«Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ἡμῶν ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ»
Α’Πέτρου 2,21
Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο,
τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες
καί τόν εὐσεβῆ λαό
τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας μας.
Ἀγαπητοί μου.
Εὑρισκόμαστε αὐτὴ τὴν μεγαλειώδη ὥρα ὅλοι οἱ χριστιανοὶ ἀδελφοὶ ἐνώπιον τοῦ πολυτιμοτέρου βιβλίου ὅλων τῶν αἰώνων. Δὲν γράφτηκε ἄλλο τέτοιο βιβλίο κι οὔτε θὰ γραφτῆ. Αὐτὸ δὲ εἶναι ὁ Ἐσταυρωμένος Κύριός μας. Ἐπαναλαμβάνω μετὰ γνώσεως τῆς καταστάσεως ποὺ βιώνουμε. Ναὶ εἴμαστε ὅλοι ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωθέντος Κυρίου. Δὲν λείπει κανείς. Ὅπως ἤμασταν πέρυσι τέτοια ὥρα. Ὅπως ἤμασταν ἐκ παιδικῆς ἡλικίας, καὶ σὲ ὅλα τὰ προηγούμενα χρόνια τῆς ζωῆς μας τέτοια ὥρα. Πόσες ἅγιες μνῆμες διέρχονται τὶς στιγμὲς αὐτὲς ἀπὸ τὴ σκέψι μας!
Ἔτσι καὶ σήμερα. Πάλι εἴμαστε παρόντες ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωμένου. Μὲ τὸ ἴδιο θάμβος. Μὲ τὸν ἴδιο πόθο. Τὸν βλέπουμε καὶ τὸν ἀκοῦμε ἄφωνοι. Ὅμως οἱ ἀλάλητοι στεναγμοί μας μποροῦν νὰ φθάνουν μέχρι τὶς Ἁψίδες τοῦ Οὐρανοῦ. Προσκυνοῦμε τὰ πάθη τὰ σεπτά. Ἐνώπιόν του βρίσκεται ἡ ψυχή μας. Βρίσκεται ὁ λογισμός μας. Βρίσκεται ἡ καρδιά μας. Βρίσκεται ἡ ὕπαρξί μας ὁλόκληρη. Αὐτὴ ἡ ὕπαρξι ποὺ θὰ κληθῆ νὰ ζήση καὶ τὰ μέλλοντα ἀγαθὰ τῆς αἰώνιας Βασιλείας. «Εὖ δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ, εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου».
Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Γραικὸς εὐηργέτησε πλούσια τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας. Διώρθωσε ὅλα τὰ λάθη τῶν λειτουργικῶν βιβλίων τους καὶ μετέφρασε πολλὰ πατερικὰ ἔργα. Στὸ τέλος πέρασε ἁλυσοδεμένος, ἀλειτούργητος καὶ ἀκοινώνητος ἐπὶ 37 χρόνια σὲ μπουντρούμι τῆς Μονῆς Volokolamsk. Μάλιστα δὲ τὸν κατεδίκασαν κληρικοὶ ἔκφυλοι καὶ ἀλιτήριοι! Αὐτὸ σᾶς τὸ λέω ὡς μέτρο συγκρίσεως γιὰ τὴν θλῖψι ποὺ ζοῦμε ὡς αἰχμάλωτοι τῆς παρούσας πανδημίας.
Ἀγαπητοί μου.
Ἐμεῖς οἱ ἐλάχιστοι ποὺ βρισκόμαστε αὐτὴν τὴν ὥρα καὶ μὲ σωματικὴ παρουσία ἐντὸς τοῦ Ναοῦ μας καὶ ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωμένου δὲν εἴμαστε προνομιοῦχοι καὶ δὲν ἀπολαμβάνουμε κάτι περισσότερο ἀπὸ ἐσᾶς ποὺ βρίσκεσθε στὰ σπίτια σας. Μὲ τὴν καρδιά μας σᾶς ἔχουμε ὅλους μαζί μας.
Κάποιοι ἀπὸ σᾶς, ποὺ θὰ ἀκουμπήσουν μὲ τὴν ψυχή τους ἕνα δάκρυ καὶ ἕναν στεναγμὸ ἐκ βαθέων καὶ θὰ στείλουν τὸν πονεμένο λογισμό τους ἐκεῖ στὸν Γολγοθᾶ, κάλλιστα ζοῦν τὸ θεῖο δράμα μὲ τὸν ἁγιώτερο τρόπο.
-«Γέροντα, γιατὶ κλαίεις; Ἐρώτησε ἕνας ὑποτακτικὸς τὸν Γέροντά του. Κι αὐτὸς ἀπάντησε. Παιδί μου, ὁ λογισμός μου ἦταν ἐκεῖ ὅπου ἡ Παναγία ἔκλαιεν ἐπὶ Σταυροῦ». Νά, μὲ ποιὸν τρόπο, ἀδελφοί μου, μποροῦμε νὰ εἴμαστε παρόντες, ἐνῶ ἀναγκαστικὰ εἴμαστε ἀπόντες! Καὶ νὰ ζοῦμε τέλεια τὰ γεγονότα τοῦ Γολγοθᾶ, χωρὶς νὰ εἴμαστε μὲ σωματικὴ παρουσία στὸν ἀγαπημένο μας Ναό. Σὰν νὰ εἴμαστε ὅλοι παρόντες κάτω ἀπὸ τὸν Σταυρὸ μαζὶ μὲ τὴν Παναγία, μὲ τὶς εὐλογημένες Μυροφόρες καὶ τὸν Ἰωάννη τῆς ἀγάπης!
Μοῦ εἶπαν ὅτι τὶς μέρες αὐτὲς κάποιοι χριστιανοί μας προσῆλθαν καὶ κοινώνησαν μετὰ δακρύων γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ ζοῦμε. Πότε ἄλλοτε χριστιανοί μας δάκρυσαν κατὰ τὴν θεία κοινωνία! «Οὐδὲν κακὸν ἀμιγὲς καλοῦ»! Ὁ πόνος τῆς καρδιᾶς μας, τὸν ὁποῖο ζοῦμε καθὼς διερχόμαστε τὸν παρόντα πειρασμό, εἴθε νὰ ἀφήση μέσα μας ἅγιο προζύμι καὶ γιὰ τὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μας.
Ὅμως νὰ πῶ κι ἕνα λόγο γιὰ τὸ σημαδιακὸ χωρίο τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, τὸ ὁποῖο προέταξα στὴν ἀρχὴ τοῦ λόγου. Ἀσφαλῶς πονοῦμε ὅλοι μὲ τὴν κατάστασι, τὴν ὁποία ζοῦμε τὸ τελευταῖο διάστημα καὶ ἰδιαίτερα τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ἀκόμη δὲ μὲ πολὺ ἰδιαίτερο πόνο τὴν πιὸ παράξενη Ἀνάστασι, ποὺ θὰ ἔλθη τὸ βράδυ τοῦ Μ.Σαββάτου!
Ἂς κρατήσουμε τὸν λόγο τοῦ ἀποστόλου μας. «Ὁ Χριστὸς ἔπαθε γιὰ μᾶς. Ἔτσι μᾶς ἄφησε τύπο καὶ ὑπογραμμὸ ζωῆς. Τύπος εἶναι τὸ καλούπι καὶ ὑπογραμμὸς εἶναι ἡ κόλλα χαρτὶ ποὺ ἔχει γραμμὲς λίγο παχές, ὥστε βάζοντας ἀπὸ πάνω της λευκὴ κόλλα νὰ γράφουμε ἕνα κείμενο μὲ ἴσιες γραμμές. Ὁ δὲ τελικὸς σκοπὸς εἶναι νὰ ἐπακολουθοῦμε στὰ ἴχνη του, γιὰ νὰ μὴν ἔχουμε κακοτεχνίες οἰκοδομικὲς καὶ στραβογραμμὲς στὴ ζωή μας».
Ἀγαπητοί μου. Αὐτὸ τὸ μεγάλο μήνυμα παραδίνει σὲ ὅλους μας τὸ πάθος τοῦ Κυρίου. Ἡ ψυχή μας καὶ ἡ ζωή μας ὁλόκληρη ἔχει ἐνώπιόν της ἄριστο καλούπι καὶ τέλειον ὑπογραμμό. Μποροῦμε τὴν ζωή μας καὶ τὴν ψυχή μας νὰ τὶς βάλουμε σαὐτὸ τὸ ἄριστο καλούπι τοῦ Κυρίου μας, ὥστε νὰ ἔχουμε ἄριστο οἰκοδομικὸ ἀποτέλεσμα. Μποροῦμε δὲ βάζοντας τὸν τέλειο ὑπογραμμὸ τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου μας νὰ κάνουμε πατιτούρα καὶ νὰ γράψουμε τὴ ζωή μας σὰν ἕνας «ἄλλος Χριστός-alter Christus», ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος καὶ τὸ ἐμνημόνευε μετὰ συγκινήσεως ὁ ἀείμνηστος Γέρων π.Αὐγουστῖνος.
Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις πρὸ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας χαιρετίζω τοὺς ἐλάχιστους παρόντες τὴν ὥρα αὐτή, ἀλλὰ καὶ ὅσους εἶσθε ἀπόντες μὲν σωματικά, καὶ παρόντες μὲ τὸ πνεῦμα σας. Εὔχομαι δὲ ὁ Σταυρωθεὶς Κύριος νὰ σκέπη ὅλους σας καὶ τὴν δεινοπαθοῦσα οἰκουμένη δωρίζοντας καὶ πάλι τὸ πανάκριβο ἀγαθὸ τῆς ὑγείας.
Μὲ πατρικὲς εὐχὲς
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἑορδαίας
ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ
