Ξεγελάσαμε τα δέντρα
και ανθίσουν παράκαιρα
ξεγελάσαμε τον εαυτό μας
πως είμαστε παντοδύναμοι
μπερδεύοντας τα οικοσυστήματα
με τα σύννεφα να ξεσπούν
ρίχνοντας βροχή μονόπαντα
ο καθένας στον κόσμο του
χωρίς να νοιάζεται για τον άλλον
και τα δελφίνια ξεβράζονται στις ακτές
λες και αυτοκτονούν ομαδικά
τρελαμένα από τα σόναρ των ψαράδων
και τις ασκήσεις με πραγματικά πυρά
στις θάλασσες που νομίζουμε πως
ανήκουν αποκλειστικά στον άνθρωπο
με τον ήλιο να θαμπώνει κάθε τόσο
από την σκόνη της Σαχάρας που επεκτείνεται
και η μόνη μας ενόχληση είναι
που λερώνονται τα αυτοκίνητα
ενώ έχουμε λερωμένες τις φωλιές μας
και πώς θα χωρέσει η ποίηση
με τα όνειρα να σβήνουν
πάνω στο πικρό χαμόγελο παιδιών
που έχασαν την παιδικότητα τους
στην δύνη του πολέμου
λαχταρώντας το χάδι παρά
ένα κομμάτι ψωμί που τους πετάμε
ενώ εμείς χαριεντιζόμαστε με το άναμμα
του Χριστουγεννιάτικου δέντρου.
Φωτό, ζωγραφιά σε τοίχο
από την Μαίρη Ευφραιμίδου
11-12-24.
Ρηγίνος
