ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΑΜΑΘΕΙΑ
Η υπερβολική τόλμη, αναίδεια (αδιαντροπιά) στη συμπεριφορά μερικών επιτήδειων ανθρώπων, εκπλήσσει κάθε καλόπιστο νουνεχή – λογικό ακροατή ή συνομιλητή σε διάλογο.
Η ευπρέπεια του λόγου περιλαμβάνει προτάσεις με λέξεις προσεγμένες που δεν θίγουν την αξιοπρέπεια κανενός μετέχοντα συζητητή στο διάλογο. Οι πολλές χειρονομίες, ο έντονος τόνος της φωνής ενός συνομιλητή μάλιστα τηλεοπτικού διαλόγου, κρίνουν πολύ περισσότερο το επίπεδο της μόρφωσης και ποιότητας του κάθε ομιλούντα. Τα επιχειρήματα με ήπιο τόνο της φωνής, προδιαθέτουν θετικά όλους που κρίνουν καλοπροαίρετα μια συζήτηση ενδιαφέρουσα κοινωνικού περιεχομένου και ζωηρού ενδιαφέροντος.
Θα αναφέρω μόνο μία λέξη χαρακτηριστική θρασύτητας σε τηλεοπτικό διάλογο προ ολίγων ημερών σε κρατικό κανάλι ενός συνομιλητή προς άλλον με τη φράση: Είσαι ανάγωγος, μάλιστα για δεύτερη φορά μετά από λίγο. Κατά τη γνώμη μου στόχο είχε η αναίτια εντελώς λεκτική επίθεση να μειώσει ευθέως το γόητρο της προσωπικότητας του συμμετέχοντα εκπροσώπου συγκεκριμένου πολιτικού κόμματος. Οι τηλεθεατές μαζικής ενημέρωσης κρίνουν αλάνθαστα τέτοιες συμπεριφορές που επιστρέφει – μπούμερανκ σε αυτόν που την ξεστόμισε την απρέπεια. Όσοι ακροατές – τηλεθεατές ολόκληρης της Ελλάδας διαθέτουν μόρφωση και κριτική σκέψη, απορρίπτουν τέτοιες μεθόδους κατασπίλωσης του άλλου που μοναδικό σκοπό έχουν να παρασύρουν απλούς ολιγογράμματους τηλεθεατές με τη ρετσινιά που εκσφενδονίζουν απρόκλητα εντελώς προπαγανδιστικά εκ των προτέρων σχεδιασμένων με επαγγελματισμό.
Στη συνέχεια του τηλεοπτικού διαλόγου, τρίτος που μετείχε συνολικά στο διάλογο, με συντονιστή δημοσιογράφο της συγκεκριμένης εκπομπής, πήρε το λόγο με την ιδιότητα Πανεπιστημιακού Δασκάλου Πολιτικής Επιστήμης και σε κάποια φάση της επιχειρηματολογίας του ανέβασε τον τόνο της φωνής του και απευθύνθηκε προσβλητικά, με οξύ ύφος των σκέψεών του χωρίς κανένα λόγο, προς τον ίδιο εκπρόσωπο του κόμματος που νωρίτερα δέχτηκε την πρώτη λεκτική επίθεση από τον άλλο πρώτον ομιλούντα.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη από τα προεκτεθέντα δύο ατοπήματα επιθέσεων, αβίαστα συμπεραίνεται ότι ο διάλογος σίγουρα ήταν εκ των προτέρων «κατασκευασμένος και στημένος», ασφυκτικά ελεγχόμενος στη ροή πληροφοριών ενημέρωσης, με τον τρόπο που αναπτύχθηκε ο διάλογος με διαφορετικές απόψεις, που αντί να προάγουν το λόγο τον κακοποιούν και τον διαστρεβλώνουν ποικιλότροπα.
Δεν διακατέχομαι από κομματικό φανατισμό κανενός πολιτικού κόμματος, υπερασπίζομαι όμως την αλήθεια που πρέπει να εκπορεύονται μέσα από το διάλογο τον γνήσιο και την κριτική σκέψη που υφαίνεται μέσα σε πλαίσια ελευθερίας του λόγου για να παραχθεί η σύνθεση των αντίθετων απόψεων.
Πέρα από τα παραδείγματα θράσους που προαναφέραμε, καθημερινά συναντούμε στον κοινωνικό μας περίγυρο συχνά περιστατικά θρασύτητας σε δοσοληψίες υπαίθριες ή συντροφιές – παρέες της πιάτσας. Σε αυτές τις περιπτώσεις το επίπεδο μόρφωσης είναι πολλές φορές χαμηλό και το λεξιλόγιο φτωχό, οπότε το θράσος και οι ψευτιές είναι συχνό και επαναλαμβανόμενο εργαλείο συμπεριφοράς. Λεπτότητα και επίπεδο συζήτησης δεν πρέπει να απαιτούμε από ολιγογράμματους στο μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι και από ολιγογράμματους δεν βρίσκουμε ολοκληρωμένους κοινωνικά, καθώς πρέπει ανθρώπους, που ζυγίζουν καλά τα λόγια τους και δεν χρησιμοποιούν ποτέ την θρασύτητα στη συμπεριφορά τους.
Το θράσος επομένως χρησιμοποιείται σε μεγάλο ποσοστό από ανθρώπους συνήθως επιφανειακούς και όχι βαθυστόχαστους στην καθημερινότητα συχνά ενώ λείπει – δεν χρησιμοποιείται από ολοκληρωμένους μορφωμένους ή και ολιγογράμματους που έχουν μεγάλη κοινωνική μόρφωση.
Τα σκόπιμα – στοχευμένα και μεθοδευμένα βέλη θρασύτητας εξακοντίζονται από κακοήθεις πολιτικούς για εντυπωσιασμό φθηνό, που παρασέρνει άτομα δίχως κριτικό πνεύμα, δηλαδή μόρια ανθρωπομάζας και ποτέ ολοκληρωμένα μορφωμένα άτομα.
ΠΕΤΡΟΣ ΠΡ. ΓΟΥΛΙΟΣ
