Εδώ και πολλούς μήνες συντηρείται η συζήτηση περί παραιτήσεως του αγαπητού σε όλους Μητροπολίτη μας κ.κ. Θεοκλήτου. Υποψίες και φήμες που ξεκίνησαν κατά περίεργο, αλλά όχι πρωτοφανή τρόπο, από το κλεινόν άστυ των Αθηνών, από παράξενες και περίεργες στοές κάποιων αυλικών της ιεραρχίας της εκκλησίας της Ελλάδας, συνοδευόμενες μάλιστα και απο δημοσιεύματα περί τριών ή τεσσάρων επικρατέστερων υποψηφίων για την διαδοχή του.
Οι φήμες αυτές διογκώθηκαν μάλιστα έπειτα και από την παραίτηση του μητροπολίτου Ανθίμου (της Θεσσαλονίκης), με την σχεδόν ταυτόχρονη παραίτηση ενός ακόμα ανήμπορου, κατά γενική ομολογία, μητροπολίτου, του Παραμυθίας Τίτου. Τίποτα παράξενο ή τυχαίο με αυτές τις δυό παραιτήσεις, Ήταν αναμενόμενες, μιας και η εικόνα και των δύο ιεραρχών είναι και η πλήρης αποτύπωση της υγείας των. Αναμενόμενες όμως είναι και οι εκλησιαστικές καραμπόλες που φέρνουν αυτές οι παραιτήσεις με πολύφερνη την θέση στην νύφη του Θερμαϊκού και λιγότερη αυτήν της Παραμυθίας…ίσως όμως δεν τους βγαίνουν οι υποσχετικές…
Μου προξενεί εντύπωση η μανία με την οποία στο μικρό διάστημα «παραιτησιολογίας» κάποιοι αυθόρμητα και εντελώς απροκάλυπτα έθεσαν επι τάπητος και το όνομα του μητροπολίτη μας κ.κ.Θεοκλήτου.
Παράδοξο, ηθικά ανάρμοστο και εκκλησιαστικά απαράδεκτο το παιχνίδι εις το όνομα της μητρόπολης που έπειτα από τον μητροπολίτη Βασίλειο (την ποίμαινε εξ αποστάσεως από την Αθήνα…), ήρθε στην κυριολεξία ως ανεμοστρόβιλος ο Άγιος επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης(τα δεκατρία χρόνια της κοιμήσεως θα τιμήσουμε σε λίγες ημέρες). Οργάνωσε, κατήχησε, χειροτόνησε δεκάδες ιερείς μα, το πρώτιστο και κυριότερο, άφησε «μαγιά καλή», με τον πύρινο λόγο του και τον άγιο βίο του, ζωντάνεψε μιά περιοχή έπειτα απο χρόνια δίσεκτα σκληρά και πονηρά.
Ένα απο τα τέκνα αυτής της «μαγιάς είναι και ο Πατέρας Θεόκλητος, δικό του παιδί, σπλάχνο από τα σπλάχνα της εκκλησιαστικής του πορείας. Ο Πατέρας μας Θεόκλητος δεν είναι απλά άξιος διάδοχος, με την πραότητα και την ηρεμία στο πρόσωπο και στις πράξεις του, με την Αγάπη έκδηλη στο πρόσωπό του, με πολλά καλά και μόνο καλά -και άς τον πληγώσαμε κάποιοι με τις συμπεριφορές μας (ως παιδιά του). Έχει πολλά παιδιά ακόμα αυτή η «μαγιά», απλά κάποιοι ενοχλούνται και δεν θέλουν –ίσως– άλλους με αυτήν την ουσία και το ήθος μέσα τους, κάποιοι ίσως θέλουν νεομοντερνιστές γκλαμουράτους….
Δεν γράφω ως πνευματικοπαίδι του μιας και έχω χάσει εδώ και καιρό αυτό το δικαίωμα. Μπορώ όμως να βροντοφωνάξω “κάτω τα χέρια απο τον επίσκοπό μας”. Δεν είναι μόνος του –ποτέ δεν ήταν. Έχω το δικαίωμα να γράψω ως παιδί που οφείλει να υπερασπιστεί τον πατέρα, όταν κάποιοι προσπαθούν να τον μειώσουν.
Και εάν κάποιοι θέλουν να παίξουν πάλι παιχνίδια με πολιτικές σκοπιμότητες με τις νέες εκκλησιαστικές «Πρέσπες», όπως αναφέρθηκε και αναδείχθηκε από τον έγκυρο και καταξιωμένο δημοσιογράφο και διευθυντή της εφημερίδας ΕΣΤΙΑ Μ. Κοττάκη (9-6-2023, «Πρέσπες» καί στήν Ἐκκλησία ἐν ὄψει!) πάλι θα φωνάξω ως γιός του:
Γράφω ως αγανακτισμένος γιός ενός πατέρα που δηλητηριάζονται τα γεράματά του απο ανθρώπους που τελικά δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο, που ενώ όφειλαν να τον προστατέψουν αφήνουν άλλους να τον εκθέτουν! Αυτούς που ούτε καν περιμένουν την Θεία Χάρη (εκκλησιαστικά) να δώσει λύση σε κάποιο θέμα αλλά, ως άλλοι λυκοποιμένες περιμένουν να γευτούν το νέκταρ του δικού τους θεού, αυτού της εξουσίας…
Είμαι σκληρός αλλά δεν γράφω άλλο. Θα επανέλθω. Ελπίζω ο Θεός να συνεχίσει να δίνει δύναμη υγεία και διαύγεια σε ένα σώμα που μπορεί μεν να γέρασε, αλλά η ψυχή το σθένος και το μυαλό συνεχίζουν να στέκουν .
Μία ευχή λοιπόν: Χριστέ βοήθει επισκόπω Θεοκλήτω.
«Θεοκλήτου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΕΤΗ!!!»
Πέτρος Γ. Γώγος
Υ.Γ.
Μέχρι την ώρα που συντάσσεται το κείμενο,πληροφορούμαι ότι υπογραφή σε παραίτηση δεν υπάρχει. Με λυπεί το γεγονός ότι δημοσιεύματα εξ Αθηνών ισχυρίζονται το αντίθετο…να υποψιαστώ ότι είναι ή κατευθυνόμενα, ή επιβεβαιώνονται οι φόβοι μου ότι κάποιοι πιέζουν – θέλουν διακαώς+ τούτη την παραίτηση. Είμαι πεπεισμένος ότι ο πατέρας Θεόκλητος θα πράξει όπως αυτός θα κρίνει…όταν το κρίνει ! Ο Θεός Πάντων ένεκεν!
