Η εποχή των Προέδρων
Πριν τον «Καποδίστρια» την εποχή των Προέδρων κάπου στον Θεσσαλικό κάμπο σε ένα μεγάλο χωριό ένας υποψήφιος στηριζόμενος στον λαό κατάφερε να πάρει το προεδρικό αξίωμα.
Στα χρόνια που πέρασαν κυριεύτηκε από απερίγραπτη αλαζονεία, θεωρούσε τον εαυτό του πρώτο των όλων και διέδιδε ότι είναι ασύγκριτος.
(Γράφει ο Σπύρος Α. Ηλιάδης)
Φρόντιζε οι παρέες του να είναι γόνοι πλουσίων οικογενειών από μεγάλα τζάκια, έτσι πέρασαν τα χρόνια και ξανάρθαν οι εκλογές, με περίσσια αλαζονεία κατέβηκε και πάλι στον πολιτικό στίβο και μάλιστα πριν ανοίξει η κάλπη διέδιδε ότι είναι σίγουρα ο μεγάλος νικητής.
Η κάλπη άνοιξε και ο υποψήφιος δεν ήταν πουθενά μετρημένοι λίγοι ελάχιστοι σταυροί που έφεραν το όνομα του, με κατεβασμένο το κεφάλι πήρε το κατηφόρι του χωριού και όλοι την νύχτα περιπλανιόταν άσκοπα δεν μπορούσε να χωνέψει την ήττα του.
Λίγο πριν το ξημέρωμα συνάντησε τον συνυποψήφιο του, κάθισε μαζί του και του είπε τον πόνο του, ο συνυποψήφιος τον κοίταξε με συμπόνια και είπε: Ξέχασες τον λαό, ξέχασες πολύ γρήγορα αυτούς που σου δώσανε δύναμη, αυτοί όμως δεν ξέχασαν… καρτερούσαν την ώρα που θα σε τιμωρήσουν έτσι είναι η πολιτική ο λαός σε ανεβάζει ο λαός σε κατεβάζει!.-
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος – Εκδότης
