-Από το 1990 που πάτησα το πόδι μου στο Δήμο Φλώρινας για πρώτη φορά με την ιδιότητα του δημοσιογράφου μέχρι και το πρώτο εξάμηνο του 2019 ήμουν σχεδόν καθημερινά στον δεύτερο όροφο του Δημαρχείου.
-Είκοσι εννιά χρόνια πότε πέρασαν! σαν χθες, ακόμα έχω την εικόνα του κ. Κωτσόπουλου στην μνήμη μου, δεύτερη πόρτα δεξιά καθόταν πίσω από ένα ρετρό βαρύ ξύλινο γραφείο.
-Με τον καιρό πολλά άλλαξαν, μετά την ανάληψη των καθηκόντων της νέας δημοτικής αρχής αποφάσισα να ξανανέβω τα σκαλοπάτια, στον γνώριμο χώρο, εκεί που γράφηκαν μικρές και μεγάλες ειδήσεις.
-Μπήκα στον προαύλιο, εκεί συνάντησα ένα πολυαγαπημένο πρόσωπο ένα εξαίρετο συνάδελφο, αφού χαιρετηθήκαμε ανέβηκα με αέρα τα σκαλιά με προορισμό τον πρώτο όροφο, μπήκα στην αίθουσα των αντιδημάρχων εκεί είδα με έκπληξη την νέα διαρρύθμιση αφαίρεσαν δυο γραφεία από τα πέντε που ήταν και μπήκαν ξανά τα διαχωρίστηκα.
-Συνεχίζοντας μπήκα στο παλιό γραφείο τύπου εκεί είδα ένα κύριο που έμαθα μετέπειτα ότι εκτελεί χρέη ειδικού συμβούλου, το γραφείο τύπου μεταφέρθηκε στην αίθουσα που οδηγεί στο γραφείο του δημάρχου. Εκεί όλα άλλαξαν τα παλιά έπιπλα έφυγαν μπήκαν νέα μαζί και πρόσωπα βέβαια, η φασαρία έντονη ο κόσμος μπαίνει και βγαίνει, αναρωτιέμαι πως ο δημοσιογράφος του γραφείου τύπου συγκεντρώνεται να γράψει, εγώ δεν θα μπορούσα.
-Πρόσωπα πολύγνωρα, όποιον ρωτούσα τι ιδιότητα έχει μου έλεγε ειδικός σύμβουλους πέντε στον αριθμό, η ώρα που ανέβηκα τα σκαλοπάτια ήταν 10:55 ήμερα Δευτέρα 18 Νοεμβρίου του αυτού έτους, έδωσα στην γραμματεία το όνομα μου και περίμενα να δω τον κ. Δήμαρχο, έτσι απλά για ένα τυπικό χαιρετισμό. Η ώρα πήγε 12:25 και εγώ άρχισα να αισθάνομαι ξένος, ξένος στον χώρο που τον έζησα 29 χρόνια, που τον «σπούδασα» και γνωρίζω κάθε γωνία του.
-Ευγενέστατα ζήτησα από την γραμματεία να με διαγράψει από την λίστα της αναμονής και κατέβηκα τα σκαλιά μονολογώντας «Όσοι δήμαρχοι πέρασαν από αυτές τις σκάλες ήταν περαστικοί, εγώ ως δημοσιογράφος τις περπάτησα τις περπατώ και θα τις περπατώ για πάντα!».-
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος – Εκδότης
