Γιώργος Κουτρουμάνης: Πρέπει να υπάρξει πεδίο συνεννόησης του πολιτικού προσωπικού της χώρας διαφορετικά θα κληθούμε να εφαρμόσουμε ένα καινούργιο μνημόνιο
Δεν δόθηκε λύση στο ασφαλιστικό και δεν πρόκειται να δοθεί όσο δεν υπάρχει συνεννόηση και μία συμφωνία του πολιτικού προσωπικού σε βασικά πράγματα που χρειάζεται η χώρα, έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν τα πολύ μεγάλα προβλήματα της κρίσης, επεσήμανε ο πρώην υπουργός εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης Γιώργος Κουτρουμάνης στη συνέντευξη του στο Εργατικό Κέντρο Φλώρινας το Σάββατο 26.11.2016 .
-Τόνισε ότι δεν πρέπει να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος και πως γενεσιουργός αιτία του προβλήματος του ασφαλιστικού είναι η ανεργία και η ύφεση. «Χρειάζεται συνεχή παρακολούθηση και να θεραπεύσεις και να μην επαναλάβεις επιλογές του παρελθόντος, οι οποίες έβλαψαν το σύστημα αλλά ταυτόχρονα πρέπει να σταθείς και στη βασική γενεσιουργό αιτία του προβλήματος που είναι σήμερα η μεγάλη ανεργία και η ύφεση».
– Θεωρεί ως προϋπόθεση για τη λύση του ασφαλιστικού την «επίγνωση της πραγματικότητας» από το πολιτικό προσωπικό της χώρας καθώς και ένα «πεδίο συνεννόησης και συμφωνίας για να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα προβλήματα της χώρας».
«Δεν δόθηκε λύση και δεν πρόκειται να δοθεί λύση όσο δεν υπάρχει μία συνεννόηση και μία συμφωνία σε βασικά πράγματα που χρειάζεται η χώρα. Σε βασικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν. Θεωρώ ότι δεν ακολουθήσαμε το παράδειγμα άλλων χωρών όπως πχ στην Κύπρο, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιταλία όπου υπήρξε μία κατ’ αρχήν συνεννόηση του πολιτικού προσωπικού αυτών των χωρών, έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν τα πολύ μεγάλα προβλήματα της κρίσης».
-Ανέφερε ότι αν δεν υπάρξει συνεννόηση μεταξύ του πολιτικού προσωπικού τότε θα οδηγηθούμε σε ένα καινούργιο μνημόνιο. «Πρέπει να γίνουν σημαντικά βήματα και μπορεί να γίνουν. Δεν είμαι απαισιόδοξος. Μπορεί να υπάρξει ένα πρώτο πεδίο συνεννόησης αλλά πρέπει υπάρξει. Διαφορετικά φοβάμαι ότι θα σερνόμαστε και θα ερχόμαστε να εφαρμόσουμε και ένα καινούργιο μνημόνιο».
-Διαφωνεί με το ενιαίο ταμείο, γιατί το θεωρεί ότι είναι μία στρέβλωση. Κατά την άποψη του έπρεπε να υπάρχουν τρία ταμεία στη χώρα, το ταμείο των μισθωτών, το ταμείο των ελεύθερων επαγγελματιών και το ταμείο των αγροτών. Γιατί είναι διαφορετική η φύση εργασίας τους και εντελώς διαφορετικές οι ανάγκες τους. «Φοβάμαι ότι το νέο αυτό εγχείρημα θα οδηγήσει σε βάρος των μισθωτών σε σχέση με όσα έχουν προγραμματιστεί, γιατί ο μισθωτός πληρώνει τις εισφορές του. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τον ΟΑΕΕ και τον ΟΓΑ, όπου εκεί η εισπραξιμότητα είναι 52%, 48%. Αυτό το έλλειμμα που δημιουργείται από την ασυνέπεια δυστυχώς θα το πληρώσουν οι μισθωτοί.
Εδώ υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος ο νέος αυτός φορέας να έχει μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που επιχειρεί να επιλύσει η κυβέρνηση μέσα από αυτή την επιλογή».
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ο κ. Κουτρουμάνης βρέθηκε στη Φλώρινα προσκεκλημένος από τη διοίκηση του ΕΚΦ προκειμένου να είναι ο κύριος ομιλητής στην ημερίδα του ΕΚΦ ενημέρωσης των πολιτών για το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό.
Αναγνωρίζεται ως ένας από τους πλέον ειδικούς του Ασφαλιστικού στην χώρα μας ο πρώην υπουργός εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης Γιώργος Κουτρουμάνης.
Στη γεμάτη αίθουσα του ΕΚΦ παραβρέθηκαν ο Αντιπεριφερειάρχης Στέφανος Μπίρος, ο Αντιδήμαρχος Φλώρινας Δημήτριος Θεοφανίδης και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Παπασωτηρίου Σταύρος, Μιχάλης Τσιώκας και Σερίδης Πέτρος.
ΚΟΥΤΡΟΥΜΑΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
«Το ασφαλιστικό είναι ένα θέμα που αφορά όλη την κοινωνία. στη χώρα μας το ασφαλιστικό δεν είναι ένα πρόβλημα που παρουσιάστηκε καυτά τη διάρκεια της κρίσης αλλά προϋπήρχε αυτής. Απλά επιδεινώθηκε. Και είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες που οδήγησε σε έναν δημοσιονομικό εκτροχιασμό τη χώρα μας. Σήμερα όμως βρισκόμαστε σε ένα εντελώς διαφορετικό πεδίο. Κάποτε το ασφαλιστικό δημιουργούσε πρόβλημα στην οικονομία και στη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, σήμερα η οικονομία είναι εκείνη που πιέζει το ασφαλιστικό σύστημα. Κι ενώ έχουν γίνει σημαντικές περικοπές στις δαπάνες και βέβαια μεγάλες περικοπές και στις συντάξεις την ίδια στιγμή φαίνεται ότι υπάρχει αδυναμία το να μπορέσει να ισορροπήσει κανονικά για τον απλούστατο λόγο ότι είμαστε μία χώρα με όλες τις συνέπειες της κρίσης, με πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας, με μείωση των αποδοχών των εργαζομένων και των εισοδημάτων συνολικά και το αποτέλεσμα είναι ότι παρά το γεγονός ότι έχουμε
δραματικές μειώσεις στις παροχές και ιδίως στις συντάξεις την ίδια στιγμή λόγω της προβληματικής αριθμητικής σχέσης που έχει δημιουργηθεί λόγω της μεγάλη αύξησης της ανεργίας, υπάρχουν τα ελλείμματα στα ταμεία και θα συνεχίσουν να υπάρχουν όσο η οικονομία μας βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση.
Άρα, θα μπορούσε κάποιος αυτή τη στιγμή να οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι οι προσπάθειες της χώρας στα επόμενα χρόνια θα πρέπει να στραφούν στο πως δημιουργήσουμε μια ανάπτυξη με νέες θέσεις εργασίας με καλά πληρωμένους τους εργαζόμενους για να μπορέσει να υπάρξει και για το ασφαλιστικό το αντίστοιχο μερίδιο για να μπορέσουν να ισορροπήσουν οικονομικά τα ταμεία.
Εάν δεν πετύχουμε το στόχο μας σ’ αυτό το πεδίο, φοβάμαι ότι θα συζητούμε το ασφαλιστικό και τα επόμενα χρόνια ακριβώς γιατί πλέον δεν είναι το πρόβλημα αποτέλεσμα των όποιων στρεβλώσεων είχαμε κατά το παρελθόν, είναι αποτέλεσμα των συνθηκών που επικρατούν στην οικονομία της χώρας.
Θεωρώ ότι σήμερα μετά από αρκετά χρόνια που αναλύσαμε και κάναμε τις όποιες παρεμβάσεις άλλοτε με λάθος τρόπο, άλλοτε με βίαιο τρόπο, άλλοτε με επιβεβλημένο τρόπο, έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι ότι το ασφαλιστικό σύστημα στη χώρα δεν είναι κάτι που σώζεται μ’ έναν νόμο που θα ψηφίσεις. Χρειάζεται συνεχή παρακολούθηση και να θεραπεύσεις και να μην επαναλάβεις επιλογές του παρελθόντος, οι οποίες έβλαψαν το σύστημα αλλά ταυτόχρονα πρέπει να σταθείς και στη βασική γενεσιουργό αιτία του προβλήματος που είναι σήμερα η μεγάλη ανεργία και η ύφεση. Εάν η χώρα καταφέρει να ξεπεράσει αυτό το πρόβλημα , όχι ότι μπορεί αυτό να γίνει από τα μια μέρα στην άλλη, αλλά εάν μπει σε μια τροχιά σωστής ανάπτυξης, τότε και το ασφαλιστικό θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια του και να εξυπηρετήσει τις νέες ανάγκες για το σύνολο του πληθυσμού της χώρας».
ΕΡΩΤΗΣΗ (Τριανταφυλλίδης): κ. Κουτρουμάνη μιλήσατε με πολλά εάν, εάν θα υπάρξει ανάπτυξη, εάν θα μειωθεί η ανεργία θα δρομολογηθεί και η λύση για το ασφαλιστικό. Τι είναι αυτό που τόσες κυβερνήσεις και τόσοι υπουργοί τους εμποδίζει να δουν το πρόβλημα, να δώσουν λύση χωρίς εάν; Εσείς θεωρείστε από τους πλέον εξειδικευμένους στον τομέα αυτό, χρηματίσατε και Υπουργός, γιατί δεν δώσατε μια λύση;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν δόθηκε λύση και δεν πρόκειται να δοθεί λύση όσο δεν υπάρχει μία συνεννόηση και μία συμφωνία σε βασικά πράγματα που χρειάζεται η χώρα. Σε βασικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν. Θεωρώ ότι δεν ακολουθήσαμε το παράδειγμα άλλων χωρών όπως πχ στην Κύπρο, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιταλία όπου υπήρξε μία κατ’ αρχήν συνεννόηση του πολιτικού προσωπικού αυτών των χωρών, έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν τα πολύ μεγάλα προβλήματα της κρίσης.
Στη χώρα μας δυστυχώς δεν έγινε και έχοντας επίγνωση των προβλημάτων που υπάρχουν στον συγκεκριμένο τομέα, θεωρώ ότι δεν μπορούν να λυθούν τα προβλήματα εάν δεν μιλήσουμε με ειλικρίνεια, εάν δεν συνεννοηθούμε ως χώρα σε κάποια πράγματα που έτσι κι αλλιώς πρέπει να αλλάξουν άρδην.
Με ρωτήσατε γιατί μιλάω με το εάν, γιατί πράγματι αυτή τη στιγμή εάν δεν έχεις μια δημόσια διοίκηση που να είναι αποτελεσματική, εάν δεν έχει ένα τραπεζικό σύστημα που μπορεί να χρηματοδοτήσει τις επενδύσεις, εάν δεν έχει τη δυνατότητα να διευκολύνεις αυτό που λέμε νέα ανάπτυξη, εάν δεν έχεις τη δυνατότητα ως χώρα να επεξεργαστείς ένα σχέδιο για το ποιο πρέπει να είναι το παραγωγικό σου μοντέλο, σ’ αυτή την περίπτωση προφανώς δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις αυτό το πρόβλημα ούτε τα γενικότερα προβλήματα της χώρας.
Άρα καταλήγοντας θεωρώ ότι αυτό που χρειάζεται πρωτίστως η χώρα είναι επίγνωση της κατάστασης, και δυστυχώς δεν δείχνουμε κάτι τέτοιο, το λέω και αυτοκριτικά και κριτικά, το να συζητάμε και να είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος στον πολιτικό κόσμο και τον μιντιακό μόνο οι άδειες των εκπαιδευτικών και πως θα είναι τα θρησκευτικά στα σχολεία δεν λύνονται τα προβλήματα και δεν δείχνουμε ότι έχουμε επίγνωση της κατάστασης.
Ο κόσμος, η κοινωνία αντιμετωπίζει σημαντικότατα προβλήματα, κι όταν βλέπει η ενασχόληση να περιορίζεται σε τέτοια θέματα φοβάμαι ότι καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν έχουμε επίγνωση της κατάστασης που ζει η κοινωνία.
Πρέπει να γίνουν σ΄ αυτό τον τομέα σημαντικά βήματα. και μπορεί να γίνουν. Δεν είμαι απαισιόδοξος. Μπορεί να υπάρξει ένα πρώτο πεδίο συνεννόησης αλλά πρέπει υπάρξει. Διαφορετικά φοβάμαι ότι θα σερνόμαστε και θα ερχόμαστε να εφαρμόσουμε και ένα καινούργιο μνημόνιο.
ΕΡΩΤΗΣΗ ( Τριανταφυλλίδης): Θεωρείτε ότι είναι μέσα σ’ αυτά που πρέπει να γίνουν στα συμπεφωνημένα οι απαιτήσεις των θεσμών για κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, του εργατικού νόμου, όλο αυτό το πακέτο που συζητιέται;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εάν υπήρχε συμφωνία στο πολιτικό επίπεδο στη χώρα μας, θα ήταν πολύ πιο εύκολη η διαπραγμάτευση με τους θεσμούς ή την τρόικα παλιότερα.
Πρέπει να δούμε πια είναι η νέα πραγματικότητα. Μερικοί πιστεύουν ότι μπορεί να επανέλθουμε σε ένα καθεστώς του 1980 ενδεχόμενα και του 2000 που ήταν εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες.
Σήμερα χρειάζεται να δούμε ποια είναι η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι όταν έχεις 25% ανεργία όποιο νόμο και να ψηφίσεις πολύ δύσκολα μπορείς να τον εφαρμόσεις. Ποιος από μας δεν θα ήθελε να είναι 750 ευρώ ο κατώτατος μισθός. Αλλά μπορεί να τον αντέξει η σημερινή οικονομία; Η απάντηση είναι όχι. Πρέπει όμως γι’ αυτό να αποφασίσει το κράτος ή πρέπει να αποφασίσουν οι κοινωνικοί εταίροι; Απλά πρέπει να αποφασίσουν οι κοινωνικοί εταίροι. Γιατί αν δεν έχουμε την δυνατότητα να δώσουμε στους κοινωνικούς εταίρους το ρόλο τους να αποφασίσουν για ορισμένα πράγματα τότε ερχόμαστε σε αντίθεση με αυτό που λένε για την οικονομία το πώς έχει αναπτυχθεί στην Ευρώπη. Δηλαδή υπάρχει μια αντίφαση. Από τη μία πλευρά θέλουμε το κράτος να μην παρεμβαίνει, θέλουμε να αυτορυθμίζεται η αγορά, γιατί αυτό λέει η συντηρητική άποψη στην Ευρώπη, από την άλλη έρχεται το κράτος και παρεμβαίνει και καθορίζει τον μισθό.
Πρέπει να έχεις ένα πεδίο στο οποίο συναντώνται οι κοινωνικοί εταίροι για τον κατώτατο μισθό, αποφασίζουν για τις κλαδικές συμβάσεις και για μια σειρά άλλα ζητήματα.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (Τριανταφυλλίδης): και για τις επιχειρησιακές συμβάσεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Βεβαίως και για τις επιχειρησιακές συμβάσεις, όχι με τα χαρακτηριστικά του παρελθόντος. Πχ εάν έχεις κλαδική σύμβαση που την έχει υπογράψει η πλειοψηφία των επιχειρήσεων και των εργαζομένων σαφώς αυτή πρέπει να εφαρμοστεί απ’ όλους, γιατί αυτό επιβάλλει ο κανόνας. Αν δεν έχεις κανόνες δεν έχεις υγιή ανταγωνισμό. Εάν μία επιχείρηση δουλεύει διαφορετικά από μία άλλη είναι σε μία πορεία μη υγιούς ανταγωνισμού. Από την άλλη μεριά όμως δεν μπορούν να αποφασίζουν οι λίγοι όπως συνέβαινε κάποια στιγμή στο παρελθόν και νάρχεται ο Υπουργός και να επεκτείνει σε όλους τη σύμβαση.
Χρειάζεται να μπουν κάποιοι καινούργιοι κανόνες και βεβαίως αυτοί οι κανόνες να τηρούνται.
Φυσικά και οι επιχειρησιακές συμβάσεις είναι ένα μέρος της διαπραγμάτευσης. Χωρίς όμως να έχουν μοναδικό ρόλο οι επιχειρησιακές, υπάρχουν και οι κλαδικές και η εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας.
