ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ
Ἤμουν στὴν Θεσσαλονίκη, ὅπου μίλησε ἡ καρδιὰ τῶν Ἑλλήνων, δὲν ἤμουν σὲ κανένα καρναβάλι. Καρναβάλι ἔκανε τὴν ἐκπομπή της ἡ τάδε.
Διαμαρτύρομαι γιὰ τὴν προσπάθεια ποὺ καταβάλλεται γιὰ νὰ ἀποκοιμηθῆ ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς σχετικὰ μὲ τὸ Μακεδονικό.
Ἐνθυμοῦμαι τὴν περίπτωσι τῆς Κύπρου. Βλέπω πάλι τὴν ἴδια προσπάθεια ποὺ κατέβαλε τὸ κατεστημένο μὲ τὸ κατάπτυστο σχέδιο Ἀνάν. Ἀπὸ τὴν τότε κυβέρνησί μας καὶ τὰ ΜΜΕ γινόταν τεράστια προσπάθεια νὰ πεισθῆ ὁ Ἑλληνισμὸς ὅτι τὸ σχέδιο Ἀνὰν εἶναι ἡ τέλεια λύσις τοῦ κυπριακοῦ, ἐνῶ ἧταν ἡ ταφόπλακα. Εὐτυχῶς οἱ Κύπριοι νωρὶς ἀντιλήφθηκαν τὴν παγίδα τῶν σωτήρων καὶ ἔθαψαν τὸ σχέδιο.
Ἔτσι καὶ τώρα ὅλοι καὶ ὅλα, κυβέρνησις, ΜΜΕ, στρατευμένοι διανοούμενοι, καλλιτέχνες, κτλ. προσπαθοῦν νὰ μᾶς πείσουν ὅτι μία σύνθετη ὀνομασία μᾶς συμφέρει, μᾶς βολεύει, καὶ εἶναι δυνατή. Τὸ σύστημα ὡς καὶ τὸν βασιλιά Κωνσταντῖνο ἐπιστράτευσε γιὰ νὰ μᾶς πείση ὅτι ἡ ἑλληνικὴ ὑποχώρησις, τὸ ξεπούλημα τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας, εἶναι ἡ λύσις! Οἱ σκοπιανοὶ βρῆκαν τόσους ὑποστηρικτὲς στὴν Ἑλλάδα, τόσους ἀρνητὲς τῆς ἑλληνικότητας της Μακεδονίας, ποὺ δὲν χρειάζεται νὰ κοπιάσουν πολύ, γιὰ νὰ πετύχουν τὸ ὄνειρό τους.
Τόση δουλοπρέπεια στοὺς ξένους; Τόση ὑποχωρητικότητα στὸ ὑπὸ διάλυσι κρατικὸ μόρφωμα τῆς fyrom;
Στὶς διαπραγματεύσεις κερδίζει ὅποιος λέει ‘ΟΧΙ’. Παράδειγμα ἡ τουρκικὴ πλευρὰ στὸ Κυπριακό, ποὺ τὴν τελευταία στιγμὴ σὲ κάθε διαπραγμάτευσι ἀποσύρει ὅσα νωρίτερα φαινόταν ὅτι ἀποδέχεται, και βγαίνει κάθε φορὰ ἕνα βῆμα κερδισμένη.
Τὸ ἴδιο καὶ ἡ fyrom, ἡ ὁποία ἐνῶ ἔχει τὴν ἀνάγκη, λέει ‘ΟΧΙ’ ἐπὶ εἴκοσι πέντε χρόνια, ἐπιμένοντας στὴν ἀνιστόρητη θέσι της, καὶ τελικὰ ἐμεῖς λέμε τὸ ΝΑΙ στὸν βιασμὸ τῆς Ἱστορίας, καὶ κερδίζουν οἱ ἀπὸ πουθενά ‘Μακεδόνες’.
Καὶ λέω ἀπὸ πουθενά, διότι δὲν τοὺς συναντᾶμε πουθενὰ μέχρι τὸ 1945. Στὸν Μακεδονικὸ Ἀγώνα οἱ ἀντιμαχόμενοι ἦταν οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Βούλγαροι, σὲ ξένο ἀχυρώνα, τὸ Ὀθωμανικὸ σουλτανᾶτο. Στὸν πρῶτο πόλεμο ὑπάρχουν Ἕλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι ἐναντίον τῶν Τούρκων. Μακεδόνες δὲν ὑπάρχουν ἀκόμη. Καὶ στὸν δεύτερο Βούλγαροι, Γερμανοὶ καὶ Ἰταλοὶ πέσανε πάνω στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ Μακεδόνες ἀκόμα δὲν ὑπάρχουν. Ξαφνικὰ μὲ τὸ τέλος τοῦ πολέμου μεταλλαγμένοι βούλγαροι ἢ βουλγαρίζοντες, ποὺ ὀνειρεύονταν τὴν μεγάλη βουλγαρία ὡς τότε, φύτρωσαν ὡς μακεδόνες, μὲ νουνὸ τὸν Τίτο.
Ἐσχάτως θυμήθηκαν τὴν συγγένειά τους. Τὴν σχισματικὴ ἐκκλησία τῶν Σκοπιανῶν, ποὺ μέχρι σήμερα εἶναι ἀπομονωμένη καὶ δὲν ἀναγνωρίζεται ἀπὸ κανέναν, τώρα, καὶ μόνον τὸ πατριαρχεῖο τῆς Σόφιας, τὴν προσέγγισε μὲ διάθεσι νὰ τὴν ἀναγνωρίση. Ἀκόμα δεῖτε σὲ πόσες χιλιάδες ἔφθασαν οἱ σκοπιανοὶ ποὺ τρέχουν καὶ βγάζουν βουλγαρικὰ διαβατήρια!
Ἕνα ἀκόμα λόγο καὶ σταματῶ. Διατυμπανίζεται τὸ γεγονὸς ὅτι πολλὰ κράτη ἔχουν ἀναγνωρίσει τὰ Σκόπια. Γιατὶ δὲν κατονομάζει, βάσει στοιχείων τοῦ ΟΗΕ, τὸ ΥΠΕΞ ποιὰ εἶναι τὰ 130(!) κράτη ποὺ ἔχουν ἀναγνωρίσει τὰ Σκόπια ὡς Μακεδονία; Διότι ἄλλο εἶναι μία ἐμπορικὴ ἢ οἰκονομικὴ συναλλαγή, καὶ ἄλλο ἡ ἀναγνώρισις τοῦ κράτους μὲ τὴν ἐθνότητά του. Καὶ ἡ Ἑλλάδα ἔχει πάρα πολλὲς συναλλαγὲς μὲ τὰ Σκόπια, ἀλλὰ δὲν τὰ ἔχει ἀναγνωρίσει ὡς Μακεδονία.
Σὲ ποιούς ‘Μακεδόνες’ τελικὰ χαρίζομε ὄνομα;
Δημ.Π. Ρίζος
