Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου 22 Φλεβάρη η σύσκεψη – συζήτηση της ΤΕ Φλώρινας του ΚΚΕ με θέμα «Η πάλη των γυναικών στη σύγχρονη εποχή», με ομιλήτρια την Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε αρχικά στην ομιλία της στη ραγδαία ανάπτυξη των σύγχρονων παραγωγικών δυνατοτήτων και το πως αυτές συνδέονται με τα σύγχρονα αιτήματα των γυναικών. «Στην αυγή της 3ης Δεκαετίας του 21ου αιώνα έχουμε βιώσει πλέον μεγάλες αλλαγές στη θέση της γυναίκας, ακόμα και στο πλαίσιο του καπιταλισμού», ανέφερε χαρακτηριστικά, «όπως για παράδειγμα στο σύνολο των κοινωνικών σχέσεων, ωστόσο η θέση της γυναίκας παραμένει ανισότιμη».
Πρόσθεσε πως «οι κατακτήσεις αυτές, αποτέλεσαν αντανάκλαση του επιπέδου της πάλης και των αιτημάτων του εργατικού κινήματος, στα οποία συνέβαλαν καθοριστικά οι κομμουνιστές, από την πρώτη στιγμή της σύστασης του ΚΚΕ, το οποίο συμπεριέλαβε στα αιτήματα πάλης του ζητήματα ισοτιμίας της γυναίκας, πολλά από τα οποία ιδιαίτερα επαναστατικά για την τότε εποχή».
Συνέχισε λέγοντας ότι «από την πλευρά του ο καπιταλισμός, εκτός του ότι σήμερα παίρνει πίσω πολλές από τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, πράγμα που αναδεικνύει και τα όριά του, έχει βρει τον τρόπο να εξαργυρώνει τις όποιες παραχωρήσεις, να τις κάνει όπλο του για τη χειραγώγηση και την ένταση της εκμετάλλευσης». Ως παράδειγμα έδωσε το γεγονός ότι «για να αυξήσει την παραγωγικότητα τις προηγούμενες δεκαετίες, χρειαζόταν να ανέβει το μορφωτικό επίπεδο της εργατικής τάξης, οπότε και άνοιξε τις πόρτες των πανεπιστημίων. Αν και έχει ανέβει πλέον σημαντικά ο αριθμός των γυναικών που σπουδάζουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση», πρόσθεσε, «η ανεργία στις γυναίκες πτυχιούχους είναι μεγαλύτερη».
Άλλο ένα σημαντικό παράδειγμα που ανέφερε, ήταν η είσοδος της μερικής απασχόλησης στην εργασία. «Όταν αξιοποιήθηκε η μερική απασχόληση το ’85 και επιταχύνθηκε η εξάπλωσή της τη δεκαετία του ’90, είχε παρουσιαστεί ως μορφή εργασίας που επιζητούν οι ίδιες οι γυναίκες, ώστε να έχουν περισσότερο χρόνο για να ασχοληθούν με το νοικοκυριό, τα παιδιά κ.λπ.». Επίσης, υποστήριξε πως «συχνά οι πρακτικές αύξησης της εκμετάλλευσης εφαρμόζονται αρχικά στις γυναίκες, πριν εξαπλωθούν συνολικά».
Ακόμα, αναφέρθηκε σε ζητήματα της ιδεολογικής διαπάλης με θέματα όπως την εκστρατεία που πραγματοποιείται κυρίως στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων για το «κοινωνικό φύλο», όπως και την αποπροσανατολιστική απόπειρα να πάρει η πάλη του γυναικείου κινήματος χαρακτήρα αντίθεσης στους άνδρες.
Κατέληξε πως «στις σημερινές συνθήκες απαιτείται μια πραγματική αντεπίθεση και ιδεολογική διαπάλη, ώστε το γυναικείο κίνημα να μην απαιτεί μονάχα να είναι οι γυναίκες “απλά ίσες με τον άνδρα στην εκμετάλλευση”.
Προϋπόθεση γι’ αυτό αποτελούν οι προσαρμογές στις τάξεις του κινήματος, λαμβάνοντας υπόψη τις ειδικές ανάγκες που μπορεί να έχουν για παράδειγμα οι νέες μητέρες. Για να γίνει αυτό χρειάζεται ειδική δουλειά και συλλογική αλληλεγγύη, για να μην βρεθούν οι γυναίκες σε γκέτο αλλά και ούτε να χάνονται τα αιτήματα για τα ζητήματα των γυναικών μέσα σε μια λίστα αιτημάτων. Έχουμε ακόμα δρόμο», τόνισε, «καθώς σε αυτό το ζήτημα ακόμα δεν αντιστοιχεί η θεωρία, οι επεξεργασίες και τα συνθήματα με την πράξη».
