-Σε ένα μικρό χωριό σε μια πλαγιά ενός λόφου ένας αγρότης φύτεψε δυο δέντρα, μια Αχλαδιά και μια Ακακία.
-Κάθε χρόνο κλάδευε την Αχλαδιά, η Ακακία παρακολουθούσε και όταν έφευγε ο αγρότης έλεγε στην Αχλαδιά: Ω!… πόσο λυπάμαι που σε βασανίζει, σε κλαδεύει – σε πριονίζει, θα πρέπει να πονάς και να υποφέρεις αρκετά και ας μην το δείχνεις.
-Έτσι πέρναγαν τα χρόνια και ήρθε η στιγμή που η Αχλαδιά έβγαλε καρπούς, μεγάλα ζουμερά αχλάδια, τα καλύτερα σε όλη την περιοχή!
-Μόλις έφυγε ο αγρότης η Αχλαδιά είπε τούτα τα λόγια στην Ακακία: Όσοι σε αγαπάν σε «πονάνε και σε παιδεύουν» με σκοπό να σε κάνουν καλύτερο, έτσι είναι οι άνθρωποι!.-
Κεντρική ιδέα: Τα λόγια της Αχλαδιάς στην Ακακία.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος – Εκδότης
