-Σε μια κοιλάδα έξω από ένα μεθόριο χωρίο ζούσε ένας βοσκός, ένα φθινόπωρο ο βουλευτής αποφάσισε να πάει στην περιοχή του για κυνήγι, κάποια στιγμή κουραρισμένος κάθισε σε μια πέτρα δίπλα στο ποτάμι να ξαποστάσει, εκεί παρατήρησε τον βοσκό να κουβαλά νερό με τον κουβά για να γεμίζει ένα βαρέλι.
-Οι ώρες πέρναγαν και ο βοσκός συνέχιζε το «ατελείωτο ταξίδι» με τον κουβά πήγαινε και ερχόταν, ο βουλευτής παραξενεύτηκε και μονολόγησε: Μα επιτέλους αυτό τα βαρέλι δεν θα γεμίσει ποτέ. Κάποια στιγμή σηκώθηκε και πήγε να δει τι συμβαίνει, χαιρέτησε τον βοσκό και είπε: Σε παρακολουθώ ώρα τώρα να προσπαθείς να γεμίσεις το βαρέλι με νερό αλλά δεν τα καταφέρνεις, τι συμβαίνει;
-Ο βοσκός απάντησε: Τα βαρέλι είναι τρύπιο όσο νερό και να ρίξω το περισσότερο φεύγει έξω είναι κάτι σαν το χρέος της χώρα μας, «το βαρέλι είναι το κράτος ο κουβάς ο πολίτης και η τρύπα το χρέος, όσα και να δώσει ο κουβάς στο βαρέλι η τρύπα τα στέλνει έξω».-
Κεντρική ιδέα: Τρύπιος κουμπαράς δεν γεμίζει ποτέ.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος – Εκδότης
