Από τις βασικές προτεραιότητες της κυβέρνησης ΝΔ είναι η παραπέρα προώθηση της απελευθέρωσης της αγοράς Ενέργειας και η ολοκλήρωση της απολιγνιτοποίησης, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Πρόκειται για πολιτικές που τα στελέχη της επένδυσαν πολύ χρόνο και μελάνι για να προπαγανδίσουν τα «καλά» τους στον λαό.
Η απολιγνιτοποίηση προχωρά. Ορυχεία και σταθμοί παραγωγής λιγνιτικής ενέργειας κλείνουν, οι «εθελούσιες αποχωρήσεις» – απολύσεις συνεχίζονται, ενώ παράλληλα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, αξιοποιώντας το ευνοϊκό περιβάλλον που νομοθέτησε η κυβέρνηση, παραδίνοντας στα αρπακτικά της «πράσινης οικονομίας» ακόμα και περιοχές «natura». [Στις 20 Μάη, για πρώτη φορά όλα τα φουγάρα της ΔΕΗ στη Δυτική Μακεδονία ήταν σβηστά, καθώς στην ημερήσια παραγωγή Ενέργειας, το 5,2% που αντιστοιχούσε σε λιγνιτική ενέργεια καλύφθηκε από τη μονάδα της Μεγαλόπολης. Το υπόλοιπο καλύφθηκε κατά 51,2% από τις μονάδες φυσικού αερίου, 8,07% από υδροηλεκτρικά, 12,37% από Ανανεώσιμες Πηγές και 23,14% από εισαγωγές. Στις 8 Ιούνη, για πρώτη φορά μετά από 70 χρόνια, υπήρξε μηδενική συνεισφορά του λιγνίτη στο ενεργειακό μείγμα, όταν η ζήτηση καλύφθηκε κατά 57,65% από μονάδες φυσικού αερίου, 14,23% από υδροηλεκτρικά, 4,92% από Ανανεώσιμες Πηγές και 23,21% από εισαγωγές].
Ένα φτηνό και αξιόπιστο καύσιμο για την παραγωγή Ενέργειας, που υπάρχει σε αφθονία στην Ελλάδα, πετιέται εντελώς έξω από το ενεργειακό μείγμα, αντί να ενσωματώνεται σε αυτό με ασφάλεια για το περιβάλλον και τους εργαζόμενους. Υποδομές για τις οποίες έχει πληρώσει ο λαός απαξιώνονται, το ίδιο και το έμπειρο εργατικό δυναμικό της ΔΕΗ, ενώ τα πιο κερδοφόρα κομμάτια της επιχείρησης ρίχνονται πιο βαθιά στο πηγάδι των μονοπωλιακών ανταγωνισμών, με χαμένους τους εργαζόμενους και τον λαό.
Με τους ίδιους ρυθμούς προχωρούν και οι αναδιαρθρώσεις της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας προς τη λεγόμενη «απελευθέρωση». Το μοντέλο – στόχος (target model), δηλαδή το ενιαίο μοντέλο χονδρεμπορικής αγοράς που εφαρμόζεται στις χώρες της ΕΕ, βρίσκεται σε λειτουργία από την 1/11, ενώ πριν λίγες μέρες ακολούθησε η σύζευξη του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας με το αντίστοιχο της Ιταλίας. Αναμένεται η σύζευξη και με τη Βουλγαρία. Η διαδικασία ιδιωτικοποίησης του 49% του ΔΕΔΔΗΕ βρίσκεται επίσης σε εξέλιξη, ενώ κυβέρνηση και διοίκηση της ΔΕΗ ΑΕ πανηγυρίζουν εδώ και μέρες επειδή η επιχείρηση εμφάνισε θετικά οικονομικά στοιχεία για τρίτο συνεχόμενο τρίμηνο και το ενδιαφέρον των διεθνών επενδυτών για τη ΔΕΗ είναι μεγάλο.
Τα κυβερνητικά στελέχη δεν σταματούν να διαφημίζουν «τα οφέλη μιας νέας, διαφανούς, ανταγωνιστικής και αποδοτικά λειτουργούσας αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, που θα δώσει αναπτυξιακή ώθηση στην οικονομία». Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος, για την οποία το κεφάλαιο, η κυβέρνηση και η ΕΕ έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν. Όχι όμως και ο λαός που πληρώνει ακριβά τις συνέπειες. Για τους εργαζόμενους του κλάδου, η πολιτική αυτή έχει ήδη φέρει εκτόξευση της ανεργίας και τσάκισμα κάθε δικαιώματος που είχε απομείνει, με τελευταίο παράδειγμα τη θεσμοθέτηση της 12ωρης βάρδιας, μαζί με απλήρωτες υπερωρίες για τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, όπως αποκαλύφθηκε από πρόσφατο έγγραφο της εταιρείας. Για τα λαϊκά νοικοκυριά έχει φέρει τσουχτερές αυξήσεις όλα αυτά τα χρόνια στους λογαριασμούς του ρεύματος, που με τη σειρά τους οδήγησαν σε ένα «πογκρόμ» διακοπών ρεύματος. [Ενδεικτικά, σύμφωνα με στοιχεία της ΡΑΕ, το 2019, που σημειώθηκε υψηλό επίπεδο ληξιπρόθεσμων οφειλών για δέκατη συνεχόμενη χρονιά, οι εταιρείες παροχής ηλεκτρικής ενέργειας απέστειλαν στον ΔΕΔΔΗΕ 360.644 εντολές αποσύνδεσης, από τις οποίες εκτελέστηκαν οι 227.418. Από αυτούς, 111.298 κατάφεραν, έχοντας το μαχαίρι των οφειλών στο λαιμό, να προχωρήσουν σε διακανονισμούς και να επανασυνδεθούν, ενώ 116.120 έμειναν χωρίς ρεύμα]. Η ενεργειακή φτώχεια «τσακίζει κόκαλα»! Τα περιστατικά διακοπών ρεύματος συνεχίζονται και μέσα στην πανδημία, έστω κι αν τις περισσότερες φορές γίνονται γνωστά μόνο τα πιο τραγικά. Τίποτα περισσότερο λοιπόν από ωμή κοροϊδία δεν είναι οι διαβεβαιώσεις των κυβερνητικών στελεχών πως η ίδια πολιτική, που ακολούθησαν τις τελευταίες δεκαετίες όλες οι κυβερνήσεις, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ και οδήγησε σε αυτή την τραγική κατάσταση ένα μεγάλο μέρος των λαϊκών οικογενειών, θα τα βγάλει τώρα από την ενεργειακή φτώχεια. Ακόμα και σε συνθήκες κρίσης και πανδημίας, τα όποια κρατικά μέτρα αποδεικνύονται ανεπαρκή για να διατηρήσουν το φως ανοιχτό στα λαϊκά σπίτια. Λύσεις τύπου «επιδότηση της οφειλής» ή της «καθολικής υπηρεσίας», με την οποία ο οφειλέτης συνεχίζει να έχει ρεύμα, αλλά με πολύ υψηλότερη τιμή χρέωσης, στην πραγματικότητα αποτελούν όχημα για την κάλυψη της «χασούρας» των εταιρειών παροχής και όχι ουσιαστική προστασία των λαϊκών στρωμάτων.
Όσο η Ενέργεια θα παραμένει εμπόρευμα, η απειλή των διακοπών, των τσουχτερών τιμολογίων και του κυνηγητού από τις εισπρακτικές θα είναι εφιάλτης για τον λαό, προκειμένου να τροφοδοτείται η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Χρειάζεται λοιπόν να δυναμώσουν η πάλη και η αλληλεγγύη, για να μη μείνει κανένα λαϊκό σπίτι χωρίς ρεύμα. Λύση και διέξοδος για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα είναι η πρόταση του ΚΚΕ, για Ενέργεια κοινωνικό αγαθό, στο πλαίσιο ενός δρόμου ανάπτυξης που όλες οι εγχώριες ενεργειακές πηγές και τα μέσα παραγωγής, μεταφοράς και διανομής της Ενέργειας θα αποτελούν κρατική κοινωνική ιδιοκτησία, μέσα από έναν ενιαίο αποκλειστικά κρατικό φορέα Ενέργειας, που θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών.
Τ.Ε. Φλώρινας του ΚΚΕ
8/12/2020
