ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑ (ΛΙΓΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ)
Πρόσφατα μία τελετὴ κοπῆς βασιλόπιττας ἔγινε ἀφορμὴ γιὰ μία ἔντονη ἀντιπαράθεσι, ποὺ συνοδεύθηκε ἀπὸ ποικίλους σχολιασμούς μέσω διαδικτύου. Προσθέτω τὴν ἄποψί μου μέσω ἐντύπου ἐφημερίδος.
Κατ’ἀρχὴν θέλω νὰ σημειώσω ὅτι ἡ κοπὴ βασιλίπιττας εἶναι μία παράδοσι ποὺ συνδέεται μὲ τὸν Μέγα Βασίλειο. Ἡ κοπὴ γίνεται τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου, δηλ. τὴν πρώτη Ἰανουαρίου. Αὐτὴ εἶναι η παράδοσις. Σήμερα ἐπικράτησε ὁ ἑτεροχρονισμός. Φθάνομε στὴν περίοδο τοῦ Τριῳδίου καὶ ἀκόμα κάποιοι ὀργανώνουν τελετὴ κοπῆς βασιλόπιττας. Βεβαίως δὲν συνδέεται μὲ τὸν ἅγιο, ἀλλὰ καταντάει μία εὐκαιρία γιὰ συνάντησι, κέρασματα, βουτήματα, κτλ., ἀλλὰ καὶ μία ἔτσι δημόσια παρουσία συλλογικοτήτων, φορέων, ἢ ἕνας τρόπος μάρκετιγκ. Τελικὰ μία ἀλλοίωσις τῆς παραδόσεως. Κλείνω ἐδῶ τὴν παρένθεσι.
Ἀναφέρομαι στὴν τελετὴ κοπῆς ποὺ ἔγινε στὸ Ἐπιμελητήριο, στὴν ὁποία παρέστη ὁ ἱερατικὸς προϊστάμενος τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, π. Ἀναστάσιος, γιὰ νὰ ἱερολογήση τὴν βασιλόπιττα. Καί, ὅπως συμβαίνει συνήθως, ὁ ἱερέας μετὰ τὴν ἱερολογία πρόσθεσε ἕναν χαιρετισμό. Στὸν χαιρετισμό, βρῆκε τὴν εὐκαιρία νὰ καλέση τὸν παριστάμενο βουλευτὴ κ. Σέλτσα, σὲ δημόσια μετάνοια γιὰ τὴν ὑπογραφή του στὴν ἐπικύρωση τῆς συμφωνίας Πρεσπῶν. Αὐτὸ δημιούργησε ἀναστάστωσι καὶ φούντωσε ἡ ἔντασι μὲ τὶς ἀντεγκλήσεις. Τὸ παριστάμενο κοινὸ χειροκρότησε, νομίζω, τὸν ἱερέα. Ἡ παρέμβαση τοῦ ξαφνιασμένου καὶ ἀμήχανου Περιφερειάρχη Δ.Μ., δὲν πρόσθεσε τίποτε στὴν ἐκτόνωσι. Ὁ χαιρετισμὸς τοῦ Δημάρχου Φλωρίνης ἄμεσα δὲν στήριξε τὸν ἱερέα, ἀλλὰ χαρακτήρισε τὴν συμφωνία ἐπιζήμια. Ὁ στοχοποιημένος βουλευτὴς ὑπερασπίσθηκε τὸν ἑαυτό του, ὄχι μὲ θέσεις ἀλλὰ μὲ ὑποτιμητικοὺς χαρακτηρισμοὺς πρὸς τὸν ἱερέα. Αὐτὰ εἶδα στὸ καρφιτσωμένο βίντεο. Ἂν κάνω λάθος, παρακαλῶ νὰ μὲ διορθώσετε καὶ εἶμαι ἕτοιμος νὰ ἀνακαλέσω τὰ παραπάνω.
Ὁ π. Ἀναστάσιος ἤρεμος στὸν λόγο του, ἀφοῦ ξεπέρασε ἕνα ἀδιόρατο δισταγμό –κόμπιασμα, ἐκφράσθηκε θαρραλέα, καὶ εἶπε πρὸς τὸν βουλευτή, ποὺ μὲ τὴν ὑπογραφή του στήριξε τὴν συμφωνία Πρεσπῶν, ὅσα δὲν εἶπε, ἀλλὰ ἔπρεπε νὰ πῆ ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πρὸς ὅλους τοὺς πολιτικούς. Λίγοι μεμονωμένοι Ἱεράρχες μίλησαν, καὶ μία συντονισμένη φωνὴ τῶν Μητροπολιτῶν Μακεδονίας, εὐτυχῶς, ἀκούσθηκε. Ὁ π. Ἀναστάσιος ἔσπασε τὴν ἀφωνία τῆς Ἱεραρχίας, καὶ πολλῶν ἄλλων.
Μοῦ θύμισε τὸν ἅγιο Ἀμβρόσιο Μεδιολάνων μπροστὰ τὸν αὐτοκράτορα Θεοδόσιο. Ὁ ἐπίσκοπος ὑπέδειξε καὶ ζήτησε νὰ μετανοήση δημόσια ὁ αὐτοκράτορας. Καὶ ὁ Θεοδόσιος ὑπάκουσε καὶ μετανόησε, καὶ μόνον τότε ἐπέτρεψε ὁ Ἀμβρόσιος στὸν αὐτοκράτορα νὰ εἰσέλθη στὸν ναό. Ἔγιναν αὐτὰ σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ὁ αὐτοκράτορας εἶχε ἐξουσία ζωῆς καὶ θανάτου πάνω στοὺς πολῖτες.
Ἡ ὑπόδειξις καὶ πρόσκλησις σὲ μετάνοια δὲν εἶναι ἔκφρασις μίσους, ἀλλὰ ἀγάπης καὶ ἐπιθυμία γιὰ τὴν σωτηρία. Τὶ συνιστᾶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιὰ τέτοιες περιπτώσεις; Γράφει στὸν μαθητή του, τὸν ἀπόστολο Τιμόθεο· «Κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ. ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν». Κήρυξε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Συμπαράστεκε καὶ ἐπίβλεπε μὲ ἀγάπη καὶ προσοχὴ τοὺς πιστούς, ὄχι μόνον σὲ εὐκαιρίες κατάλληλες, ἀλλὰ καὶ σὲ περιστάσεις ποὺ φαίνονται ἀπρόσφοροι. Ἔλεγξε, ἐπίπληξε, παρηγόρησε καὶ ἐνίσχυσε μὲ κάθε μακροθυμία καὶ κατάλληλη διδασκαλία. Διότι θὰ ἔλθη καιρός, ποὺ οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ ἀνέχωνται τὴν ὑγιῆ καὶ ἁγία διδασκαλία, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὶς κλίσεις καὶ τὶς ἐπιθυμίες τῆς ἁμαρτωλῆς καρδιᾶς τους, θὰ θέλουν γιὰ τὸν ἑαυτό τους διάφορους ψευδοδιδασκάλους, γιὰ νὰ ἀκοῦνε ἀπὸ αὐτοὺς διάφορα καὶ παράδοξα, μὲ τὰ ὁποῖα θὰ εὐχαριστοῦν τὰ αὐτιά τους (Β΄Τιμ. 4,2-3). Μετὰ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀναφορὰ στὸν Παῦλο, ποῦ βλέπει κανεὶς νὰ ἐκφράζη ὁ π. Ἀναστάσιος μίσος καὶ ὄχι ἀγάπη; Ἔκανε πολὺ σωστὰ τὴν δουλειά του σύμφωνα μὲ τὸν εὐαγγελικό λόγο. Καὶ αὐτὸς ὁ λόγος δὲν ἀρέσει σὲ πολλούς, διότι εἶναι «κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν».
Ἔχω γράψει καὶ ἄλλοτε ὅτι ὅσοι δὲν ἔχουν ἐπιχειρήματα καρφιτσώνουν ἐτικέτες καὶ δίνουν χαρακτηρισμούς, ποὺ ἀκυρώνουν τὸν συνομιλητή τους. Ξαφνιάσθηκα μὲ τὸν χαρακτηρισμό «τραμποῦκος», μὲ τὸν ὁποῖο στόλισε ὁ βουλευτὴς τὸν ἱερέα. Καὶ στενοχωρέθηκα, διότι ὁ λόγος του βουλευτοῦ ἐκφράζει κάτι παραπάνω. Προσέξτε τὴν φράσι του ἀπὸ τὴν συνέντευξι στὴν ΕΡΤ· «Ο συγκεκριμένος ιερέας είναι τραμπούκος γιατί είναι απόστρατος στρατιωτικός. Μετά την αποστρατεία του δεν ήξερε τι να κάνει και είπε να γίνει ιερέας για να προσφέρει την εξουσία του…». Δηλαδὴ κάθε ἀπόστρατος στρατιωτικὸς εἶναι τραμποῦκος; Καὶ τὰ λέει αὐτὰ μέλος τοῦ ἑλληνικοῦ κοινοβουλίου; Πάντως ὁ π. Ἀναστάσιος δὲν εἶναι τραμποῦκος, καὶ δὲν ἔγινε ἱερέας ἐπειδὴ δὲν ήξερε τὶ νὰ κάνη. Ἔγινε ἱερέας ἀπὸ ἀγάπη στὸν Θεὸ καὶ ἀπὸ ἀγάπη καὶ ἐπιθυμία νὰ ὑπηρετήση τὸν ἄνθρωπο ὡς λειτουργὸς τοῦ Θεοῦ. Καὶ ποὺ δὲν ζήτησε ἐπὶ πλέον ἀμοιβή. Ἀρκεῖται στὴν σύνταξί του. Καὶ προτίμησε ἀντὶ τὸ ραχάτι τοῦ συνταξιούχου, τὴν ἐθελοντικὴ προσφορὰ στὸν πλησίον.
Τελευταῖα πάντως, σημειώνω, ὅτι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὴν ἐξουσία σήμερα, βλέπουν, ὅσους ἔχουν διαφορετικὴ ἄποψι γιὰ διάφορα θέματα, νὰ εἶναι ἀκροδεξιοί, φασίστες, χρυσαυγῖτες, ἐθνικιστές, ἐθνίκια, ὑπερπατριῶτες, πατριδοκάπηλοι, ἄνθρωποι μὲ ὑπέρμετρο πατριωτισμό, μὲ ἀρρωστημένο πατριωτισμό. Ἢ μπορεῖ νὰ μὴν ἔχουν λογική, εἰδικὰ ὅσοι μετέχουν σὲ συλλαλητήρια γιὰ τὴν προάσπισι τῆς Μακεδονίας.
Καὶ ἡ κατακλείδα ἀπὸ τὸν βουλευτή μας· «Υπάρχουν ακροδεξιές φατρίες ανάμεσα στους ιερείς στη Φλώρινα και μάλιστα υπερτερούν». Ἐδῶ θέλω λίγο νὰ γελάσω. Θὰ σᾶς πῶ ἄλλοτε τὸ γιατί, γιὰ νὰ μὴ σᾶς κουράσω τώρα παραπάνω.
Δημ. Π. Ρίζος
20.2.2019
