Ο νόμος της «ζούγκλας» ορίζει ότι η δύναμη του ισχυρού επιβάλλεται με τη βία, ακόμα και με την εξόντωση του αντιπάλου.
Η θέσπιση κανόνων και νόμων για την προστασία των ανθρώπων είναι η ειδοποιός διαφορά ευνομούμενης κοινωνίας από τη ζούγκλα. Ο νομοθέτης «νομοθετεί» με στόχο την προστασία όλων και, κυρίως, των «αδυνάτων», των ασθενέστερων. Η δικαστική και η πολιτική εξουσία ως δικλείδες της δημοκρατίας, είναι υποχρεωμένες να προασπίσουν αυτό που κάνει την κοινωνία των ανθρώπων να διαφέρει από αυτήν της ζούγκλας.
Η οικογένεια ως «μικρογραφία» της κοινωνίας μας, είναι το πρώτο στάδιο κοινωνικοποίησης του ατόμου. Μέσα από αυτήν τα παιδιά προσλαμβάνουν τις πρώτες «εικόνες», τα πρώτα ερεθίσματα που επηρεάζουν καθοριστικά το μέλλον τους. Το ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον συντελεί θετικά στη διάπλαση μιας ισορροπημένης προσωπικότητας κατά την ενηλικίωση. Αντίθετα, τα άτομα που βιώνουν από μικρά τη βία, μεγαλώνοντας έχουν την τάση να γίνουν βίαια και αυτά(φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις).
Το σχολείο είναι ο δεύτερος παράγοντας στην ανάπτυξη του ατόμου. Εδώ ισχύει το «με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις»…
Τέλος οι παρέες… πολλές φορές παρεξηγημένος όρος, αλλά και εδώ ισχύει ότι οι «φιλικές» επιρροές παίζουν σημαντικό ρόλο ώστε να επιλέξει το άτομο σε ποια κοινωνία θέλει να ενταχθεί: σε αυτήν της ζούγκλας ή των ανθρώπων.
Το γυαλί του «καθρέφτη» της κοινωνίας μας έχει ραγίσει επικίνδυνα. Οι σκηνές βίας, στην τηλεόραση τον κινηματογράφο και όπου αλλού, εθίζουν τα αθώα παιδικά μάτια, που ωθούνται-διδάσκονται να θεωρούν αυτές τις συμπεριφορές ως φυσιολογικές.
Δεν είναι λοιπόν παράδοξο το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια αυξάνονται επικίνδυνα οι περιπτώσεις ανήλικων «παραβατικών», στις πορείες, στα συλλαλητήρια, στα γήπεδα, στα σχολεία, στις γειτονιές, εσχάτως στο μετρό της Αθήνας -οπουδήποτε, εν κατακλείδι, μπορεί να εφαρμοστεί ο νόμος της ζούγκλας, ο κόσμος της απανθρωπιάς. Αν στο σύστημα της α-νομίας, υπολογίσουμε τη «φτωχοποίηση» που υφίστανται τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες, την εισροή χιλιάδων ακόμα εισβολέων με διαφορετική «παιδεία» – κουλτούρα το λένε κάποιοι – οδεύουμε με μαθηματική ακρίβεια προς το χάος.
Μια κοινωνία ζούγκλα όπου επικρατεί ο ισχυρότερος με τα πολλά χρήματα, με ξύλο τραμπούκους και σφαίρες, μια κοινωνία χωρίς ηθικούς φραγμούς όπου ανθεί η σεξουαλική βία ή παρενόχληση, η απαξίωση του ανθρώπου από τους κάθε είδους «δυνάστες» κάθε ηλικίας. Όπως και να το θέσουμε οδεύουμε σε μια βίαιη κοινωνία όπου εξουσιάζει η βία! Και είναι πραγματικά οδυνηρό ότι στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες εικόνων που τις συνδέαμε με τις «συμμορίες του Σικάγο» ή των «γκέτο».
Θεωρώ ότι η λύση είναι απλή: η ολική επαναφορά στις αξίες και τα ιδεώδη του Γένους μας. Αν ξαναμάθουμε την ιστορία μας, την ορθόδοξη πίστη μας· αν διδαχθούμε από τα φωτεινά παραδείγματα που οδήγησαν αυτό τον Λαό να μεγαλουργήσει· αν αφήσουμε το «εγώ» και υιοθετήσουμε ξανά το «ΕΜΕΙΣ»· αν δείξουμε στα παιδιά μας ότι κάποιος πραγματικά νοιάζεται για αυτά· αν τους δώσουμε την πραγματική Αγάπη, πέρα από την υλική ευημερία των ημερών.
Όλα αυτά θα πραγματοποιηθούν εάν «ξεμπροστιάσουμε» τα «καρκινώματα» της εποχής. Τους κάθε είδους υποκριτές, υποκινητές -δήθεν αναμορφωτές- των «ιδιαιτέρων» δικαιωμάτων, όπου και αν βρίσκονται. Τις «οπαδικές» και «παλαιοκοματικές» συμπεριφορές όλων εκείνων που κρύβονται στη «μάζα», στον οργισμένο όχλο, στους «επαγγελματίες» πατριδοκάπηλους, όλους εκείνους που κρύβουν τα «πάθη» τους πίσω από όσους προανέφερα.
Η βία από όπου και εάν προέρχεται δεν μπορεί να είναι αποδεκτή. Καταργεί την αξιοπρέπεια, την ανεξαρτησία, την ελευθερία, εξευτελίζει τον Άνθρωπο.
Ας αντισταθούμε λοιπόν, ας επανεκκινήσουμε και ας επαναφέρουμε την κοινωνία εκεί που πρέπει.
Ας ξαναγυρίσουμε αξιακά πίσω… στα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη για τα οποία επαναστάτησαν οι «τρελοί» πρόγονοί μας, προσβλέποντας σε ένα καλύτερο μέλλον.
Ας θυμηθούμε ότι για τον Έλληνα η τιμή και ο σεβασμός στον συνάνθρωπο είναι ταυτόσημα με την ύπαρξή του.
Ίσως όταν καταφέρουμε να απαλείψουμε την βία σε όλα τα επίπεδα, εξασφαλίσουμε έναν όμορφο Βίο για όλους μας…
Διακόσια χρόνια μετά ας κάνουμε μια καινούργια επανάσταση …
Πέτρος Γ. Γώγος
