Ο ποδηλάτης του τελωνείου
–Ένας ποδηλάτης κάθε μέρα έπαιρνε το πρωινό τρένο με προορισμό την γειτονική χώρα και στην επιστροφή ερχόταν με ένα ποδήλατο, στο πίσω μέρος είχε πάντα ένα μικρό σακί με άμμο.
–Όλα αυτά τα χρόνια οι τελωνειακοί με μεγάλη επιμέλεια έψαχναν το σακί το άνοιγαν έβαζαν το χέρι μέσα στην άμμο την ανακάτευαν δεν έβρισκαν τίποτα και του έδιναν το ελεύθερο να περάσει, η ίδια δουλειά γινόταν κάθε φορά ομολογουμένως με επιμέλεια και όλους του τύπους.
Έτσι πέρασαν τα χρόνια και ο ποδηλάτης συνταξιοδοτήθηκε, μετά από λίγες μέρες βρέθηκε με τον τελώνη σε ένα καφέ της πόλης ο τελώνης δεν έχασε τη ευκαιρία να τον ρωτήσει: Πες μου σε παρακαλώ τι την χρειαζόσουν όλη αυτή την άμμο, χρόνια τώρα δεν βαρέθηκες να την κουβαλάς;
–Ο ποδηλάτης αποκρίθηκε: Τώρα που βγήκα στην σύνταξη θα σου πω, την άμμο δεν την χρειαζόμουν ποδήλατα αφορολόγητα περνούσα… απλά εσείς δίνατε σημασία στην άμμο και όχι στο ποδήλατο.
Ο τελώνης έκπληκτος απάντησε: Έχεις δίκαιο, τις περισσότερες φορές «χανόμαστε» στο γράμμα του τύπου και μας διαφεύγει η ουσία.–
Σημ: Η παραβολή είναι βασισμένη σε ανέκδοτο της δεκαετίας του 70, δεν έχει καμία ομοιότητα με πρόσωπα ή γεγονότα.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος
Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος
TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
