προτιμούν έτσι
Είσαι ευχάριστος, επιθυμητός
Ποιός δεν σε θέλει;
Ο πάντα βολικός
Που δεν χαλά καρδιές
Που είναι με όλους καλά
Δεν συγκρούεται
Δεν είναι ποτέ απέναντι
Πάντα ακόλουθος
Πάντα χειροκροτητής
Πάντα δορυφόρος
Πάντα φερέφωνο
Πάντα λίγος
Γιατί θέλει κόπο, θέλει πόνο
Να είσαι αληθινά ο εαυτός σου
Να σκέφτεσαι με το δικό σου μυαλό
Να νοιώθεις με την δική σου καρδιά
Μα πάνω από όλα
Να το δείχνεις καθαρά
Να το εκφράζεις ανοιχτά
Να το υποστηρίζεις με θάρρος
Να μιλάς με παρρησία
Θέλει κόπο και πόνο και τίμημα βαρύ
Να είσαι άνθρωπος γνήσιος
Αλλά πώς να το ξέρεις αυτό
Εσύ ο αχυράνθρωπος!
Από την ποιητική συλλογή μου «Καλειδοσκόπιο»
Ρίτα Ρώμπαπα
