Έξω σιγοβρέχει
Ησυχία απλώνεται παντού
Πέφτει η βροχούλα
Απαλά σαν χάδι
Γλυκά σαν νανούρισμα
Μουδιάζουν οι αισθήσεις
Σε πιάνει εκείνη η ραστώνη
Το φορτωμένο μυαλό αδειάζει
Το κουρασμένο σώμα ξαποσταίνει
Η καρδιά ξαλαφρώνει
Τα βλέφαρα βαραίνουν
Προτού καλά το καταλάβεις
Παραδίδεσαι στην αγκαλιά του Μορφέα
Όνειρα όμορφα προβάλλουν
Όλη η ύπαρξη βυθίζεται
Σε έναν γλυκό λήθαργο
Ξυπνάς αργότερα
Φρέσκος, ανάλαφρος, καινούργιος
Απομεσήμερο περασμένο
Το δειλινό κοντά
Και ακόμα σιγοβρέχει
Όλα γύρω ήσυχα
Αφουγκράζεσαι την εύηχη σιωπή
Ακούς τις σκέψεις σου
Αισθάνεσαι το μέσα σου
Πρώτα γαλήνη απέραντη
Μετά λίγη μονοτονία
Στο τέλος μία μικρή μελαγχολία
Από σκέψεις βαθειές
Από πλημμύρα συναισθημάτων
Που σε κατακλύζει
Βραδιάζει πιά
Μία μέρα επίπεδη
Χωρίς διακυμάνσεις
Χωρίς συγκινήσεις
Στα όρια του ανιαρού
Καινούργιος, όμως γίνεσαι
Πόσο την χρειαζόσουν
Δεν το ήξερες
Από την ποιητική συλλογή μου «Λυρικά Χρώματα»
Ρίτα Ρώμπαπα
