Ἐν Φλωρίνῃ τῇ 31ῃ Αὐγούστου 2020
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 123η
Ἐπὶ τῇ ἐνάρξει τοῦ νέου σχολικοῦ ἔτους 2020-2021
Πρὸς
τοὺς Μαθητές, τὶς Μαθήτριες
καὶ τοὺς Ἐκπαιδευτικοὺς τῶν Σχολείων
τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφερείας μας.
Ἀγαπητά μας παιδιά. Ἀγαπητοί μας Ἐκπαιδευτικοί.
Πέρασαν δύο ἑβδομάδες ἀφότου γιορτάσαμε τὸν μέγα δάσκαλο τῶν σκλαβωμένων προγόνων μας Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό. Πατροκοσμᾶ τὸν προσφωνοῦσε ὁ ἁπλὸς λαός μας καὶ γλύκαινε ἡ καρδιά του μέσα στοὺς πολλοὺς πόνους ποὺ ζοῦσε. Τὸν ὀνόμαζαν καὶ Ἅγιο τῶν Σκλάβων. Τὸ ὄνομά του, ὁ λόγος του καὶ τὸ πρόσωπό του εἶχαν εὐεργετικὴ ἐπίδρασι στὸ δυναστεμένο Γένος μας.
Πρῶτα σπούδασε ὁ ἴδιος τὰ Ἑλληνικὰ γράμματα κι ἔμαθε πολλὰ κοντὰ σὲ μεγάλους δασκάλους καὶ στὶς βιβλιοθῆκες τοῦ ἁγίου Ὄρους. Κι ὕστερα βγῆκε καὶ κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο μὲ ἁπλὲς διδαχὲς καὶ μὲ ἁπλῆ γλῶσσα. Ἦταν σοφὸς καὶ μίλησε ἁπλᾶ.
Στὴ διδαχή του εἶχε δυό μεγάλες ἀγάπες. Ἡ πρώτη ἀγάπη του ἦταν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Σταυρὸς καὶ ἡ Ἀνάστασί του. Αὐτὸν κήρυξε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολι μόλις ἔλαβε τὴν ἄδεια ἀπὸ τὸν Πατριάρχη νὰ κηρύττη κι ὕστερα ὄργωσε τὴν Θράκη, τὴν Μακεδονία, τὴν Θεσσαλία, τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου καὶ τοῦ Ἰονίου Πελάγους. Τέλος ἔφθασε μέχρι τὴν Βόρειο Ἤπειρο, ὅπου καὶ σφράγισε τὴν ἀποστολή του μὲ τὸ μαρτύριο. Κήρυττε τὴν μετάνοια στὸν λαό. Μάλιστα μὲ τὸ κήρυγμά του μετενόησαν ἀκόμη καὶ ληστὲς καὶ λήσταρχοι. Ἕνας ἄνθρωπος φωτισμένος ἔγινε κυματοθραύστης. Πάνω του σταμάτησαν καὶ διαλύθηκαν τὰ κύματα τοῦ ἐξισλαμισμοῦ τῶν κατατρεγμένων προγόνων
μας. Ἔτσι ἀνέκαμψε ἡ ἐξώμοσι καὶ παρέμειναν οἱ κυνηγημένοι χριστιανοὶ στὴν ἀληθινὴ πίστι τῶν πατέρων τους.
Ἡ δεύτερη ἀγάπη του ἦταν ἡ Ἑλλάδα μας, τὸ Ἑλληνικὸ Γένος. Μὲ πόσον πόνο πρῶτα διδάχθηκε καὶ ὕστερα κήρυττε γιὰ τὴν Ἑλλάδα! Κήρυττε καὶ προφήτεψε γιὰ τὸ ποθούμενο. Αὐτὸ ἦταν ἡ ἐλευθερία καὶ ἡ ἀναγέννησι τῆς πατρίδος μας. Μιλοῦσε γιὰ τὴν ἀρχαία δόξα της, γιὰ τὰ γράμματα καὶ ὅ,τι ὄμορφο εἶχε ἡ πατρίδα μας στὴν ἀρχαιότητα καὶ στὸ Βυζάντιο καὶ τὸ ἔχασε μὲ τὴν βαρβαρότητα τοῦ ἄπιστου δυνάστη. Μέσα σαὐτὴν τὴν ἀγάπη του ἦταν καὶ τὰ Σχολεῖα ποὺ ἔχτιζε. Χωρὶς νὰ ἔχη χρήματα, ἄσπρα καὶ «σακκούλα», ὅπως ἔλεγε. Κι ὅμως ἔχτισε μὲ τὸν λόγο του περὶ τὰ διακόσια Σχολεῖα γιὰ τὰ κοινὰ γράμματα καὶ δέκα ἀνώτερα. Μαζὶ μὲ τὶς ἀλήθειες τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, κήρυττε καὶ τὴν ἀξεπέραστη Ἑλληνικὴ γλῶσσα. Προέτρεπε τοὺς γονεῖς νὰ μαθαίνουν τὰ παιδιά τους γράμματα Ἑλληνικά, γιὰ νὰ διαβάζουν τὴν ἱστορία καὶ τὸ Εὐαγγέλιο. Ὅσες οἰκογένειες μιλοῦσαν ἄλλες φτωχόγλωσσες, τοὺς ἔβαζε πνευματικὸ κανόνα νὰ μιλοῦν μόνο Ἑλληνικά. Ἡ ζωή, ἡ δράσι καὶ τὸ κήρυγμα τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ εἶναι τεράστιο θέμα καὶ προτρέπω ὅλους σας νὰ τὰ μελετήσετε. Ἔλεγε γιὰ τὴν ὠφέλεια τοῦ Σχολείου, «Δὲν βλέπετε ὅτι ἀγρίωσε τὸ Γένος μας ἀπὸ τὴν ἀμάθειαν καὶ ἐγίναμεν ὡσὰν θηρία; (Β’ διδαχὴ)». «Χωρὶς τὸ Σχολεῖον περιπατοῦμεν εἰς τὸ σκότος, (Α’ διδαχὴ)».
Ἀγαπητά μου παιδιά. Ἀγαπητοί μου Διδάσκαλοι.
Σήμερα, στὴν πρώτη μέρα τοῦ περίεργου φετινοῦ σχολικοῦ ἔτους σας, ποὺ ξεκίνησε ἀπὸ πέρυσι, λέγω σὲ ὅλους Σας μόνο ἕνα λόγο τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ καὶ νὰ τὸν κρατήσετε. Ἔλεγε στοὺς ὑπόδουλους τότε προγόνους μας, «ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΣ σᾶς χρειάζονται. Αὐτὰ τὰ δύο, ὅλος ὁ κόσμος νὰ πέσῃ, δὲν ἠμπορεῖ νὰ σᾶς τὰ πάρη, ἐκτὸς καὶ τὰ δώσετε μὲ τὸ θέλημά σας (Δ’ διδαχὴ)»!
Δυστυχῶς βλέπουμε στὸν περίεργο καιρὸ ποὺ διανύουμε αὐτὴν τὴν ὁλόμαυρη προσπάθεια. Εἶπε ὁ ποιητής μας μιὰ μεγάλη ἀλήθεια, «ἦρθαν ντυμένοι, «σὰν φίλοι», ἀμέτρητες φορὲς οἱ ἐχθροί μας». Αὐτὸ γίνεται μὲ πρόγραμμα ἐπὶ 200 χρόνια, γιὰ νὰ μὴν ποῦμε ἀπὸ τὸ 1204. Ἀλλότριες δυνάμεις, ποὺ ἄλλοι τὶς ὀνομάζουν σκοτεινές, ἐπιχειροῦν τὴν ἀποδόμησι, τὸ γκρέμισμα αὐτῶν τῶν δύο πολύτιμων στοιχείων τῆς ὑπάρξεώς μας. Τῆς πίστης μας στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὴν αἰχμαλωσία τῆς Ψυχῆς μας.
Αὐτὰ τὰ δύο κήρυξε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς στὸ σκλαβωμένο Γένος μας κι ἔλεγε νὰ μὴν τὰ παραδώσουμε. Νὰ μὴν ἀλλοιωθοῦν. Νὰ μὴν ἐπιτρέψουμε χέρια ἄνομα νὰ τὰ συλήσουν. Μὲ αὐτὴν τὴν διδασκαλία ὠφέλησε τοὺς ἀγριεμένους προγόνους μας καὶ ἐλευθερώθηκαν ἀπὸ τὸν βάρβαρο δυνάστη.
Ἀγαπητά μου παιδιά.
Γεμίστε τὴν ψυχή σας μὲ τὸ φῶς τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ μας καὶ μὲ τὴν σοφία τῶν ἄξιων προγόνων μας. Ἔτσι θὰ παραμείνη ὄρθια καὶ ὑγιής. Εἶπε ἕνας ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, «Ὅταν ἡ σοφία τῶν ἀνθρώπων γίνη ἅρμα, ὅπου θὰ καθίση ὡς ἡνίοχος καὶ θὰ τὸ ὁδηγήση ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, τότε γίνεται μεγάλη ὠφέλεια».
Μὲ πατρικὲς εὐχὲς
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἑορδαίας
ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ
