Η καθιέρωση ημέρας γιορτής της μητέρας δεν μπορεί να νοηθεί στα στενά πλαίσια μόνο της εμπορικής σκοπιμότητας για κατανάλωση λουλουδιών και δώρων. Η ύπαρξη και η παρουσία της για όλους μας και τον καθένα χωριστά, υπερβαίνει σίγουρα κάθε «φθηνό» συμφέρον οικονομικό και τείνει έτσι να «λατρεύεται» ως το πιο αγαπητό και το πιο ιερό πρόσωπο στη ζωή μας.
Η αληθινή αγάπη έχει κυριολεκτικά σημασία και απόλυτη αξία μόνο στο πρόσωπο της μάνας μας. Την αγαπούμε περισσότερο όλοι μας όσο ζει και τη νοσταλγούμε περίλυποι όταν τη χάσουμε. Είναι το φως και ο δείκτης πορείας της ζωής μας. Η μοναδική της αγάπη, ολότελα αληθινή, θυσιάζεται για χάρη των παιδιών της. Οι μεγάλοι κόποι της για να μας φέρει στον κόσμο και να μας μεγαλώσει, ως σπλάχνο από τα σπλάχνα της, είναι η κύρια αιτία της αμέτρητη αγάπης της. Τα λόγια της είναι θησαυρός για την ανατροφή των παιδιών της. Της αξίζει κάθε ανταπόδοση για όσα προσφέρει ασταμάτητα σε όλη τη διαδρομή της ζωής της και ποτέ δεν πρέπει να τη στεναχωρούμε. Τα παιδιά που χάνουν νωρίς τη μητέρα τους, χάνουν μαζί και «τον κόσμο» ολόκληρο για την υπόλοιπη ζωή τους.
Η ψυχή μας είναι στεγνή όταν εκλείψει η αγάπη της μάνας από αιτία θανάτου, διαζυγίου, βαριάς ασθένειας. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει από ένστικτο και στα ζώα που εκδηλώνεται ασφαλή προστασία κάθε «μάνα» στα μικρά της με όλες της τις δυνάμεις, όταν κινδυνεύει η ζωή τους και υποφέρει όταν τα χάσει. Σε όλες τις εποχές και σε όλες τις περιοχές του κόσμου, ποιητές και συγγραφείς έχουν υμνήσει με όλη τους τη δύναμη το πρόσωπο της μάνας. Το καλύτερο δώρο στη μάνα είναι η καλή συμπεριφορά μας στην πράξη, καθημερινά στη ζωή, και συμβολικά η προσφορά ενός αρωματικού τριαντάφυλλου, αντάξιου της αληθινής κα ποτέ ψεύτικης αγάπης της.
Πέτρος Πρ. Γούλιος
