ΜΗΝ ΔΙΩΚΕΤΕ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
Κ.Κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟ.
Με το παρόν άρθρο θέλω να σημειώσω μερικές σκέψεις. Αυτές αφορούν το πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Φλωρίνης κ.κ. Θεοκλήτου. Παίρνω αφορμή από ένα γεγονός κατά το οποίο ο μοναχός π. Παΐσιος αναφέρθηκε στη μη μνημόνευση του Επισκόπου του κ.κ. Θεοκλήτου επειδή εκείνος ναι μεν δεν είναι αιρετικός αλλά μνημονεύει έναν αιρετικό, τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, όπως τόνισε ο μοναχός της Ιεράς Μητρόπολης Φλωρίνης.
Εξ αρχής δηλώνω ότι σκοπός της έκθεσης των σκέψεων μου δεν είναι να προβώ σε θεολογική ανάλυση επί του θέματος, ούτε να κατηγορήσω τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ούτε να οξύνω τα πνεύματα. Δεν θέλω να εντυπωσιάσω, ούτε να αποκτήσω χειροκροτητές. Θέλω να μιλήσω για τον άνθρωπο π. Θεόκλητο Μητροπολίτη Φλωρίνης. Και ίσως αυτό να αποτελέσει από μόνο του την απάντηση.
Το έτος 2000 πέρασα στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών Φλώρινας. Πολύ όμορφη πόλη, παραδοσιακή, με θαυμάσια μέρη και με τη δική της ιστορία. Εκεί γνώρισα τον Σεβασμιώτατο, τον π. Ιουστίνο και άλλους ιερείς της Μητροπόλεως. Δεν θα ξεχάσω την αγάπη και το πλατύ χαμόγελο του ανθρώπου που για μένα εδώ και δεκαέξι χρόνια είναι Πατέρας, του π. Ιουστίνου νυν Επισκόπου Ν. Κρήνης και Καλαμαριάς. Συνδέθηκα από την αρχή μαζί του, αναπαυόμουν στο πετραχήλι του και για μένα η Μητρόπολη Φλωρίνης άρχισε από νωρίς να λειτουργεί ως ένας οικείος χώρος, ένα δεύτερο σπίτι όπου έβρισκα την ανάπαυση που επιθυμούσα. Μου αρέσει να αποκαλώ τον Μητροπολίτη Ν. Κρήνης π. Ιουστίνο, γιατί για μένα ήταν και είναι Πατέρας κι αυτό δεν θα αλλάξει. Με ευεργέτησε, με αγάπησε, μου στάθηκε σε όλα.
Γνώρισα και τον άνθρωπο που διακονεί την Ιερά Μητρόπολη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας τον Σεβασμιώτατο κ.κ. Θεόκλητο, τον π. Θεόκλητο όπως τον γνωρίζετε χρόνια τώρα. Είχα μία δημιουργική ανησυχία μέσα μου. Πώς μπορεί ένας Επίσκοπος να έχει τόση αγάπη και να γελάει συνεχώς; Αυτό με βοήθησε στο να πλησιάσω τον ίδιο, να τον γνωρίσω και να έχω μία επικοινωνία μαζί του. Επίσης θέλω να εκφράσω την αγάπη μου προς όλους τους Πατέρες της Μητρόπολης και να σταθώ στον π. Δημοσθένη και στον π. Σάββα που διακονούν Θεό και ανθρώπους στην αγαπημένη μου ενορία της Αγίας Παρασκευής.
Ερχόμαστε στο θέμα μας. Γιατί να μην μνημονευτεί ο Μητροπολίτης Φλωρίνης κ.κ. Θεόκλητος από τον μοναχό της Μητρόπολης του; Όπως ο ίδιος ο μοναχός εξηγεί, επειδή ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι αιρετικός και ο Μητροπολίτης Φλωρίνης μνημονεύει έναν αιρετικό.
Στο σημείο αυτό τίθενται όμως κάποια ερωτήματα. Ποιος είναι αιρετικός και ποιος δεν είναι; Ποιος αποφαίνεται για κάτι τέτοιο; Με βάση ποια κριτήρια χαρακτηρίζεται κάποιος ως αιρετικός; Και ποιος είναι υπεύθυνος για τον αφορισμό ή την καθαίρεση του; Προ ημερών επικοινώνησα με ένα πανεπιστημιακό καθηγητή για να του απευθύνω ένα ερώτημα. Τον ρώτησα λοιπόν «ποιος είναι υπεύθυνος να κρίνει κάποιον ως αιρετικό και να τον καθαιρέσει;» και η απάντηση του ήταν σαφής: «Η Σύνοδος». Φυσικά θα γνωρίζετε πως μόνο η Σύνοδος (π.χ. της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος) έχει το ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να κινήσει όλες τις ενέργειες για να κρίνει κάποιον ως αιρετικό και να τον απομακρύνει από τους κόλπους της. Είναι διαφορετικά τα κριτήρια ενός «νόμιμου» οργάνου που αντλεί την κανονικότητα της ύπαρξης του, του ρόλου του και των ενεργειών του που βασίζεται σε εκκλησιολογικά θεμέλια και είναι διαφορετικά τα κριτήρια ανθρώπων ή ομάδων που μονομερώς προβαίνουν σε διαχωριστικές ενέργειες, οι οποίες εν τέλει αναστατώνουν και διχάζουν την Εκκλησία.
Μπορεί να έχουν δίκιο κάποιοι και να χαρακτηρίζουν έναν πιστό ή έναν κληρικό ως αιρετικό. Η απόδοση των ανάλογων «εκκλησιαστικών ποινών» απέναντι του είναι υπόθεση της Ιεραρχίας μιας Εκκλησίας (π.χ. της Ελλάδος, της Σερβίας κ.ο.κ.) και όχι μιας ομάδας πιστών που ενεργούν συναισθηματικά και με βάση το θυμικό. Στην εκκλησιαστική όμως ιστορία υπήρχαν και υπάρχουν θεσμοί που είναι οι πλέον αρμόδιοι για να ερευνήσουν μία υπόθεση, να καλέσουν σε απολογία τον «κατηγορούμενο» και με βάση τους Ιερούς Κανόνες και τη ζωή της Εκκλησίας (προηγείται η πνευματική ζωή ως βίωμα και έπεται η κατοχύρωση μιας αλήθειας, ενός δόγματος) να τον κρίνουν ως αιρετικό. Επομένως θέλω με τους λόγους τούτους να εστιάσω σε ένα ζήτημα που ή ξεχνάμε ή προσπερνάμε στην Εκκλησία. Η Εκκλησία αποφασίζει εν συνόλω κι αυτό μεταφράζεται στην ιστορία της «συνοδικά». Και συνοδικά η κάθε Ορθόδοξη Εκκλησία έχει την Ιεραρχία της όπου προεδρεύει ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος, Πατριάρχης και τα Συνοδικά της μέλη που συνέρχονται εξετάζουν τις εκάστοτε περιπτώσεις και αποφαίνονται εν Πνεύματι Αγίω, το οποίο «πάντα χορηγεί».
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ.κ. Θεόκλητος είναι σταθερός Ιεράρχης και χαρακτηρίζεται από την αγάπη του για την Εκκλησία και την Πατρίδα. Κηρύττει Θεό και ρωμιοσύνη στις καρδιές των Ελλήνων. Ξεχειλίζει λόγο θείο, λόγο πατερικό, τιμά το ράσο του, την πατρίδα και τη σχέση με τον Θεό. Από μικρός δίπλα σε έναν άγιο Γέροντα τον Μακαριστό Φλωρίνης Αυγουστίνο διαθέτει αδιαμφισβήτητα κρυστάλλινες πνευματικές περγαμηνές που στολίζουν με αρχοντιά την προσωπικότητα του. Μητροπολίτης που βάζει την ελληνική σημαία στη Φλώρινα, από εκεί όπου ξεκινάει η Ελλάδα.
Καλλιεργεί τις ψυχές με μυρσίνη αγιοτόκο που αναδύει θυμίαμα στον ουρανό της χάριτος και τις θυμιατίζει με ανεξάντλητη εαρινή μυσταγωγία σμιλευμένη με συγχώρηση και έλεος∙ εμβαπτίζοντας συνάμα τον κάθε πιστό ως ιδιαίτερη προσωπικότητα στην αγάπη του Θεού και σκορπώντας το φως της άρρητης μεταμόρφωσης που δοξαστικά ψάλλει ως δρόσος Αερμών στο Ελληνικό μαρτυρικό χώμα της Μακεδονίας. Εκεί όπου η αρχοντιά και η ευλάβεια κοσμούν το ψηφιδωτό της αέναης πνευματικής επανάστασης και θυμίζει πως Ελλάδα και Ορθοδοξία είναι μία αιώνια αλήθεια, μία αναλλοίωτη ομορφιά. Ως εραστής των θεολογικών γραμμάτων και της Ιεράς Παράδοσης, ζει στη Μακεδονία, κηρύττει στη Μακεδονία και θυσιάζει τη ζωή του για την αγάπη του Χριστού.
Βάζοντας εδαφιαία μετάνοια στην αγάπη σας, ζητώ την ευχή σας Σεβασμιώτατε πάτερ και Δέσποτα και αναφωνώ μαζί με όλη τη Φλώρινα, τη Μακεδονία και όλη την Ελλάδα Άξιος!
Ηρακλής Φίλιος
Θεολόγος, Βαλκανιολόγος
