ΕΠΙ ΤΗΣ ΜΕΘΟΡΙΟΥ…
Του Γαβριήλ Θ. Λαμψίδη
Συμπαθέστατη ως ηθοποιός η Άννα Βαγενά. Αυτοδημιούργητη και τίμια με τον εαυτό της και τους άλλους. Έγινε γνωστή χωρίς να στραφούν οι προβολείς επάνω της. Από στόμα σε στόμα, την πήγε ψηλότερα, από τα συνηθισμένα ύψη της δημοσιότητας, ο ίδιος ο κόσμος. Μικρομεσαίοι και πιο κάτω, άνθρωποι του λαού, που αντιλήφθηκαν ότι η Άννα Βαγενά είναι ένας δικός τους άνθρωπος. Λίγο είναι αυτό; Η Άννα Βαγενά διαδέχτηκε για …δώδεκα ώρες, την επίσης ηθοποιό Πέπη Ζούνη, στην Α΄ Περιφέρεια Αθηνών. Ορκίστηκε στις 12.30 μετά το μεσημέρι της Κυριακής (12 Φεβρουαρίου 2012) και διαγράφηκε τα μεσάνυχτα, γιατί καταψήφισε τη δανειακή σύμβαση (2ο μνημόνιο).
Είναι αξιοσημείωτο (με την έννοια ότι έχει …αρνητικό ενδιαφέρον να καταγραφεί), ότι τη φρέσκια βουλευτή, χωρίς ίχνος ευθύνης επάνω της, τη διέγραψε ποιος νομίζετε; Ο γιος της Μάργκαρετ Τσαντ! Ο διαγραμμένος σχεδόν από όλους τους έλληνες, μια και καλή και για πάντα. Ο τύπος του πολιτικού, ο οποίος παραδέχτηκε αβίαστα ότι άκουσε όλου του κόσμου τις βρισιές, αλλά τις αντιπαρήλθε, τάχατες, γιατί είναι εντάξει! Που θέλει να πει ότι δεν τον ενοχλεί η συνείδησή του και δέχεται να θυσιαστεί ο ίδιος, αρκεί να χτυπούν εκείνον (που είναι, έτσι κι’ αλλιώς, πολιτικά νεκρός) και όχι τα αδέλφια του, Νίκο και Αντρίκο ή τη μάνα του που του έχει αδυναμία.
Η Άννα Βαγενά δεν έφυγε αθόρυβα. Έκαναν το λάθος οι πολιτικοί που …κατέλαβαν και κρατούν , με εικοσιτετράωρη αστυνομική περιφρούρηση, το κτίριο της Βουλής, να της παραχωρήσουν το βήμα και η Άννα Βαγενά, όχι ως ηθοποιός, αλλά ως βουλευτής, άστραψε και βρόντηξε, όπως δεν είχε συμβεί ποτέ άλλοτε και ήταν αυτός ο λόγος που για μερικά λεπτά της ώρας επέστρεψε στο σπίτι της η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Δειγματίζω από την ολιγόλεπτη ομιλία της Κυρίας Άννας Βαγενά:
« Ήθελα να πω στα παιδιά αυτά, που ήταν εδώ μέχρι πριν από λίγο ( κοιτάζει προς τα θεωρεία, απ’ όπου οι επισκέπτες μαθητές παρακολουθούν τις εργασίες της Βουλής ) , ότι το γεγονός ότι είμαι αυτή τη στιγμή εδώ, είναι ένα μήνυμα και μια ελπίδα για τα νέα παιδιά…
» Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λάρισα, σε μια οικογένεια όπου πέρασα φτωχά. Δύσκολα. Έφθασα εδώ, θέλω να σας πω, με τις δικές μου δυνάμεις. Έντιμα και καθαρά…
» Είναι μεγάλη τιμή για μένα και απευθύνομαι σε όλους τους νέους και σ’ αυτούς που μας ακούνε ίσως, να ξέρουν ότι υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει ελπίδα όταν είσαι έντιμος, καθαρός και δουλεύεις σκληρά…
» Βέβαια, όταν βλέπεις τη δουλειά αυτή, χρόνων δουλειά ( πάλι θα το πω : έντιμα ), να έρχεται μια στιγμή που φθάνεις να είσαι συνταξιούχος και δεν μπορείς να ζήσεις από αυτή τη σύνταξη, εδώ είναι η πικρή στιγμή…
» Παρακολουθώ αυτές τις μέρες τα δύο κόμματα να προσπαθούν να ρίξουν τις ευθύνες το ένα στο άλλο! Λες και αυτό είναι τώρα…
» Ξέρετε τι γίνεται; Είναι σαν να παίζεται ένα έργο εδώ μέσα, άσχετο με το έργο που παίζεται έξω: στην κοινωνία, στον κόσμο. Ένα έργο που είναι σαν να μην αφορά τα κόμματα!
( Μιλάω έτσι, γιατί είμαι φρέσκια και μπορώ ακόμα – ευτυχώς! – να μιλάω με τον τρόπο που θα μιλούσα στη γειτονιά μου και στο δρόμο )…
» Ξέρετε τι ζει ο κόσμος; Εδώ γίνεται ένα άλλο πράγμα. Ακούν οι πολίτες έκπληκτοι για εκατομμύρια… Να φεύγουν, να έρχονται, να πάνε σε λογαριασμούς! Που είναι αυτά τα εκατομμύρια, που φύγανε; Δεν έφυγαν, πάντως, από ανθρώπους που δούλεψαν καθαρά και σκληρά αυτά χρόνια και έφθασαν σε μια ηλικία 65 χρόνων και δεν μπορούν να ζήσουνε…
» Που είναι αυτά τα εκατομμύρια; Ας έρθουν λίγα από αυτά πίσω. Αυτό θέλει ο κόσμος αυτή τη στιγμή. Πέστε μας, έστω και ένα από αυτά τα ονόματα…
» Λοιπόν, εγώ έχω μια μικρή επιχείρηση ….θεατρική. Μικρή. Χρόνια τα καταφέρνω. Κανονικά, θα έπρεπε να χαίρομαι σήμερα που μπορώ να πληρώσω τους εργαζόμενους σε μένα με τόσο χαμηλό μισθό και μεροκάματο. Δε χαίρομαι όμως. Γιατί ξέρω – κι’ αυτό είναι η απλή οικονομία ( …εγώ δεν ξέρω πολλά οικονομικά, ξέρω όμως αυτό, την …απλή οικονομία), ότι ο κόσμος που έρχεται να με δει, το κοινό μου, το απλό κοινό, δεν θα έχει να πληρώσει το εισιτήριο! Λοιπόν, θα ωφεληθώ εγώ, ας πούμε, 200 ευρώ το μήνα, όταν δεν θα μπορεί κανείς να έρχεται να με βλέπει; Εγώ, νομίζω, ότι αυτή είναι η απλή οικονομία, τα απλά οικονομικά, που πρέπει να σκεφτούν όλοι…
» Λοιπόν, επειδή όλα αυτά στα οποία πολύ συνοπτικά αναφέρθηκα, έχουν σχέση με τα οικονομικά μέτρα, να ξέρετε, ότι αυτή η κατάσταση θα φέρει έκρηξη κοινωνική. Τη φέρνει ήδη. Και, προσέξτε, εγώ μπορεί να μην είμαι εδώ. Μπορεί να είναι και η τελευταία φορά – το πιθανότερο – που ανεβαίνω σ’ αυτό το βήμα, όμως όσοι έχετε λίγη ευαισθησία, προσέξτε! Γιατί, όταν θα γίνει αυτή η έκρηξη ( βέβαια, κάποιοι θα πάνε να κρυφτούνε πίσω από τα τείχη τα υψηλά των επαύλεων που έχουν χτίσει σε όλα τα προάστια και νομίζουν ότι εκεί πέρα θα είναι ασφαλείς ) δεν θα σας σώσει τίποτα!…
