Εργαλείο στα χέρια των δωσίλογων οι εκλογές,
με την προστασία της χούντας των Βρυξελλών
Ζούμε σε καθεστώς πρωτοφανούς ανωμαλίας!
Του Γαβριήλ Θ. Λαμψίδη
[email protected]
Αν δεν αποφασίσουμε να αποδείξουμε ότι είμαστε νοικοκυραίοι στον τόπο μας, η ξένη κατοχή θα επεκταθεί και θα διαβρώσει ακόμα και εκείνους τους θεσμούς, τους οποίους μάθαμε να θεωρούμε ως εθνικούς και άρα απόρθητους. Από αυτή την υποχρέωση δεν εξαιρείται κανείς. Όλους μας πρέπει να απασχολεί αυτή η έγνοια ως πρωτεύον και κατεπείγον ζήτημα. Είναι προσβολή που μας εξευτελίζει ως ανθρώπινες υποστάσεις, να κάνουν ακόμα κουμάντο στον τόπο μας οι άχρηστοι πολιτικοί που μας χαντάκωσαν και προ του σίγουρου ενδεχομένου να πληρώσουν για τα εγκλήματά τους, όπως οι άγραφοι νόμοι του Ελληνικού Έθνους επιβάλλουν, μετέβαλαν τη χώρα μας σε προτεκτοράτο και όλους εμάς σε υπηκόους της χούντας των Βρυξελλών και προϊόντος του χρόνου σε υποτελείς του Γ΄ Ράιχ.
Η αδυναμία μας να επηρεάσουμε τις εξελίξεις, δυστυχώς για μας, δεν αφήνει την κατάσταση στάσιμη, αλλά τη χειροτερεύει. Οι δωσίλογοι, που υπέγραψαν, παρ’ ότι αυθαίρετοι και παράνομοι, τα Μνημόνια υποταγής της χώρας μας στον γερμανικό άξονα, άγονται και φέρονται από τους νεοταξικούς της δομημένης σιωνιστικά «Ευρωπαϊκής Ένωσης», διότι φοβούνται τη λαϊκή οργή και είναι καλά πληροφορημένοι ότι θα ξεσπάσει και θα είναι σαρωτική. Στην πραγματικότητα, παρ’ ότι τους εξουσιάζει ο φόβος, πολύ θα το ήθελαν να τους λυτρώσουμε από το μαρτύριό τους με την αποτελεσματική παρέμβασή μας. Πιο πιστά αποδίδει αυτή την πραγματικότητα ένα σκίτσο του Πέτρου Ζερβού, που δημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία», πριν από πολλούς μήνες και στο οποίο την εικόνα ενός υπουργού την ώρα που δέρνει άγρια ένα πολίτη συμπληρώνει ο εξής διάλογος: Υπουργός: «Μαλάκα κωλοέλληνα, σου ξεπουλάμε τη χώρα, σου διαλύουμε την Παιδεία, σου κλέβουμε το πορτοφόλι, σε πηδάμε και ’συ δεν βγάζεις κιχ;» Πολίτης: «Μη βαράς κύριε υπουργέ, τι φταίω εγώ;» Υπουργός: «Εσύ φταις! Αν αντιδρούσες λιγάκι, θα διορθωνόμασταν κι’ εμείς!»…
Η κατοχική κατάσταση αντλεί και άλλα, μέχρι των εκλογών, χρονικά περιθώρια, τα οποία αξιοποιεί, με κύρια επιδίωξη να ξεγελάσει τον κόσμο και, ταυτόχρονα, να περιορίσει την απήχηση των αντιμνημονιακών συσπειρώσεων. Ζούμε σε καθεστώς πρωτοφανούς ανωμαλίας. Το ΠΑΣΟΚ, του οποίου η απήχηση έχει αποδεδειγμένα περιοριστεί σε ποσοστά μικρού κόμματος, συνεχίζει να κυβερνά με περίπου 40 υπουργούς! Επίσης, επιχειρεί με μαλαγανιές να εξασφαλίσει κρατική επιχορήγηση με βάση τα ποσοστά της περιόδου των μεγάλων ψεμάτων («λεφτά υπάρχουν» – «η Ελλάδα δεν χρειάζεται δάνεια» κλπ.), ενώ προσπάθησε να διαγράψει κομματικά χρέη πολλών δεκάδων εκατομμυρίων, με τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο και πιάστηκε στα πράσα. Την ίδια ώρα, η Ν.Δ. νομίζει ότι κατορθώνει να εξαπατά τον κόσμο, με καταγέλαστες μεθοδεύσεις, όπως για παράδειγμα είναι η συμμετοχή και η …μη συμμετοχή της στο έτσι κι’ αλλιώς μη νομιμοποιημένο κυβερνητικό σχήμα υπό τον δοτό και επιβεβλημένο από τους αδίστακτους τοκογλύφους δανειστές μας, Λουκά Παπαδήμο και ταυτόχρονα ασκεί, υποτίθεται, το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης …ελέγχοντας τον εαυτό της!!!
Όλα αυτά μπορούν και συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας, διότι συνιστούν αυτό που ονομάζουμε «κατάσταση σοκ», η οποία έχει παραλύσει τον λαό μας και απειλεί το Έθνος των Ελλήνων με αφανισμό. Παίζονται πολλά παιχνίδια και λειτουργούν διαβρωτικά μηχανισμοί εξαγοράς συνειδήσεων, σε καθεστώς μονοδιάστατης ανάλυσης του νοήματος της ύπαρξής μας. Η καπιταλιστική αγωγή όλων μας είναι η αιτία που βλέπουμε και αναλύουμε τα πάντα με μόνο κριτήριο του πως θα επιζήσουμε, σκέψη και πανικός που βολεύει αλλά και αυξάνει την επιρροή των κατοχικών εξουσιαστών μας. Βέβαια, είναι ενθαρρυντικό ότι ικανός αριθμός Ελλήνων και πολύ μεγαλύτερος αριθμός νέων ανθρώπων, έμεινε ανεπηρέαστος και αντιδρά με όλες τις δυνάμεις του, επιδιώκοντας με τα μέσα που διαθέτει να «λυτρώσει» από τις επιπτώσεις της «κατάστασης σοκ» τα θύματα των αδίστακτων πολιτικών. Προς την κατεύθυνση αυτή πρέπει να εντείνουμε όλοι οι δυνάμενοι τις προσπάθειές μας.
Αλλά και η Εκκλησία οφείλει να χωρίσει τα τσανάκια της από το ένοχο καθεστώς που στάζει, κυριολεκτικά, ευθύνη. Πώς να εξηγήσει κανείς τη στάση της Εκκλησίας, που παραμένει με τη θέλησή της / επιλογή της Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, σχέση που την καθιστά υποτελή στο διεφθαρμένο κράτος; Τι δουλειά ή τη σχέση έχει η Εκκλησία με τους αυθαίρετους πολιτικούς, οι οποίοι σύμφωνα με τους διαπρεπέστατους Έλληνες συνταγματολόγους, έχουν παραβιάσει το Σύνταγμα και έχουν δεσμεύσει τη χώρα μας έναντι των δανειστών μας με βάση το αγγλικό δίκαιο και ότι σημαίνει αυτό; Δεν ξέρει η Εκκλησία ότι οι ανίκανοι και άχρηστοι πολιτικοί, που έχουν λεηλατήσει την εθνική περιουσία και έχουν κάνει ρεζίλι τη χώρα μας διεθνώς, έχουν μεταβληθεί σε δωσίλογους και πληρώνονται από τη χούντα των Βρυξελλών για να βασανίζουν έως θανάτου τους Έλληνες;
Γιατί τρέμει η Εκκλησία μήπως οι αυθαίρετοι διακόψουν τη μισθοδοσία των δεσποτάδων και του κλήρου; Η μόνη απάντηση είναι ότι έχουν κακομάθει. Διότι η ζωντανή παράδοση της Εκκλησίας αποδεικνύει ότι ποτέ ο πιστός λαός δεν άφησε την Εκκλησία να χρεοκοπήσει. Η Παράδοση αποδεικνύει επίσης ότι ο πιο μεγάλος, ο ατέλειωτος πλούτος, κατά μυστήριο τρόπο, είναι στα χέρια του λαού του Θεού. Αυτός είναι ο πιο γαλαντόμος χορηγός. Αυτός, με τον οβολό του και τις γενναίες χορηγίες και δωρεές του, χτίζει τις πανέμορφες ορθόδοξες εκκλησίες, τα ορφανοτροφεία, τα δεσποτικά μέγαρα, τα εργαστήρια, τις μονές και στεγάζει τις χριστιανικές αδελφότητες, ώστε να μπορούν να επιτελούν το θεάρεστο έργο τους. Από την μετά Χριστού εποχή έως τις μέρες μας αυτός, ο λαός του Θεού, είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής! Και όμως η Εκκλησία τρέμει μήπως ο …μπατιρημένος Καίσαρας διακόψει τη μισθοδοσία του κλήρου, λες και δεν θυμάται ότι ο λαός, με το υστέρημα ή το περίσσευμά του, εγγυάται για όλα!
Δεν επιτρέπεται δεσποτάδες και κλήρος να δείχνουν τόση ολιγοπιστία. Μήπως – θα τολμήσω να ρωτήσω, με το δικαίωμα που δίνει η στάση τους – αμφιβάλλουν και για το θαύμα των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων και για το περίσσευμα των δώδεκα κοφίνων; Αν, όχι, οφείλουν να το αποδείξουν γυρίζοντας την πλάτη στον διεφθαρμένο Καίσαρα. Ο χορηγός όλων των αγαθών, ο Παντοδύναμος, ο Ελεήμων, ο Πανάγαθος, το ξέρουν, ότι μεριμνά και θα συνεχίσει να μεριμνά για τις ανάγκες της Εκκλησίας του. Αμφιβάλλουν μόνον εκείνοι οι οποίοι συνεχίζουν να υπηρετούν δουλικά τον Καίσαρα και όχι τον Θεό, αφού – όπως και οι πλέον ολιγογράμματοι γνωρίζουν – δεν δύναται κανείς μας να υπηρετεί ταυτόχρονα δύο κυρίους και είναι υποχρεωμένος να κάνει την εκλογή του μεταξύ Θεού και Μαμωνά.
Όταν το κατοχικό καθεστώς προετοιμάζεται από χρόνια πριν και χαλκεύει δεσμά για τον λαό του Θεού στις μασονικές στοές, στις κλειστές λέσχες, στο Διευθυντήριο της Νέας Τάξης των Βρυξελλών», η Εκκλησία τι κάνει ή πώς αντιδρά; Πώς ανέχεται να τελεί υπό την κηδεμονία των οργάνων του Καίσαρα, χθες της μπιλντεμπεργκίνας Διαμαντοπούλου και σήμερα του μέλους του ΕΛΙΑΜΕΠ (αναλυτικά στοιχεία στο blog hellenicrevenge.blogspot.com) Μπαμπινιώτη; Αυτό που ζητάμε από την Εκκλησία έχει την προϊστορία του και βρίσκεται φυλαγμένο στο θησαυροφυλάκιο της καρδιάς κάθε αληθινού Χριστιανού: Ελευθέρα και ζώσα Εκκλησία.
