Αξιότιμοι Δημοτικοί Άρχοντες,
Υπάρχουν αρκετά κρυμμένα αρχιτεκτονικά διαμάντια εντός του αστικού μας ιστού. Κάποια από αυτά είναι σε κοινή θέα και τα βλέπομε καθημερινά προσπερνώντας τα, χωρίς να δίνομε ιδιαίτερη σημασία, επειδή το μάτι μας έχει συνηθίσει να τα βλέπει και ο χρόνος μας δεν είναι ποτέ αρκετός για να κοντοσταθούμε και να τα παρατηρήσομε πιο προσεκτικά, πόσο μάλλον για να τα θαυμάσομε. Υπάρχουν και κάποια άλλα που η σύγχρονη πραγματικότητα των πολυκατοικιών τα έχει περιζώσει, κρύβοντας τα ολοκληρωτικά, έτσι ώστε ο μόνος τρόπος για να γίνουν θεατά είναι να τα δει κάποιος από ψηλά, μέσα από τα παράθυρα πολυκατοικιών που βλέπουν σε ακάλυπτους χώρους που βρίσκονται στο εσωτερικό τους.
Σπίτια, μονοκατοικίες και αρχοντικά περίτεχνης ομορφιάς και υψηλής αρχιτεκτονικής αξίας. Μικροί θησαυροί που διασώθηκαν, έχοντας γλυτώσει από την λαίλαπα της αντιπαροχής, πραγματικά στολίδια, τα οποία πριν τσιμεντοποιηθεί η πόλη μας και χαθεί ο φυσικός της ορίζοντας, τα έλουζε το ευεργετικό ηλιακό φως που περνούσε απρόσκοπτα στις παλιές γειτονιές προτού ορθωθούν τα τσιμεντένια τείχη που απέκοψαν την ανεμπόδιστη διέλευση του ηλιακού φωτός.
Ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια μέσα στα ξέφωτα του δάσους των πολυκατοικιών.
Είναι, λοιπόν, επιτακτική η ανάγκη να καταγραφούν και να αναδειχθούν αυτά τα αρχιτεκτονικά μαργαριτάρια. Ως πολίτης που αγαπά και πονά τον τόπο του, προτείνω, αφού γίνει η καταγραφή τους και η φωτογράφηση τους από τον Δήμο μας, σε συνεργασία με κάποιον έγκριτο φωτογράφο στον οποίο να ανατεθεί το πολύ σημαντικό έργο της φωτογράφισης και της ανάδειξης τους, να ταξινομηθούν σε δύο κατηγορίες:
Κατά πρώτον, σε αυτά που είναι σχετικά καλοδιατηρημένα, που χρησιμοποιούνται και κατοικούνται, και κατά δεύτερον, σε αυτά που είναι ημικατεστραμμένα, ακατοίκητα ή έτοιμα να καταρρεύσουν. Φυσικά, δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτά που είναι εμφανή και σε εύκολα προσβάσιμα κεντρικά σημεία, αλλά πολύ περισσότερο και κυρίως σε αυτά που δεν είναι άμεσα ορατά, που δεν βρίσκονται στον κεντρικό άξονα της πόλης μας και είναι περίκλειστα από τετράγωνα πολυκατοικιών, χαμένα ανάμεσα τους, εκείνα που βρίσκονται σε πιο απομακρυσμένα σημεία και που μένουν αφανή.
Αφού ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, η οποία πρέπει να γίνει με πολύ ενδελεχή και μεθοδικό τρόπο, να δημιουργηθεί ένα όμορφο λεύκωμα σε δύο μορφές, σε έντυπη και σε ψηφιακή, με φωτογραφίες και σχετικές συνοπτικές πληροφορίες για την ιστορία του καθενός από αυτά ξεχωριστά, που θα μείνει τουλάχιστον ως πολιτιστική παρακαταθήκη για όλους μας, τις παρούσες και τις μελλοντικές γενεές.
Είναι χρέος μας να το πράξομε άμεσα και χωρίς χρονοτριβή διότι δεν είναι βέβαιο ότι θα έχομε σύμμαχο μας τον χρόνο, δεδομένου ότι δεν έχομε την πολυτέλεια να γνωρίζομε πόσα από τα ακόμα υπάρχοντα θα συνεχίσουν να υπάρχουν, αφ’ ης στιγμής κάποια από αυτά μπορεί αίφνης να κατεδαφιστούν, επειδή, πιθανώς, θα ενδώσουν οι ιδιοκτήτες τους στον πάντα παρόντα πειρασμό της αντιπαροχής αλλά συγχρόνως και κίνδυνο για την σταδιακά ολική εξαφάνιση τους, ή κάποια άλλα μπορεί να καταρρεύσουν μόνα τους από την ανύπαρκτη ή ανεπαρκή συντήρηση τους ή και από την φθορά του χρόνου.
Ας το πράξομε τώρα, πριν να είναι πολύ αργά και χαθούν οριστικά και αμετάκλητα.
Ας τα διασώσομε τουλάχιστον ως ανεκτίμητα ενθυμήματα για την συλλογική μας μνήμη για να μας θυμίζουν εις το διηνεκές την πάλαι ποτέ Φλώρινα των γειτονιών με τα όμορφα σπίτια και τις μονοκατοικίες και έναν διαφορετικό, πιό ανθρώπινο τρόπο διαβίωσης, με το ζωογόνο ηλιακό φως να χύνεται άπλετα και να τις διαπερνά από άκρη σε άκρη.
Ας είμαστε εμείς που θα δημιουργήσομε αυτή την πολύτιμη κιβωτό μνήμης και αναμνήσεων που όταν δεν θα έχουν πιά παρά ελάχιστα απομείνει θα μπορούμε να ανατρέχομε πάντα εκεί για να ξαναζωντανεύομε την αγαπημένη μας παλιά Φλώρινα και για να την κρατάμε πάντα ζωντανή στο συλλογικό θυμικό μας και μέσα στις καρδιές μας!
