Πριν δύο χρόνια περίπου, σε μία ανάλογη παρέμβαση, είχα τονίσει ότι ως περιοχή πρέπει να διεκδικήσουμε τις θέσεις εργασίας που χάνονται λόγω του κλεισίματος των ορυχείων και των εργοστασίων παραγωγής ενέργειας. Είχα κλείσει μάλιστα την παρέμβασή μου με την ευχή το τοπικό πολιτικό προσωπικό να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να βγει επιτέλους από τη λογική των χλιαρών αντιδράσεων, που εν πολλοίς γίνονται για τα μάτια του κόσμου, να καταθέσει προτάσεις και να τις διεκδικήσει έχοντας στο πλευρό του την τοπική κοινωνία.
Δυστυχώς, οι κάτοικοι του λιγνιτικού άξονα δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος της αλλαγής που θα επέλθει στην τοπική κοινωνία και οικονομία από τις επερχόμενες αλλαγές στη ΔΕΗ… Από την άλλη μεριά το τοπικό πολιτικό προσωπικό αφενός δεν έχει βοηθήσει την τοπική κοινωνία σε αυτή την συνειδητοποίηση και αφετέρου στέκεται σε μεγάλο βαθμό αμήχανο, αρκούμενο σε χλιαρές και γενικόλογες δηλώσεις ή σε δεσμεύσεις για επιχειρησιακά σχέδια και μεγαλεπήβολα πλάνα για την ανάπτυξη.
Προσωπικά συμφωνώ ότι αυτός είναι ο ασφαλής δρόμος και πρέπει να γίνουν σχεδιασμοί για το αύριο του τόπου, όμως αυτοί απαιτούν χρόνο. Δεν έχουμε! Η μεταλιγνιτική εποχή ήρθε κι εμείς δεν είμαστε προετοιμασμένοι για τις αλλαγές που φέρνει! Για το λόγο αυτό απαιτείται η κατάθεση υλοποιήσιμων προτάσεων, που θα φέρουν άμεσα εισόδημα στον τόπο και τους κατοίκους του. Τις προτάσεις αυτές πρέπει να διεκδικήσουμε με όλα τα όπλα που διαθέτουμε, με όση δύναμη μας μένει, γιατί αφορούν πραγματικά το μέλλον του τόπου μας, τη ζωή των παιδιών μας.
Μία πρόταση απέναντι στην επερχόμενη οικονομική καταστροφή είναι η θέσπιση ευνοϊκών όρων για το σύνολο των κατοίκων των λιγνιτικών περιοχών προκειμένου να πραγματοποιήσουν επενδύσεις σε φωτοβολταϊκά πάρκα. Να δοθεί προτεραιότητα στις αδειοδοτήσεις και φυσικά να διεκδικήσουμε χρηματοδοτήσεις από το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης, όπως και δανειοδοτήσεις με ευνοϊκούς όρους. Μεγάλα φωτοβολταϊκά πάρκα που θα δώσουν τη δυνατότητα στην περιοχή να συνεχίσει να παράγει ενέργεια, χωρίς επιπτώσεις στο περιβάλλον και αυξάνοντας το τοπικό εισόδημα.
Σπεύδω να διευκρινίσω ότι η πρόταση μου δεν αφορά μία μερίδα επενδυτών που θα μοιραστούν αυτό το νέο πλούτο, αλλά το σύνολο των κατοίκων! Πως; Πολύ εύκολα…
Με τη δημιουργία πολυμετοχικών επιχειρήσεων από τους Δήμους και εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών πάρκων σε περιοχές αποκατεστημένων ορυχείων ή δημοτικές εκτάσεις. Στις πολυμετοχικές αυτές επιχειρήσεις θα μπορούν να συμμετέχουν ΟΛΟΙ οι μόνιμοι κάτοικοι και μόνο αυτοί, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί ένα ελάχιστο εισόδημα για όλους τους κατοίκους που θέλουν να συμμετάσχουν στο εγχείρημα και ένα σημαντικό εισόδημα για την τοπική κοινωνία!
Τα έσοδα αυτά θα είναι ένας από τους βασικούς μοχλούς ανάπτυξης για την τοπική κοινωνία, η οποία με τη μόχλευση αυτών των χρημάτων και την τόνωση της τοπικής αγοράς και οικονομίας θα μπορέσει να συνεχίσει την πορεία της μέχρι να αλλάξουν οι παραγωγικοί άξονες και να επέλθουν οι νέες ισορροπίες στην τοπική οικονομία.
Σήμερα οι τοπικές μας κοινωνίες είναι ανοχύρωτες πόλεις, λόγω της κοσμογονίας που έχει δρομολογηθεί και απλώς δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το μέγεθός της! Η Ελληνική Πολιτεία χρωστάει στον τόπο μας, που θυσιάστηκε προσφέροντας 60 χρόνια ενεργειακής επάρκειας και ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Ήρθε η ώρα να ζητήσουμε πίσω τα δανεικά!
Μάκης Ιωσηφίδης
Επιχειρηματίας
πρώην Δήμαρχος Αμυνταίου
πρώην Πρόεδρος Δικτύου Ενεργειακών Δήμων
