Η πατρίδα (της αμφισβήτησης)
-Ένα πρωινό μπήκε χαρούμενος ο πατέρας στο σπίτι, στάθηκε στο μεγάλο σαλόνι και άνοιξε ένα φάκελο, φώναξε τον πρωτότοκο γιο και του είπε: Ήρθε η ώρα να με κάνεις περήφανο παιδί μου, θα πάς στρατιώτης θα με κάνεις ευτυχισμένο με τις πράξεις και τα έργα σου.
-Ο γιός απάντησε αδιάφορα: Σιγά μην αλλάξω εγώ τον κόσμο.
-Ο πατέρας ενοχλημένος του είπε: Η πατρίδα σε καλεί, πρέπει να την υπηρετήσεις με σεβασμό και αγάπη όπως κάναμε όλοι εμείς όλα αυτά τα χρόνια.
-Ο νέος χωρίς φόβο αλλά με σεβασμό είπε: Ποια πατρίδα να υπηρετήσω πατέρα… την πατρίδα που πούλησε τις τηλεπικοινωνίες και τα αεροδρόμια στους Γερμανούς, τον σιδηρόδρομο στους Ιταλούς, τα λιμάνια στους Κινέζους, πες μου αν έμεινε κάτι σε αυτή την χώρα που εσύ λες πατρίδα. Από μικρό με μεγάλωσες με την ιδέα «ότι φωτίζει ο ήλιος ανήκει στην χώρα μου» πίστεψα ότι η πατρίδα μου είναι ελεύθερη και μεγαλουργεί, μεγαλώνοντας είδα ότι είναι ζεμένη σε ένα ζυγό που τον τραβά ασταμάτητα για τα συμφέροντα λίγων ανθρώπων. Όχι πατέρα δεν επιθυμώ να την υπηρετήσω, αλλά θα το κάνω επειδή μου το ζητάς εσύ και όχι η πατρίδα.-
Κεντρική ιδέα: Η γνώση είναι μητέρα της αμφισβήτησης με ανατρεπτικά συμπεράσματα κάποιες φορές.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος – Εκδότης
