Παρά το ότι οι πληροφορίες έρχονται με το σταγονόμετρο, όλα δείχνουν ότι το “ατύχημα” στην ΑΗΣ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, αποτελεί ένα ακόμα εργοδοτικό έγκλημα – το δεύτερο σε δύο βδομάδες μετά το τραγικό χαμό των 3 εργαζομένων στην Εύβοια – που έρχεται να προστεθεί στον κατάλογο των εγκλημάτων στους χώρους δουλειάς της ΔΕΗ. Για μια ακόμα φορά το κεφάλαιο μπροστά στο κέρδος, μπροστά στη μείωση του κόστους δεν λογαριάζει ζωές.
Τα ερωτήματα είναι δραματικά!
- Με ποια μέτρα ασφαλείας, με τι εξοπλισμό, με ποια ειδίκευση και με τι σχέσεις εργασίας κρέμονταν από ακατάλληλα συρματόσχοινα εργαζόμενοι σε ύψος 80 περίπου μέτρων για την βαφή του πύργου ψύξης;
- H υπεργολάβος γερμανική τεχνική εταιρεία με ποιους έκανε, τις δουλειές εναεριτών που πρέπει να έχουν συγκεκριμένη εκπαίδευση και μέτρα προστασίας σε αυτά τα ύψη και όχι ακατάλληλο εξοπλισμό κινητών στοιχείων;
- Πως είναι δυνατόν να γίνονται εργασίες τετοιας επικινδυνότητας χωρίς τον πλήρη επίβλεψη των εργαζομένων και του εξοπλισμού τους, για αυτές τις δουλειές;
Η πολιτική της ΝΔ και του κεφαλαίου έχει στόχο την αύξηση της κερδοφορίας με κάθε κόστος. Η διάλυση, η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ με τα χθεσινά, μετρά ήδη 5 εγκλήματα σε διάστημα δυο εβδομάδων βάρος εργαζομένων. Το ξεχαρβάλωμα του μηχανισμού επίβλεψης των δημοσίων έργων που παραδίνεται σε ιδιώτες. Η διάλυση των κρατικών μηχανισμών ελέγχου, η μεταφορά της ευθύνης για τη τήρηση των μέτρων ασφαλείας στον τελευταίο τροχό της άμαξας τον εργαζόμενο. Η επίθεση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, η κατάργηση του οκτάωρου, η εντατικοποίηση της εργασίας, αυτά είναι τα στοιχεία που οδηγούν σε τραγωδίες σαν αυτή.
Χρειάζεται πλήρης διερεύνηση των αιτιών και των υπευθύνων της τραγωδίας. Απαιτείται μάχη του εργατικού κινήματος στην ΔΕΗ και συνολικά, ενάντια στην εγκληματική πολιτική που οδηγεί την εργατική τάξη στην φτώχια, την διαρκή μάχη της επιβίωσης, ακόμα και στον θάνατο.
Η κοινωνία και οι εργαζόμενοι της περιοχής στενάζουν. Βογκούν και σκοτώνονται από την επιβολή μέτρων εξαθλίωσης, ανεργίας υποαπασχόλησης και εντατικοποίησης ταυτόχρονα.
Τα εργατικά κέντρα της Περιοχής αντί να είναι στο πλευρό των εργαζομένων, σιωπούν απέναντι στο έγκλημα, η μοιράζουν εκ των υστέρων συλλυπητήρια.
Αυτό το έγκλημα, στον μακρύ φόρο αίματος της εργατικής τάξης στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου, πρέπει να σημάνει συναγερμό για όλους τους εργαζόμενους στον αγώνα για Δουλειά, Υγεία, Ελευθερία.
Να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους.
