ΑΝΔΡΙΑΝΤΑ ΜΕΝ ΤΟ ΣΧΗΜΑ, ΑΝΔΡΑ ΔΕ Η ΠΡΑΞΙΣ ΚΟΣΜΕΙ
Το άγαλμα ανδρός στολίζει το σχήμα – παρουσιαστικό, τον δε άνδρα η πράξη – έργο.
Για να τελειοποιήσει ο γλύπτης με το κοπίδι – σκαρπέλο το μάρμαρο και να του δώσει μορφή κάποιου άνδρα επιφανούς με ομοιότητα στο παρουσιαστικό, χρειάζεται όχι μόνο κόπο σκληρής δουλειάς χειρωνακτικής, αλλά και άριστη καλλιτεχνική δεξιοτεχνία να επιδείξει, για να προκαλεί θαυμασμό και αισθητική συγκίνηση σε κάθε περαστικό ή τυχόντα επισκέπτη. Ο γλύπτης του χρυσού αιώνα του Περικλή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας Φειδίας 5ος π.Χ. και Πραξιτέλης 8ος π.Χ. με τα έργα τους παρέμειναν αθάνατοι στη ροή του χρόνου για τη δύναμη και το φως της τελειότητας που εκπέμπουν διαχρονικά ανά τους αιώνες.
Η βαθιά γνώση της γλυπτικής τέχνης μαζί με τη ψυχική καλλιέργεια και λεπτότητα που χαρακτηρίζει κάθε καλλιτέχνη στέλνουν μηνύματα σε ολόκληρη την κοινωνία που επηρεάζουν δυναμικά και αποφασιστικά ιδιαίτερα τους νέους κάθε εποχής. Η κουλτούρα – πολιτισμός που απορρέει από τα έργα κάθε καλλιτέχνη διαμορφώνει το επίπεδο γενικότερης μόρφωσης μιας κοινωνίας πολιτών.
Τα καλλιτεχνικά μνημεία είναι οι δείκτες πορείας της ιστορίας του πολιτισμού που σώθηκαν στην πορεία του χρόνου. Οι αξίες που πηγάζουν από τις τέχνες είναι το ωραίο και από τις επιστήμες το αληθινό. Κάθε πολιτισμός είναι ένα ιστορικό προϊόν. Με τα έργα τους οι καλλιτέχνες συντελούν στη διαρκή αναγέννηση του πολιτισμού στις κοινωνίες. Για τον κάθε τυχόντα άνθρωπο, τα έργα και όχι τα λόγια, στολίζουν την προσφορά του προς τους άλλους ή το κοινωνικό σύνολο γενικότερα. Αεράτα λόγια γεμάτα ψέματα, μπορεί να υποσχεθεί ο καθένας χωρίς κανένα αντίκρισμα πραγματοποίησης υποσχέσεων ακατάσχετων. Εκείνο που μετράει στη ζωή είναι τα έργα που θέλουν κόπο και ιδρώτα για να γίνουν πράξη – προσφορά. Οι καλές πράξεις για παράδειγμα ενός προς φίλο, συγγενή ή αναξιοπαθούντα πλησίον του με τρόφιμα, χρήματα, παροχή υπηρεσιών υγείας εντάσσονται στις πράξεις – έργα προσφοράς και αλληλοβοήθειας, αλτρουισμού εφαρμοσμένης ανθρωπιάς που έχει αξία μεγάλη στη χειμαζόμενη οικονομική κρίση που καταταλαιπωρεί τα φτωχά λαϊκά στρώματα ανελέητα συνέχεια.
Τα συσσίτια των Δήμων και αυτά της εκκλησίας της Ελλάδας προς τους άπορους ή άστεγους ταλαιπωρημένους συμπολίτες μας, είναι έργα ευαγή που μειώνουν συν της άλλης και την εγκληματικότητα ή τις κλεψιές λόγω ανυπαρξίας εισοδήματος. Τα επιδόματα ανεργίας που δίδονται σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ελλάδα, συντηρούν τα νοικοκυριά και μειώνουν τις κοινωνικές εντάσεις ή άνομες πράξεις, λόγω ανωτέρας βίας της ορμής προς αυτοσυντήρηση για τρόφιμα – είδη πρώτης ανάγκης. Τα οποιοδήποτε έργα ή πράξεις, όλοι το γνωρίζουμε, θέλουν – απαιτούν κόπους ατέλειωτους που οι πιο νέοι συστηματικά τους αποφεύγουν οι περισσότεροι τουλάχιστον και επιδίδονται σε μια ζωή κυριολεκτικής αποχής από κάθε εργασία νυχθημερόν διασκεδάζοντες ή αραχτοί υποβοηθούμενοι από μισθούς ή συντάξεις των γονέων τους.
Στην πρώτη Καθολική επιστολή του Ιωάννου αναφέρεται: «Τεκνία μου μη αγαπώμεν λόγω μηδέ γλώσση, αλλά εν έργω και αληθεία».
Ας μου επιτραπεί από το φίλο αναγνωστικό κοινό η συσχέτιση των λόγων με επί πιστώσει λογαριασμό – βερεσέ, που είναι αμφίβολο αν εισπραχθεί στη συνέχεια, ενώ η πράξη – έργο μοιάζει με πληρωμή της μετρητής – στο χέρι τα χρήματα με την παραλαβή – αγορά κάποιου είδους προϊόντος ή εμπορεύματος.
Εμπιστευόμαστε κάποιον στα λόγια, όταν τον γνωρίζουμε πολύ καλά από πολύ καιρό για τη συνέπεια που εμπνέει το πρόσωπό του, ενώ σε έναν λιγότερο γνωστό ή άγνωστο είμαστε επιφυλακτικοί εάν θέλουμε να προφυλαχθούμε από κατεργαριές που στοιχίζουν ακριβά στη συνέχεια της πορείας των υπεσχημένων.
Καταληκτικά τα λόγια και οι θεωρίες για να στηριχθούν, έχουν ανάγκη επαλήθευσης για να ισχύουν.
Πέτρος Πρ. Γούλιος
