ΝΟΥΝ ΗΓΕΜΟΝΑ ΠΟΙΟΥ
ΣΟΛΩΝ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ
Φρόντιζε να κυριαρχεί ο νους, γνωμικό του μεγάλου νομοθέτη, φιλοσόφου και ποιητή της αρχαιότητας, ενός από τους επτά σοφούς.
Η μεγάλη προσφορά της νομοθεσίας του μείωσε τις κοινωνικές εντάσεις και οικονομικές αντιθέσεις πλουσίων – φτωχών και επέφερε κοινωνική γαλήνη – ηρεμία στα χρόνια του 5ου Π.Χ. χρυσού αιώνα του Περικλή.
Όπως στην κοινωνία η μετριοπαθής πολιτική συνενώνει τους πολίτες δίχως ακρότητες στη διακυβέρνηση, το ίδιο και σε ατομικό – προσωπικό επίπεδο η συμπεριφορά η λογική και ρεαλιστική – προσγειωμένη είναι πλατιά αποδεκτή από τους περισσότερους συμπολίτες μας.
Η λογική σκέψη μετράει – ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά σε οποιοδήποτε πρόβλημα – υπόθεση που χρειάζεται λύση, ακολουθεί – υιοθετεί στο τέλος μετά από μεγάλη περίσκεψη τη μέση οδό την ασφαλέστερη κατά τον κορυφαίο φιλόσοφο Αριστοτέλη.
Όσοι αιρετοί – εκλεγμένοι άρχοντες συμπολίτες μας κατέχουν δημόσια αξιώματα, αντιμετωπίζουν σε καθημερινή βάση ακρότητες ή αντιθέσεις που πρέπει να «συρράψουν» κυριολεκτικά για να μπορούν να προχωρήσουν στο δύσκολο πραγματικά έργο του άρχειν – εξουσίας είτε τοπικής είτε κεντρικής διακυβέρνησης μέσω της βουλής με νομοθετήματα κατά πλειονοψηφία. Οι αντιπαραθέσεις και τα αδιέξοδα στην καθημερινή πρακτική μοναδικό γνώμονα επίλυσης έχουν τη μέγιστη δυνατή ενότητα και όχι το διχασμό που δυναμιτίζει τα κοινωνικά δρώμενα.
Πορεύονται αταλάντευτοι με στόχο το γενικότερο συμφέρον της πολιτείας από το οποίο εκπορεύεται και το ατομικό καλό και όχι το αντίστροφο. Στην καθημερινή ζωή ο καθένας μας είναι αντιμέτωπος όχι λίγες φορές σε συναλλαγές – πάρε δώσε ή συζητήσεις με άλλους και βλέπει ή δέχεται μωσαϊκό γνωμών – αντιλήψεων που πρέπει να πάρει θέση εκφράζοντας την προσωπική του άποψη.
Η πλοκή – ύφανση διαφορετικών ή αντίθετων γνωμών στο διάλογο πολλών συνομιλητών δεν πρέπει να μας φοβίζει, αλλά να μας χαροποιεί, γιατί μόνο τότε η γνώμη του καθενός έχει αξία, όταν κρίνεται από όλους που μετέχουν στη συζήτηση. Ο διάλογος μαζί και η κριτική σκέψη «φωτογραφίζει» πρώτα την κατάθεση χωριστά κάθε ομιλούντα και στο τέλος μετά από αντιθέσεις γνωμών γίνεται η σύνθεση, ως συνισταμένη δύναμη ισχυρότερη όλων των άλλων γνωμών καθεμιάς χωριστά.
Τελικά ο διάλογος είτε ιδιωτικός είτε δημόσιος τηλεοπτικός ωφελεί πολλαπλά όλους, διότι εκφράζει όλες τις απόψεις ελεύθερα και καταλήγει – διαμορφώνει μία συνολική θεώρηση απόψεων ως κοινή γνώμη καθιερωμένη – κατεστημένη άποψη.
Για να είναι κάποιος λογικός στη ζωή του δεν χρειάζεται να είναι εξαιρετικά ευφυής – ιδιοφυΐα. Αρκεί να διαθέτει κοινό νου – λογική και ας μην έχει οπωσδήποτε περγαμηνές – πτυχία ο ανωτάτων σχολών. Απαραίτητο είναι να έχει πείρα και τριβή στην κοινωνία που μεταφράζεται σε καλή αποδοχή από τον κοινωνικό περίγυρο όπου δραστηριοποιείται σε βάθος χρόνου και έχει δοκιμασθεί από πολλούς η συμπεριφορά, η στάση και οι αντιλήψεις του. σε καμία περίπτωση δεν βλάπτουν τα πτυχία, αλλά ωφελούν πολλαπλά όταν συνυπάρχουν με την πείρα και την τριβή ακόμη περισσότερο. Πράξη και θεωρία – γράμματα να είναι προσδεμένα μαζί για να έχουν μεγάλη αξία στα μάτια των άλλων.
«Η πολυμάθεια δεν διδάσκει νοημοσύνη» έλεγαν οι αρχαίοι.
Υπάρχουν άνθρωποι ζυμωμένοι στην κοινωνία ανάμεσά μας χωρίς αξιώματα ή τίτλους σπουδών λογικά από τη φύση του χαρακτήρα τους λάμπουν με τη λογική τους σε καθετί που συμβαίνει γύρω τους. Οι μυαλωμένοι νοικοκυραίοι αδιάφορο είναι αν οργώνουν τη γη ή σκάβουν τα αμπέλια ή είναι εργατοτεχνίτες, πείθουν αβίαστα πολλές φορές όλους μας για τη λογικότητα που τους χαρακτηρίζει.
Κλείνοντας το σημερινό μας δημοσίευμα θα υπενθυμίσω στους αναγνώστες μας ένα γνωμικό του φιλοσόφου Μενάνδρου για προβληματισμό τους: Ουδέν η μάθησις αν μη νους παρή, τίποτε δεν αξίζει η μάθηση εάν δεν διδάσκει νοημοσύνη
Πέτρος Πρ. Γούλιος
