Στις 24 Δεκεμβρίου 2020 εξεδήμησε προς Κύριον ο πατήρ Δημοσθένης Παπαδόπουλος.
Καταγόταν από τις Σέρρες όπου τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο.
Στη Φλώρινα τελείωσε το Εκκλησιαστικό Λύκειο και πέρασε στο Ποιμαντικό τμήμα της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης.
Απέκτησε παιδιά, αγόρια και κορίτσια. Ο ένας γιος έγινε ιερέας.
Με την καθοδήγηση του αειμνήστου Σεβασμιωτάτου π. Αυγουστίνου στις 7/12/1986 έγινε ιερέας στις Κάτω Κλεινές. Μετά από λίγα χρόνια ήρθε στη Φλώρινα προϊστάμενος στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής όπου έκανε και τον Ναό της Αγίας Υπομονής .
Το 2010 ο Σεβασμιώτατος πατήρ Θεόκλητος αναγνωρίζοντας τις φροντίδες που έκανε νυχθημερόν ανακαινίζοντας το Γηροκομείο Φλώρινας που θεμελιώθηκε το 1967 και λειτούργησε το 1969.
Ο Σεβασμιώτατος π. Θεόκλητος ονόμασε το Γηροκομείο «Αυγουστίνιο Γηροκομείο». Έβαλε Αρχιερατικό Επίτροπο του Συμβουλίου τον π. Δημοσθένη.
Έφυγε έτσι απλά, αθόρυβα, ήρεμα όπως έζησε.
Εμείς τα πνευματικοπαίδια του κρατάμε τα λόγια του σαν βάλσαμο στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας.
Έλεγε: – Την πιο όμορφη γαλήνη στη θάλασσα θα τη βρεις μετά τη φουρτούνα.
Την πιο όμορφη λιακάδα θα δεις άμα περάσει η βροχή και βγει το ουράνιο τόξο.
Και αν έλθει η στιγμή που φεύγει κάποιος στους δρόμους του ουρανού να ταξιδέψει… μη τρομάξεις…
Οι άνθρωποι φεύγουν για πάντα, αν από τη μνήμη μας σβηστούν.
Δεν φεύγουν εκείνοι που κατάφεραν στις καρδιές των ανθρώπων, με αγάπη να βάλουν θεμέλια.
Όσοι αξιωθήκαμε από το Θεό να γνωρίσουμε τον π. Δημοσθένη ενώνουμε τώρα τις προσευχές μας.
Πιστεύουμε ότι βρήκε την θύρα του ελέους ανοιχτή και άκουσε: «Εν δούλε αγαθέ και πιστέ. Επί ολίγα εις πιστός επί πολλών σε καταστήσω.
Είσελθε εις τη χαρά του Κυρίου σου».
Τα πνευματικοπαίδια σου
