Με αφορμή το 40ημερο μνημόσυνο του αείμνηστου πλέον Φίλιππου Χατζητύπη, θεωρώ υποχρέωση εκ μέρους του ΦΣΦΑ, να γίνει γνωστό γιατί ο κ. Φίλιππος ήταν ξεχωριστό μέλος και μία ακόμα σεβάσμια προσωπικότητα για τον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, ιδίως όταν, ακόμα και υποβασταζόμενος όπως τα τελευταία χρόνια, παρακολουθούσε εκδηλώσεις ή συνελεύσεις του Συλλόγου μας.
Έκανε και έδωσε πολλά στον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, που δεν μπορούν να απαριθμηθούν. Με το δικό του ξεχωριστό τρόπο. Αθόρυβα, παραγωγικά, αποτελεσματικά.
…
Για χρόνια γνωρίζαμε ότι η σημαία στην αυλή του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, ήταν του κ. Φίλιππου.
-«Πάρτε μια σημαία και βγάλτε αυτό το κουρέλι που κυματίζει».
Και όταν πάλιωνε, πάλι ο κ. Φίλιππος, έφερνε άλλη σημαία για τον ιστό και έπειτα άλλη, κι άλλη. Και ήταν ξεχωριστή αυτή η σημαία, για όλους. Δεν ήταν ειδική ή ξεχωριστή παραγγελία, ούτε παράξενη. Ήταν -είναι- όπως ένα αντίτυπο βιβλίου, από τα χιλιάδες που έχουν τυπωθεί, αλλά έχει την αφιέρωση και την υπογραφή του συγγραφέα. Τόσο βαρύ και, τόσο ξεχωριστό! Ίδιο με όλα τα άλλα, αλλά τελείως διαφορετικό.
Διότι αυτό το ασπρογάλανο πανί του κ. Φίλιππου, περιλάμβανε όλη του τη ζωή. Με αυτήν πορεύτηκε στα νιάτα του, για αυτήν ανέβηκε στο βουνό, αυτήν υπηρέτησε μέχρι τη σύνταξή του, αυτήν κράτησε, αυτή δώριζε.
Αυτό δε το «κουσούρι» του κ. Φίλιππου, το συνεχίζει άλλος σύγχρονος Αριστοτελικός.
…
Και το άλλο;
Σε αντίθεση με τις κακογραμμένες συνταγές των γιατρών που σώζουν ζωές αλλά ποτέ κανείς δεν τις θυμάται και ποτέ κανείς δεν τις θαυμάζει, ο κ. Φίλιππος, από όπου και εάν πέρασε, όποιο έγγραφο και εάν συμπλήρωσε -και συμπλήρωσε χιλιάδες- σε όποιο βιβλίο και εάν έγραψε, η γραφή του μένει αξέχαστη για τον αναγνώστη. Όχι μόνο για την καλλιγραφία, την προσοχή, την τελειότητα, την αρμονία και την τάξη τους, αλλά κυρίως για τον σκοπό που έγραφε με αυτόν τον τρόπο.
Ήθελε αυτό που θα αφήσει πίσω του, η δουλειά του, να είναι καλοδουλεμένη, πρόσφορη για τον επόμενο, οικεία για τον χρήστη, αποτελεσματική για τον ιστορικό. Πίστευε πως ό,τι αφήνουμε σ’ αυτή τη ζωή, πρέπει να είναι καλό, αν όχι τέλειο. Οι μουτζούρες, τα σβησίματα, οι διορθώσεις επί διορθώσεων, τα αστεράκια, τα βελάκια δεν ήταν του χαρακτήρα του. Σωστά από την αρχή, έως το τέλος. Κάθε γραμμή. Το Αρχείο Πρακτικών του Συλλόγου μας, την περίοδο που διετέλεσε Γραμματέας του, αποτελεί ένα κόσμημα.
Μήπως έτσι δεν ήταν και στη ζωή του;
Ενάρετος, ευγενής, δοτικός, φιλικός, πιστός, δωρητής, συνεπής, ευσυνείδητος, τυπικός και ουσιαστικός, ακέραιος και βολικός. Χατζητύπης!
Και επιπλέον, έφτιαξε άξια παιδιά και αυτά με τη σειρά τους σωστές οικογένειες. Το δε καταπίστευμα των παιδιών του προς τον Σύλλογο, αποτελεί την πιο σπουδαία και σημαντική παρακαταθήκη συνέχισης του έργου της 78χρονης ιστορίας του.
Αιωνία του η μνήμη.
Φλώρινα 08/08/2019
Ραπτόπουλος – Χατζηστεφάνου Κωνσταντίνος
Πρόεδρος Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου Φλώρινας
«Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ»
