Τον Φεβρουάριο του 1994, το Ελληνικό Κοινοβούλιο αναγνώρισε τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού και καθιέρωσε τη 19η Μαΐου ως ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας.
Οι Γενοκτόνοι δεν εξοντώνουν πληθυσμούς για κάτι που έκαναν, αλλά για κάτι που είναι. Και οι Έλληνες του Πόντου, ήταν Έλληνες και οι διάφορες μορφές βίας δεν αρκούσαν για να φέρουν τον πολυπόθητο – για τους σωβινιστές νεότουρκους- εκτουρκισμό. Τα ιστορικά στοιχεία είναι αδιάψευστα, οι αριθμοί τρομάζουν: 815 Κοινότητες, 1134 εκκλησίες και 960 σχολεία καταστράφηκαν, ενώ 353.000 κάτοικοι εσφάγησαν ή πέθαναν από τις κακουχίες και την πείνα.
Αυτή τη μέρα τα κεφάλια χαμηλώνουν. Τα μάτια δακρύζουν. Η πληγή ανοίγει ξανά.
Οι Έλληνες του Πόντου, με τον μαρτυρικό τους θάνατο στις πατρογονικές εστίες της γης του Πόντου και της Ιωνίας, άφησαν στην αχανή λεωφόρο του χρόνου ένα ανεξίτηλο στίγμα. Η ιστορική διαδρομή τους, η γεμάτη φως παρουσία τους μέχρι την αποφράδα εκείνη περίοδο, αλλά και η αναγέννησή τους στις νέες Πατρίδες, στέλνουν το μήνυμα της αξιοπρέπειας, της υπερηφάνειας και της αισιοδοξίας.
Η διατήρηση αλλά και η ενίσχυση της ιστορικής μνήμης, καθώς και ο αγώνας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας από το σύνολο της διεθνούς κοινότητας, αποτελεί αυτονόητο χρέος όλων μας· ο ελάχιστος φόρος τιμής στους νεκρούς και στους πρόσφυγες της γλυκιάς πατρίδας του Πόντου.
Ιωάννης Λιάσης
