Του Δημ. Δημόπουλου
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΑΚΡΑΙΕΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ
(ψυχών-χειμάρρων-πυρκαγιών)
Ποιητική Συλλογή
Πάνε λίγες μέρες, που παρέλαβα από τον ταχυδρόμο τη νέα Ποιητική Συλλογή του DR Στεφανόπουλου Χαράλαμπου Πρωτοπρεσβυτέρου και προέδρου της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΩΝ, που αριθμεί 42 σαράντα δυο σελίδες, διαστάσεων 20χ14 εκατοστών, με κυρίως τίτλο ΑΚΡΑΙΕΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ και υπότιτλο (ψυχών-χειμάρρων-πυρκαγιών), με φόντο στο εμπροσθόφυλλο εικόνα διαταραγμένης ψυχής, αυτοκίνητα, που τα παρασέρνει ο χείμαρρος και μία πύρινη λαίλαπα, που κατακαίει στο πέρασμά της, όποιος βρεθεί μπροστά της. Και είναι ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ, όσο κανείς άλλος. Ταραγμένη η ψυχή του ΕΛΛΗΝΑ, ιδιαίτερα των ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ, για αυτό διάλεξα την ημερομηνία αυτή της δολοφονίας του ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ του ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ, για να γράψω τη βιβλιοπαρουσίαση. Πλημύρες στην πατρίδα μας, μεγάλες καταστροφές και η πύρινη λαίλαπα εκτός από τις περιουσίες, που έκανε στάχτη, φτερούγισαν στα ουράνια και 99 ενενήντα εννέα ψυχές ανθρώπων, χωρίς να υπάρχει συγκίνηση, εκτός από τα παχιά λόγια.
Η αφιέρωσή σου πετυχημένη και συνάμα διδακτική. Αφήνω τους στίχους σου να μιλήσουν από μόνοι τους.
Εκ βάθους καρδίας το αφιερώνω.
Στους φύλακες που γρηγορούν,
οι άνθρωποι να μη καούν,
που σώζουν και ΠΑΡΗΓΟΡΟΥΝ,
και δεν αφήνουν να πνιγούν,
διδάσκουν και ΟΔΗΓΟΥΝ ,
και όλο τον κόσμο αγαπούν.
Στις σκάλες του σπιτιού μου η πρώτη ανάγνωση και το πρώτο συμπέρασμα. ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ σε ποιητικό λόγο.
Οι στίχοι του, όπως πάντα στον παραδοσιακό τρόπο γραφής, με ομοιοκαταληξία, ως συνήθως ζευγαροπλεκτή και καθώς κελαρύζουν, καταπίνουν στο πέρασμά τους, καταβροχθίζουν τις σελίδες σαν την πύρινη λαίλαπα τις περιουσίες και τις ψυχές των ανθρώπων.
Το όλο πόνημα χωρίζεται σε τέσσερα κυρίως μέρη.
- Ο πλανήτης Γη αιμορραγεί.
Εδώ τονίζεται σε ποιητικό λόγο η παρέμβαση του ανθρώπου στη φύση, όπου κυριαρχούν τα συμφέροντα των ΜΕΓΑΛΩΝ κι έρχεται από αμέλειά μας Ο ΠΝΙΓΜΟΣ και το ΚΑΨΙΜΟ περιουσιών και ανθρώπων (ψυχών), διαθήκη στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας μια ΕΡΗΜΙΑ, αν δε συνέλθουμε να προστατέψουμε τον πλανήτη.
Αφήνω τους στίχους να μιλήσουν από μόνοι τους.
Για τις ακραίες πυρκαγιές,
που καίνε ανθρώπινες ζωές,
υπεύθυνοι δεν θα φανούν,
κρυφτούλι παίζουν σαν μωρά,
δεν τους τρομάζει η συμφορά,
από καθέδρας ομιλούν
τη θέση τους καλά κρατούν,
κι αμέριμνα μας κυβερνούν!!!
2.Παιδική ηλικία – εφηβεία.
Στημένο νοικοκυριό, παραδοσιακό με όνειρα πλασμένο, κρυμμένα στο καταφύγιο τα ΛΑΘΗ και τα ΠΑΘΗ μας, κι αρχίζουν οι πρώτες νεροποντές στην οικογένεια κι ασήμαντες φωτιές στην αρχή γίνονται ΑΚΡΑΙΕΣ, που μαζί με τις νεροποντές καίνε και παρασύρουν καίγοντας και τις ψυχές των μικρών παιδιών φθάνοντας στα ΔΙΑΖΥΓΙΑ.
Παγκόσμιες οι πυρκαγιές,
ζευγάρια ζουν με ταραχές,
δεν ξέρουν να συμβιβαστούν,
ποτέ συγνώμη δεν ζητούν…
Δε φεύγει από τη συλλογή και το σχολειό, που πολλές φορές καίει και πνίγει μαθητές, από δασκάλους με ΕΝΟΧΕΣ, με έλλειψη αγάπης και στοργής, γνώσης και αρετής. Και σαν μπούνε στην ΕΦΗΒΕΙΑ γίνεται το μεγάλο ΨΑΡΕΜΑ, με μάσκες ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΕΣ, με φορείς ΑΔΡΑΝΕΙΣ, να κάψουν όσους πιο πολλούς μπορούν, να πνίξουν και να κάψουν όλα τα όνειρά τους.
Τη μόρφωση με αρετές,
τη δίνουν τα σχολεία,
για να ‘χει ο καθένας μας,
πνευματική υγεία,
γιατί αλλιώς καιγόμαστε,
σε ζούγκλα κοινωνία!!
- ΑΚΡΑΙΕΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ
Τα ΛΑΘΗ μας τα ΠΑΘΗ μας φωτιά στην ψυχή μας, η ΚΑΚΙΑ, η άγρια κοινωνία, που μας κάνει να καίμε και να μας καίνε ΦΩΤΙΑ- ΦΩΤΙΑ- ΦΩΤΙΑ
Εικόνα ζούγκλας η ζωή
πνιγμένη και καμμένη…
Και είναι δική μου και δική σου, αγαπητέ μου φίλε η φωτιά που καίει πρώτα τον εαυτό μας, την εκκλησία, τα σχολειά μας, την ΠΑΤΡΙΔΑ. Κι όλα αυτά με ΖΗΛΙΑ, ΚΑΚΙΑ, ΧΡΗΜΑ που φουντώνει τη φωτιά και γεννά ΔΙΧΑΣΜΟ-ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ και τελικά ΕΞΟΝΤΩΣΗ.
- ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ
Ο καθένας μας πνιγμένος στον εγωισμό του και ύφος πάντα νικητή δεν κάνει ποτέ αυτοκριτική. Έτσι σαν φτάσει στην κορυφή φορώντας τη μάσκα του ΕΓΩ και της υποκρισίας βάζει φωτιές που σύντομα γίνονται πυρκαγιές, καίγοντας άξιες ψυχές και θά ‘χουμε ΕΝΟΧΕΣ-ΔΟΞΕΣ-ΤΙΜΕΣ και απολαβές. Κι όσο απομακρυνόμαστε από τον ΘΕΟ και τις αιώνιες ΑΡΕΤΕΣ, άλλο τόσο λιμοί, σεισμοί, κατακλυσμοί χείμαρροι και πυρκαγιές στον εαυτό μας, στην κοινωνία, στην πατρίδα, στον πλανήτη γη που αιμορραγεί, κι ώσπου να έρθει η συντέλεια του κόσμου.
Το συμπέρασμα στο ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ, δεν ξεχνά ο γέροντας, τις συμβουλές με αρετές και μόρφωση, δουλειά με αρετή και όχι με δουλεία, δικαιοσύνη και μακριά από παραμόρφωση, που γεννά χαιρεκακία, που σπρώχνει κι άλλους να πνιγούν, να καούν.
…για χρήμα, για ενέργειες
και για κυριαρχία
και με φωτιά σε όλη τη Γη,
τρομοκρατεί και προχωρεί!!
Στο απάνεμο λιμάνι του ΧΡΙΣΤΟΥ ο καθένας μας ας αράξει και αφού εφοδιαστεί με ΑΡΕΤΕΣ και ΑΙΩΝΙΕΣ ΑΞΙΕΣ θα γίνει ο κυματοθραύστης των ΧΕΙΜΑΡΩΝ, ΠΝΙΓΜΩΝ, ΠΥΡΚΑΓΙΩΝ και ΠΟΝΩΝ. Έτσι θα σβήνουν ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ που καίνε κόσμο και ψυχές, με στέγαστρα τις αρετές και αλεξικέραυνα ΧΡΙΣΤΟΥ, στο ψυχοσώμα και παντού.
Σεβάσμιε γέροντα, σ’ ευχαριστώ από καρδιάς και ανάτασης της ψυχής μου, που μ’ έχεις κάνει ΚΟΙΝΩΝΟ των φωτισμένων ποιητικών σου συλλογών και ο σπόρος που σπέρνεις να βλαστήσει, να καρπίσει για το καλό όλων μας, της ΠΙΣΤΗΣ, της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ-της ΠΑΤΡΙΔΑΣ, της ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ, για να ζούμε ΕΙΡΗΝΙΚΑ μακριά από ΑΚΡΑΙΕΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ.
Αμύνταιο 13-14 Οκτωβρίου 2018
