Ευκαιριακά για τη γιορτή της μητέρας θα σκιαγραφήσουμε συνοπτικά το πρόσωπό της, όπως είναι αποτυπωμένο μέσα μας βαθιά στον καθένα. Πέρα από τις κληρονομικές καταβολές των γονιών που μεταβιβάζονται στα τέκνα, σπουδαίο ρόλο παίζει και το περιβάλλον, συγκεκριμένα της μητρικής στοργής στα πρώτα ιδίως 5- 6 παιδικά χρόνια, τονίζουν διαπρεπείς ψυχολόγοι. Από πολύ νωρίς κάθε βρέφος αντικρίζει το πρόσωπο της μητέρας του, το αναγνωρίζει και το ξεχωρίζει από τα άλλα, γι αυτό και χαμογελά πρώτα σ’ αυτή. Κάθε νεύμα – κίνηση αποτυπώνεται και χαράσσεται στην ψυχή του. Μεγαλώνοντας καθημερινά στην αγκαλιά της την αγαπάει μοναδικά και η μικρή έστω απουσία της συχνά του προκαλεί κλάμα ως παράπονο. Στη νηπιακή – παιδική ηλικία διαμορφώνεται εξελικτικά ο χαρακτήρας του και ολοκληρώνεται στην εφηβική ( 18-20 χρονών). Τα παιδιά δεν μοιάζουν μόνο στο παρουσιαστικό λίγο – πολύ με τη μάνα τους μα προπαντός στον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά τους. Η ανατροφή με όλους τους ιδιαίτερους τρόπους συμπεριφοράς από πολύ νωρίς μεταδίδεται ως αγωγή στο σπίτι προς τα τέκνα ελεύθερα και αβίαστα. Ως πρότυπο – παράδειγμα φωτεινό δίπλα σε κάθε βήμα του παιδιού η μητέρα ενσταλάζει στην ψυχή του την αγάπη με τα χαρίσματά της, το ευχόμαστε ή τα μειονεκτήματά της σπάνια και όχι συχνά, το απευχόμαστε. Η φροντίδα, η προστασία η καθημερινή από κάθε κίνδυνο για το ή τα τέκνα της υποδηλώνουν – φανερώνουν τον κόπο και τον πόνο γι ‘αυτά όσο ζει και υπάρχει. Υποφέρει κάθε μάνα όταν τα παιδιά της δεν είναι κοντά της, στην ίδια πόλη ή είναι ξενιτεμένα. Αμέτρητη η στοργή της η αληθινή και καθαρή σαν το κρυστάλλινο νερό της πηγής του αναβλύζει από τα έγκατα της ιδιοσυγκρασίας της. Ανάλογη η στοργή της επιδεικνύουν και τα ζώα ως «μάνες» προς τα μικρά τους κατά παρόμοιο (ενστικτώδη) τρόπο σε πολλά από τα είδη του ζωικού βασιλείου. Τεκμήριο-απόδειξη της αγάπης της μητέρας προς τα τεκνά της και μάλιστα πολύ μεγάλη, αποτελεί η ομπρέλα –το δίχτυ ασφαλείας που πετά και απλώνει κάθε φορά η μάνα για να προστατέψει τα παιδιά της από ξαφνικούς κινδύνους που απειλούν τη ζωή των μικρών της (επιθέσεις εχθρών, πυρκαγιές, πλημμύρες). Η ασπίδα άμυνας μέχρις εσχάτων γνωστή από τα πάμπολλα παραδείγματα αυτοθυσίας της μάνας από τα ιστορικά γεγονότα-συμβάντα ισχύει στο ίδιο βαθμό και στα ζώα σε κάθε δύσκολη περίσταση στη φύση-δάσος-ζούγκλα. Όπως καταφαίνεται περιληπτικά από τα προεκτεθέντα η μητέρα πρέπει να λογίζεται ως ένα από τα πιο ιερά πρόσωπα στη ζωή μας. Της οφείλουμε ευγνωμοσύνη για το σύνολο των υπηρεσιών της που προσφέρει απλόχερα και ολόψυχα συνέχεια. Της αξίζει κάθε τιμή αντάξια του χρέους μας, ως δείγμα δε συμβολικό ένα τριαντάφυλλο για να απαλύνει τους πόνους της ψυχής της.
Πέτρος Πρ. Γούλιος
